Παν. Μπουσμπουρέλης

Νέα ρίσκα εμφανίζονται για την ελληνική οικονομία, παρά το γεγονός ότι το Χρηματιστήριο ακολουθεί πορεία ανάκαμψης το τελευταίο δίμηνο, με τον μέσο όρο των τιμών για τις 50 μέρες να τέμνει αυτόν των 200, στοιχείο που, αν διατηρηθεί, σηματοδοτεί μια αλλαγή τάσης σε σχέση με την προεξόφληση της καταστροφής του τελευταίου έτους.

Το παράδοξο λοιπόν είναι ότι άλλα λέει η αγορά σε σχέση με την επίπονη πραγματικότητα, όπου και η τρόικα εξαντλεί τα όρια αντοχής στις διαπραγματεύσεις. Το κυριότερο όμως έγκειται στο ότι παρά τη θέσπιση των μέτρων, δεν διασφαλίζεται η επιτυχία το προγράμματος, παρότι είμαστε πολύ κοντά στην επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, που είναι και ο βασικός στόχος.

Κι αυτό γιατί η διαφαινόμενη καθυστέρηση της επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών αλλά και της επανεκκίνησης των έργων θα επιδεινώσει την καθημερινή κατάσταση της αγοράς, την ανεργία και θα απειλήσει εκ νέου με αποκλίσεις την εκτέλεση του προγράμματος.

Ηδη όλα τα χρονοδιαγράμματα πέφτουν έξω, ενώ παράλληλα η ύφεση για το 2013 και με κυβερνητική βούλα προβλέπεται στο 3,8%. Η υπόθεση της βιωσιμότητας του χρέους όμως είναι και παραμένει το βασικότερο πρόβλημα, καθώς η διατηρισιμότητά του ούτε τώρα είναι εφικτή. «Το χρέος της γενικής κυβέρνησης, στο τέλος του 2012, εκτιμάται ότι θα ανέλθει στα 340 δισ. (!) ή 169,5% του ΑΕΠ έναντι 355 εκατ. το 2011 παρουσιάζοντας λόγω ύφεσης αύξηση 4,2% του ΑΕΠ. Σε απόλυτα ποσά μειώνεται κατά περίπου 15 δισ. ευρώ. Διότι ενώ μειώθηκε κατά 106 δισ. ευρώ από την εθελοντική ανταλλαγή των ομολόγων, στη συνέχεια αυξήθηκε κατά 11 δισ. από τις απώλειες των ΟΤΑ, ΟΚΑ, κατά 49 δισ. ευρώ από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, κατά 13,3 δισ. από το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά 3,5 δισ. από την πληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, καθώς και για την κάλυψη αναγκών του α’ τριμήνου του 2013. Το χρέος της γενικής κυβέρνησης του έτους 2013 προβλέπεται ότι θα διαμορφωθεί στα 346,2 δισ. ή στο 179,3% του ΑΕΠ, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 9,8% του ΑΕΠ».

Αυτά λέει το προσχέδιο του Προϋπολογισμού. Τι συμβαίνει, λοιπόν, πήγε στον βρόντο το περίφημο PSI, που διαφημίστηκε ως η απόλυτη εθνική επιτυχία; Οχι ακριβώς ή -τουλάχιστον- όχι ακόμα. Για να επιτύχουν όμως η άσκηση και ο σχεδιασμός θα πρέπει, αν μη τι άλλο, να πάει καλά η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ως προς τους στόχους της, για να μπορέσει ο ιδιωτικός τομέας να πληρώσει μελλοντικά τα 49 αυτά δισ., οπότε από εκεί θα έχουμε μια ουσιαστική μείωση.

Αν δηλαδή αυτή η υπόθεση και ο σχεδιασμός δεν επιβεβαιωθούν, τα οποία έχουν ως αναγκαία προϋπόθεση την ανάκαμψη της οικονομίας, τότε οι τράπεζες δεν θα ανακάμψουν και δεν θα βρουν αγοραστές από τον ιδιωτικό τομέα, ώστε ο δημόσιος να απαλλαγεί τουλάχιστον από αυτά τα 49 δισ. ευρώ. Για τον λόγο αυτό και στη Σύνοδο Κορυφής του περασμένου Ιουνίου το θέμα ήταν πρώτιστης σημασίας αναλογικά με ό,τι αποφασιζόταν για τις ισπανικές τράπεζες.

Για να σβηστεί επίσης το υπόλοιπο θα πρέπει η οικονομία να γυρίσει, όπως επανειλημμένα έχουμε γράψει, και να αρχίσει να αποπληρώνει. Ωστόσο, λίγους μήνες μετά, πιστωτές και εταίροι έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι ο λογαριασμός πάλι δεν βγαίνει και για τον λόγο αυτό έχει ανοίξει η διαδικασία του νέου «κουρέματος» (ΟSI) στα δάνεια της τρόικας. Αυτό όμως έχει αναχθεί και πάλι σε διαδικασία χωρίς τέλος, που οδηγεί το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα σε ακραία διαδικασία. Τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών χειροτερεύουν και θα χρειαστούν ενδεχομένως πρόσθετα κεφάλαια στην ανακεφαλαιοποίηση.

Ο φαύλος κύκλος δεν έχει τελειώσει και για να μη γίνει τώρα φαύλος εντός του ευρώ χρειάζεται μια νέα αναθεώρηση στο μίγμα έγκαιρα, γιατί με μαθηματική ακρίβεια το πρόγραμμα θα πέσει έξω.