Παν. Γκρουμούτης

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να προχωρήσει σε απεριόριστες αγορές κρατικών ομολόγων προκειμένου να στηρίξει την ταλανιζόμενη από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις ευρωπαϊκή αγορά, ιδίως στο Νότο, είναι μια ιστορική εξέλιξη.

Για πολλούς είναι μια «απάντηση» της Ευρώπης των … φτωχών στην αλαζονεία και την ηγεμονικότητα της Μέρκελ και των Γερμανών, για τους ειδικούς των αγορών είναι μια «πειστική» κίνηση στο ευρωπαϊκό πρόβλημα χρέους και στην θωράκιση της Ευρωζώνης και του νομίσματός της και για τα ΜΜΕ ήταν η ιδανική αφορμή για «ωραίες, πιασάρικες ιστορίες» με τον … επαναστάτη Ιταλό που δεν διστάζει να τα βάλει με την παντοδύναμη Γερμανία. Και υπό κάποια έννοια είναι όλα αυτά μαζί…

Όλοι περίμεναν με αγωνία τις εξαγγελίες Ντράγκι την Πέμπτη, όλοι τις άκουσαν, λίγοι όμως είδαν τον … αστερίσκο στην απόφαση της ΕΚΤ. Για να το ξεκαθαρίζουμε λοιπόν, η ΕΚΤ όντως θα «βάλει πλάτη» στις χρεωμένες χώρες και θα … σαρώσει τις ομολογιακές εκδόσεις για να μην αφεθούν οι αδύναμοι έρμαια στα «όρνια» των διεθνών αγορών και στους κερδοσκόπους, αρκεί όμως οι ενδιαφερόμενες χώρες να μπουν προηγουμένως στο δικό τους ΜΝΗΜΟΝΙΟ…

Επακριβώς στην απόφαση της ΕΚΤ τονίζεται ότι «προϋπόθεση για την αγορά ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, είναι η χώρα που έχει εκδώσει χρέος που θα αγορασθεί να ενταχθεί ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ στα Ταμεία Διάσωσης της Ευρωζώνης (είτε στο EFSF, είτε από τον Γενάρη στο ESM).

Για να καταλαβαινόμαστε δηλαδή η ΕΚΤ θα προστρέξει σε βοήθεια των υπερχρεωμένων κρατών, αλλά ΠΡΩΤΑ αυτές θα πρέπει να δεχθούν «διάσωση» ενδεχομένως και με την ανάμειξη του ΔΝΤ, αν και ο κ. Ντράγκι δήλωσε πως αυτό δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση.

Επί του πρακτέου λοιπόν καλή και άγια η παρέμβαση Ντράγκι, αλλά το ερώτημα πλέον είναι πως θα αντιδράσουν οι χώρες – ήτοι η Ισπανία και πιθανόν η Ιταλία – που μέχρι σήμερα ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να υποβάλλουν αίτηση για υπαγωγή τους σε πρόγραμμα διάσωσης και οι πολιτικοί τους ταγοί, Ραχόι και Μόντι, δηλώνουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν πως δεν έχουν καμία διάθεση να υποβάλλουν τους λαούς τους σε ένα «Μνημόνιο τύπου Ελλάδας».

Μένει λοιπόν να δούμε εάν η απόφαση-σταθμός της ΕΚΤ θα έχει τελικά αντίκρισμα κι αν θα βοηθήσει, όπως υποστηρίζει ο πρόεδρός της, στην εκτόνωση της κρίσης και στην περαιτέρω ενοποίηση – πολιτική και οικονομική – της Ευρωζώνης!