Νίκος Βεντουράκης

Μέσα στη μαινόμενη οικονομική και πολιτική κατάσταση άλλο ένα γεγονός ήρθε να προστεθεί στην πραγματικά γκρίζα καθημερινότητα. Ο «άνθρωπος που δάγκωσε το μήλο», ο πρωτοπόρος και σε πνεύμα αλλά και σε ιδέες Steve Jobs, έφυγε από τη ζωή μετά από πολύχρονη μάχη με την επάρατη νόσο. Κατά τη διάρκεια της διάσημης ομιλίας του στο πανεπιστήμιο Stanford πριν από μερικά χρόνια, δήλωνε νικητής ενάντια στον καρκίνο, αλλά η αρρώστια η οποία δε διακρίνει, είχε τον τελευταίο λόγο.

Ο Jobs απεβίωσε στο Palo Alto της Πολιτείας της Καλιφόρνια, στην πολιτεία γέννησής του. Μεγάλωσε πλάι στους θετούς του γονείς, τον Paul και την Clara. Από μικρός, βέβαια, φάνηκε πως είχε κλίση στα τεχνολογικά πράγματα αφού με δική του πρωτοβουλία πήγαινε σε διαλέξεις που οργάνωνε η τότε πρωτοστάτης στην τεχνολογία, Hewlett-Packard. Tα πράγματα δεν έμελλαν να λάβουν την «κοινωνικά αποδεκτή» πορεία τους αφού μόλις έξι μήνες μετά την εγγραφή του στο Reed College του Portland, ο Jobs τα βρόντηξε και αποφάσισε να ακολουθήσει, η μάλλον να χαράξει το δικό του δρόμο.

Οδηγούμενος από τις εμπειρίες και τις αποφάσεις του στην Ινδία, ο Jobs ποτέ δεν ήταν το «καλό, ήσυχο παιδί». Πειραματιζόμενος με ναρκωτικές ουσίες, όπως το LSD, πήγε από τότε κόντρα στο ρεύμα. Για τον συγκεκριμένο, αυτή η απόφαση δε του βγήκε σε κακό, αφού ο ίδιος τη χαρακτήρισε ως «ένα από τα δύο ή τρία πιο σημαντικά πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου», σοκάροντας όσους τον περιέβαλαν με την ειλικρίνειά του.

Αυτό που χαρακτήριζε τον Jobs, βέβαια, δεν είναι τα πολλά τεχνολογικά κατασκευάσματα τα οποία πραγματικά άλλαξαν τον τρόπο λειτουργίας ολόκληρης της μοντέρνας κοινωνίας. Το ιδανικό συστατικό το οποίο τον χαρακτήριζε ακόμη και όταν, πριν από λίγους μήνες, ανακοίνωνε την παραίτησή του ήταν η διάθεση για δημιουργία, για πρωτοπορία και η δεινή ρητορική του.

Αν και δεν είμαι χρόνιος χρήστης των προϊόντων της Apple, βασιζόμενος στην προσωπική μου εμπειρία, πρέπει να ομολογήσω πως οι παρουσιάσεις του Jobs για οτιδήποτε προϊόν, είχαν μία… «άλλη» ποιότητα από τις ανάλογες άλλων προσωπικοτήτων όπως ο Bill Gates, ο τωρινός Tim Cook, ή ο Mark Zuckerberg του Facebook. O Jobs είχε την σπάνια ικανότητα να «τραβάει» τον ακροατή και πραγματικά να τον κάνει να θέλει να αποκτήσει το προϊόν που κοσμούσε την οθόνη.

Σπάνιος άνθρωπος μέχρι και το μισθό του, ο οποίος ήταν ένα δολάριο. Ναι μεν είχε τις διευκολύνσεις της Apple, αλλά τη στιγμή που θα μπορούσε να έχει ως μισθό εκατομμύρια δολαρίων και να ζει μέσα στη χλιδή, ο ίδιος αρκούταν στην απλότητα (κάτι το οποίο το πέρασε και στις συσκευές της εταιρίας του), αρνούμενος να ακολουθήσει τα «λαμπερά» παραδείγματα άλλων «αφεντικών» κολοσσών που λαμβάνουν παχυλές αμοιβές με δώρο το χρυσό «αλεξίπτωτο» σε περίπτωση ανάγκης. Ακόμη και κατά τη διάρκεια των προβλημάτων του, όπως αυτό της υγείας του, ποτέ δε το διαφήμισε, ούτε πήγε στο σόου της Όπρα για να βρει έναν ώμο να κλάψει. Έτσι όπως οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι οι οποίο δίνουν τις δικές τους –σημαντικές ή μη- μάχες, ο Jobs έμεινε ανθρώπινος.

Εμείς οι υπόλοιποι θα έχουμε την τιμή να τον θυμόμαστε ως τον άνθρωπο που επηρέασε τις τελευταίες γενιές όσο λίγοι άλλοι.

Αντίο.