Μπάμπης Κούτρας

Στο θολό τοπίο της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης η χώρα δεν ξέρει ούτε πού βρίσκεται, ούτε προς τα πού βαδίζει. Σε δύο χρόνια ισοπεδώθηκαν τα πάντα και χάθηκε ο προσανατολισμός. Υστερα από τόσα μέτρα, τόσες περικοπές, τόσους φόρους και ανατροπές στη ζωή των πολιτών κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τι ξημερώνει αύριο το πρωί - και πολύ περισσότερο τι φέρνει το απώτερο μέλλον.

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή της πορείας και, δυστυχώς, οι πιθανότητες είναι συντριπτικά εναντίον μας. Υπάρχουν δέκα ανοιχτά μέτωπα από τα οποία εξαρτάται αν θα καταρρεύσουμε εντελώς ή θα φρενάρουμε στον κατήφορο. Αρκεί σε ένα μόνο από αυτά οι εξελίξεις να είναι αρνητικές για να φτάσουμε στην εθνική καταστροφή.
Παράδειγμα, η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου για «κούρεμα» 50% στα ελληνικά ομόλογα τείνει να ξεπεραστεί από τις εξελίξεις και πολλοί θεωρούν ότι βρίσκεται στον αέρα. Παρά την αρχική συμφωνία, οι τράπεζες δεν συναινούν και ζητούν επιτόκιο κοντά στο 8%, κάτι που την καθιστά εντελώς ασύμφορη για τη Ελλάδα. Ωστόσο, αν δεν προχωρήσει ούτε αυτή η συμφωνία, το χρέος θα εκτοξευθεί τα επόμενα χρόνια πάνω από το 180% του ΑΕΠ, κάτι που καθιστά εντελώς αδύνατη την εξυπηρέτησή του και φέρνει τη χρεοκοπία.

Προϋπόθεση για να επιτευχθούν οι στόχοι στο «εσωτερικό μέτωπο» είναι η αυστηρή υλοποίηση του προϋπολογισμού για το 2012 που συζητείται στη Βουλή, στηρίζεται όμως σε στοιχεία που δεν έχουν καμία σχέση με την οικονομική πραγματικότητα της χώρας. Τα έσοδα αποκλείεται να αυξηθούν, αφού έχουν καταρρεύσει όλοι οι τομείς της εθνικής οικονομίας και έχει εξαντληθεί η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών.

Το πέρασμα από τη βαθιά ύφεση στην ανάπτυξη δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε το 2012, ούτε καν το 2013. Το τραπεζικό σύστημα όχι μόνο δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει νέες επενδύσεις, αλλά χρειάζεται κρατική βοήθεια για να αντέξει τη δική του κρίση.

Ιδιώτες επενδυτές δεν υπάρχουν και όσοι έχουν χρήματα δεν πρόκειται να ρισκάρουν σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον. Οι δημόσιες επενδύσεις έχουν μειωθεί απελπιστικά το 2011, ενώ για την επόμενη χρονιά οι προβλέψεις είναι ακόμη χειρότερες. Ξένοι επενδυτές δύσκολα θα έρθουν ακόμη και για τα «φιλέτα» του Δημοσίου που βγαίνουν στο σφυρί. Το μόνο που απομένει είναι τα 14-15 δισ. του ΕΣΠΑ του κ. Ράιχενμπαχ, που φυσικά δεν καλύπτουν το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας και δεν επαρκούν.

Είναι η πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας που κανείς δεν μπορεί να περιγράψει την πορεία της τους επόμενους μήνες. Από τον πρωθυπουργό μέχρι τους πολιτικούς αρχηγούς και από τους υπουργούς μέχρι τους τραπεζίτες, που έχουν μια πιο προωθημένη πληροφόρηση για την κατάσταση, κανείς δεν είναι σε θέση να δώσει μια ασφαλή πρόβλεψη για όσα μας περιμένουν τους επόμενους μήνες - εντός ή εκτός ευρώ. Βρισκόμαστε στο μέσον του ωκεανού και κολυμπάμε χωρίς δυνάμεις, άγνωστο προς ποια κατεύθυνση.