Παν. Γκρουμούτης

Η συμφωνία στήριξης της Ελλάδας που επετεύχθη στο Eurogroup της Δευτέρας, της Τρίτης ξημερώματα σωστότερα, πρέπει να ήταν η πρώτη οικονομική συμφωνία-μαμούθ  που αμφισβητείται πριν καν «στεγνώσει» το μελάνι στις υπογραφές.

Από τους ειδικούς, από τις αγορές, εν τέλει κι από τους ίδιους που την συνέταξαν και κατόπιν δήλωσαν πως θα δουν τον Μάρτη εάν και πώς θα την υλοποιήσουν (λέγε με ΔΝΤ).

Το γιατί είναι προφανές. Η «διαχείριση» του ελληνικού προβλήματος, έτσι όπως αποτυπώνεται στο κείμενο της νέας δανειακής στήριξης της χώρας, σε συνδυασμό με την απομείωση του χρέους μας (νεοελληνιστί … PSI), απλώς αγοράζει χρόνο. Μεταθέτει την πραγματική αντιμετώπιση του προβλήματος σε εύθετο χρόνο. Και μην φανταστείτε πολύ μακρινό!

Απ’ όλα όσα ακούστηκαν τις προηγούμενες ημέρες εγώ επιλέγω να κρατήσω τις δηλώσεις του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών, του κυρίου Χέιγκ. Που μας είπε το προφανές: «Το ευρώ ‘χτίστηκε’ χωρίς εξόδους».

Όπερ σημαίνει πως ασχέτως με ποιόν τρόπο μπήκαμε στο νόμισμα, αν αξίζαμε να είμαστε σε αυτή την «κλειστή ομάδα κρατών», τρόπο να βγούμε ΔΕΝ έχουμε. Ή τουλάχιστον δεν έχουν βρει τον τρόπο οι εταίροι μας.

Γιατί μην απατάσθε: Για τους Ευρωπαίους η Ελλάδα είναι προτιμότερη ΕΚΤΟΣ ευρώ παρά εντός. Μπορεί να έχει χιλιοειπωθεί αλλά δεν παύει να είναι αλήθεια πως μέχρι σήμερα η Ελλάδα έχει κοστίσει ένα σκασμό λεφτά στους Ευρωπαίους – και όχι μόνο – ενώ οι πιθανότητες να χρειαστεί ένα τρίτο, τέταρτο, πέμπτο «πακέτο» για να «βγουν» τα νούμερα και οι στόχοι της διάσωσης είναι πολύ μεγάλες. Εκτός αυτών πείτε μου πραγματικά σε τί προσθέτει στην Ευρωζώνη η ύπαρξη της Ελλάδας στο «κλαμπ» του νομίσματος; Τί προσφέρουμε δηλαδή; Κύρος; Υπεραξίες από την κραταιά βιομηχανία μας; Διορθώστε με αν κάνω λάθος αλλά πλέον δεν παράγουμε ούτε καν περισσότερα … πορτοκάλια από την Ισπανία !

Στο προφανές ερώτημα του γιατί τότε μας κρατάνε «μέσα», η απάντηση είναι απλή. Και επανερχόμαστε στον – εκτός ευρώ για να μην ξεχνιόμαστε –σνομπ Βρετανό κύριο Χέιγκ: Είμαστε ακόμα «μέσα» γιατί το ευρωσύστημα είχε σχεδιαστεί χωρίς εξόδους. Κινδύνου ή διαφυγής, όπως προτιμάτε πείτε το.

Άρα εάν ΤΩΡΑ αφεθεί η Ελλάδα να καταρρεύσει, Κύριος Οίδε τι μέλλει γενέσθαι με το τραπεζικό σύστημα, με τους κλυδωνισμούς στις αγορές και στο ίδιο το ευρώ, με την πιθανότατη κατάρρευση των υπολοίπων χωρών του Μνημονίου. Ενώ αν κερδηθεί κι άλλος χρόνος η Ευρωζώνη θα προλάβει (;) να θωρακισθεί περαιτέρω. Και κάποια στιγμή, εάν δεν αλλάξει δραματικά η κατάσταση στην Ελλάδα, να την αποπέμψει.

Το παλιό ρητό λέει πως στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Επομένως όταν θα έρθει η ώρα η … δημοκρατική Ευρώπη θα λύσει τον γόρδιο δεσμό με την Ελλάδα.
 
Όσο για το αν υπάρχει περιθώριο να αλλάξουν ρότα οι εξελίξεις, ειλικρινά δεν γνωρίζω. Αλλά δεν μπορώ και να φανταστώ πως μπορεί να γίνει τέτοιο θαύμα στη χώρα των εκατομμυρίων ανέργων, των εξαθλιωμένων οικονομικά και ψυχολογικά μικρομεσαίων, των υπό διωγμό δημοσίων υπαλλήλων και των υπό τον καθημερινό φόβο για το αύριο ιδιωτικών υπαλλήλων και μικροεπιχειρηματιών.

Ειλικρινά …