Μηνάς Τσαμόπουλος

Σε μία ξέφρενη πορεία στο Πανευρωπαϊκό έφθασαν στα ημιτελικά, για πρώτη φορά και διεκδικούν κόντρα στη Γαλλία την πρόκριση στον τελικό, ενώ εξασφάλισαν τη συμμετοχή τους στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, που θα διεξαχθεί του χρόνου τον Σεπτέμβριο.  Από το απόγευμα της Πέμπτης, όταν νίκησαν με 29 πόντους διαφορά τις Τουρκάλες, που ήταν το φαβορί, γράφονται διθύραμβοι για  αυτά τα «κορίτσια που είναι για φίλημα».   Έχουμε μάθει σχεδόν τα πάντα για τις 12 ελληνίδες διεθνείς  του προπονητπή Κώστα Κεραμιδά. Τις έχουν αποκαλέσει, θεές, ψυχάρες, αμαζόνες, και  όλα αυτά τα ποιητικά.

Στο δρόμο προς την κορυφή κέρδισαν την πρωταθλήτρια Ευρώπης Σερβία, την Ρωσία και μάλιστα για πρώτη φορά σε επίσημο παιχνίδι,   η οποία, Ρωσία είναι παγκόσμια δύναμη στο γυναικείο μπάσκετ και την Τουρκία επίσης μεγάλη δύναμη.  Κάνουν την μία υπέρβαση μετά την άλλη.  Σχεδόν κανείς δεν  περίμενε ότι θα πρωταγωνιστούσαν σε αυτό το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Πριν από  10 ημέρες,  την περασμένη Πέμπτη,  όταν ετοιμαζόντουσαν να ανέβουν στο αεροπλάνο για να πετάξουν  στην Πράγα,  ήταν δεν ήταν ένα μονόστηλο ακόμη και στις αθλητικές εφημερίδες.  Απαρατήρητες έφυγαν για να συμμετάσχουν στο Πανευρωπαϊκό. 

Οι μπασκετικοί αναλυτές τις είχαν «χαμένες από χέρι»   αφού ήταν σε έναν  όμιλο με την Σερβία, τη δευτεραθλήτρια Γαλλία και την Σλοβενία που προκρίθηκε αήττητη στο τουρνουά για πρώτη φορά στην ιστορία της.   Για τρεις ήττες  τις είχαν. «Ποιο γυναικείο μπάσκετ τώρα….».  Με αυτή την ψυχολογία πέταξαν τα κορίτσια.

Η νίκη στην πρεμιέρα  κόντρα στις Σέρβες έκανε κάποιους να γυρίσουν το κεφάλι και  να τους ρίξουν μία ματιά.  «Κλαπ-κλαπ»-χειροκρότημα και ένα «μπράβο» συνόδευσαν τη φράση «μεγάλη νίκη αλλά δεν είναι κάθε μέρα του Άι Γιαννιού».

 Ακολούθησαν δύο συνεχόμενες ήττες  με Γαλλία και Σλοβενία στον όμιλο. «Σας τα λέγαμε δεν σας τα λέγαμε; Ποιο γυναικείο μπάσκετ τώρα…».

Στην επόμενη φάση, με μία μόλις νίκη, πέσανε πάνω στη ρωσική φρεγάτα.  Οι «σκούνες» κόντρα  στα μεγαθήρια.  Ούτε που ασχολήθηκε κανείς. Χαμένος χρόνος. «Και μέχρι εδώ που έφθασαν καλά ήταν». Η τηλεθέαση του αγώνα συναγωνίστηκε σε ποσοστά, εκείνα  της οικονομικής ανάπτυξης. 

Και κάθετα η μπίλια ρε φίλε/ Και κερδίζουν  οι  Ελληνίδες, οι οποίες  σε ρόλο μπουρλοτιέρη  τίναξαν στον αέρα τη  ρωσική ναυαρχίδα.

Όχι φίλε μου καλέ.  Ούτε αυτή η νίκη έπεισε.   Τίποτα δεν  φαινόταν δυνατόν να αλλάξει τα προγνωστικά σε βάρος των κοριτσιών. Επόμενος αντίπαλος οι Τουρκάλες.   Πάλι οι προβλέψεις σε βάρος των Ελληνίδων αφού η τουρκική ομάδα είναι αδιαμφισβήτητα από τις κορυφαίες.  Αρχίζει το παιχνίδι,  φεύγουν οι Τουρκάλες στο σκορ με διαφορά  πάνω από 10 πόντους.  Το μέλλον φαινόταν προδιαγεγραμμένο. ΜΑΥΡΟ!

 Όμως τα κορίτσια άλλαξαν κεφάλαιο στην ιστορία.  Από «μπουρλοτιέρισες» αποφάσισαν να γίνουν στεριανές. Φουστανέλα και τσαρούχι. Στα επόμενα  30 λεπτά του αγώνα αναβίωσε η «καταστροφή  του Δράμαλη».  Εικοσιεννέα πόντους το κεφάλι  ρίξανε.  Πρωτοσέλιδα, αφιερώματα, συνεντεύξεις σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα.     

Θα μου πείτε τώρα και με τα δίκιο σας,  «κάθισες ρε φίλε και έγραψες σχεδόν 500 λέξεις για να μας πεις αυτά που ξέρουμε;» Όχι. Κάθισα και έγραψα για να αποτυπώσω στο… «χαρτί»,  για μία ακόμη φορά, την τιτάνια προσπάθεια που καταβάλουν οι έλληνες αθλητές και οι ελληνίδες αθλήτριες στη συντριπτική  πλειοψηφία των αθλημάτων για να κάνουν αυτό που αγαπάνε κόντρα σε «θεούς και δαίμονες».

 Την προσπάθεια που καταβάλουν  όχι μόνο για να επιπλεύσουν αλλά για να διακριθούν διεθνώς,  μέσα σε ένα  «αθλητικό περιβάλλον»  που τα αφήνει όλα στην τύχη τους.
  Τα κορίτσια της Εθνικής χρειάστηκε να κάνουν το ένα αγωνιστικό θαύμα πίσω από το άλλο για να προσελκύσουν τα φώτα της δημοσιότητας και να σπάσουν τα δεσμά του μονόστηλου.

Όμως από δω και πέρα ό,τι και να συμβεί,  το ελληνικό γυναικείο μπάσκετ δεν πρόκειται να κερδίσει ΤΙΠΟΤΑ.  Πάλι στην αφάνεια θα πέσει μόλις κατακάτσει η χρυσόσκονη. Είναι η μοίρα  των «αθλημάτων του μονόστηλου» ακόμη και αν φέρνουν στην Ελλάδα,  ολυμπιακές νίκες, παγκόσμιες ή ευρωπαϊκές.

Συγχαρητήρια στα κορίτσια μας  «απλά και μόνο» γιατί απέδειξαν  τον λόγο  για τον οποίο  «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…..»