Μπάμπης Κούτρας

Αν κρίνουμε από την ψηφοφορία στη Βουλή για τη λίστα Λαγκάρντ, αλλά και τις εξελίξεις στην οικονομία και την πολιτική, ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο μεγάλος κερδισμένος. Ο Αλέξης Τσίπρας το ομολόγησε εμμέσως πλην σαφώς με το φαρμακερό σχόλιο που έκανε για το ύφος «αθώας περιστεράς του πρωθυπουργού», ενώ είμαι βέβαιος ότι το ίδιο σκέφτεται και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αλλά δεν έχει κανέναν λόγο να το διατυμπανίζει.

Ο δρόμος του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία, εκτός από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ, στις οποίες ταξιδεύει σήμερα ο κ. Τσίπρας, περνάει και από την Κεντροαριστερά. Μόνο με τις Συνιστώσες δεν μπορεί να φτάσει στην κυβέρνηση. Χρειάζεται τον ζωτικό πολιτικό χώρο, ο οποίος πάνω από 30 χρόνια βρισκόταν υπό τον έλεγχο του ΠΑΣΟΚ. Διεκδικητής του ίδιου χώρου εμφανίζεται και ο Φώτης Κουβέλης.

Είναι αυτονόητο, λοιπόν, ο Τσίπρας και το επιτελείο του να επιθυμούν την εξουδετέρωση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ. για να ανέβουν τα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στο 35%-40%, που δίνουν και αυτοδύναμη κυβέρνηση. Η Νέα Δημοκρατία ως πολιτικός χώρος δεν είναι η προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτα πρέπει να εξουδετερώσει τους πολιτικούς και ιδεολογικούς γείτονές της και μετά να στραφεί εναντίον της Κεντροδεξιάς.
 
Στην παρούσα φάση ο Σαμαράς κερδίζει πολιτικό χρόνο. Στο εσωτερικό η αξιωματική αντιπολίτευση ασχολείται περισσότερο με τους εταίρους του στην κυβέρνηση και έξω έχει επιτύχει να δημιουργήσει ένα θετικό κλίμα για τον ίδιο, την κυβέρνησή του και τη χώρα. Το υπερτονίζει άλλωστε και ο Γιάννης Στουρνάρας, επισημαίνοντας ότι η κυβέρνηση χρειάζεται χρόνο. Η έκθεση του ΔΝΤ κινείται στην ίδια κατεύθυνση, αν και είναι προφανές ότι οι απόψεις της κυρίας Λαγκάρντ προκαλούν την κοινωνία και συσπειρώνουν την ελληνική κοινή γνώμη υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.
 
Ο πρωθυπουργός γνωρίζει πως όσο πιο μακριά πάει αυτή η κυβέρνηση τόσο περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας θα έχει. Και για να πάει μακριά χρειάζεται τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη, όχι μόνο γιατί βρίσκονται στην ίδια «βάρκα», αλλά και γιατί οι δυο τους αποτελούν τον καλύτερο κυματοθραύστη για τις επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι και η απάντηση στο ερώτημα που διατυπώνεται από προχθές: «Μα γιατί ο Σαμαράς βάζει πλάτη για να στηρίξει τον Βενιζέλο;». Ο πρωθυπουργός άφησε ελεύθερους του βουλευτές του να πράξουν ό,τι θέλουν, αλλά ο ίδιος ψήφισε σε μία κάλπη. Και εδώ λειτούργησε το ένστικτο της πολιτικής αυτοσυντήρησης. Αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα, κανένας βουλευτής της Ν.Δ. δεν ψήφισε την παραπομπή Βενιζέλου. Οχι, δεν τον αγάπησαν ξαφνικά, αλλά γνώριζαν ότι αν έστελναν τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στην Προανακριτική, σύντομα θα ψάχναμε για νέο κυβερνητικό σχήμα.

Αντιθέτως, τώρα η κυβέρνηση βγήκε ενισχυμένη, η συνοχή της σε κοινοβουλευτικό επίπεδο αποκαταστάθηκε και μπορεί πλέον να στραφεί πιο αποφασιστικά στην αντιμετώπιση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.