Μανόλης Γαλάνης

Η τραγική είδηση πως 29.000 παιδιά πέθαναν από την  πείνα σε διάστημα τριών μηνών  στη Σομαλία συνέπεσε με τον καταιγισμό της πληροφόρησης για την επίθεση  των οίκων αξιολόγησης στις μεγαλύτερες  παγκόσμιες οικονομίες. Οι διαμετρικά αντίθετες αυτές ειδήσεις αποτελούν την τελευταία απόδειξη των δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων με διαφορετικά δικαιώματα στη ζωή και στο θάνατο που συνυπάρχουν πάνω στον πλανήτη.  

Από τη μία πλευρά, 11εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών να χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες από έλλειψη τροφής και εξαιτίας μολυσματικών ασθενειών και από την άλλη η παχυσαρκία να αποτελεί τη δεύτερη αιτία θανάτου στα δυτικά κράτη. Την ώρα που όλοι εμείς οι τυχεροί πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των ΗΠΑ και των υπολοίπων ευημερούντων κοινωνιών δίνουμε την «εξαντλητική» μάχη της ζυγαριάς, αντιπαλεύοντας με πείσμα χοληστερίνη και τριγλυκερίδια, 826 εκατομμύρια συνάνθρωποί μας, σε διάφορες γωνιές της υφηλίου, κοιμούνται με άδειο στομάχι κάθε βράδυ.

Το κόστος σίτισης  του πληθυσμού αυτού υπολογίζεται από τους ειδικούς σε μηδαμινό υποπολλαπλάσιο των στρατιωτικών εξοπλισμών, σχεδόν ίσο με το κονδύλι των «πολιτισμένων» κοινωνιών για αγορά καλλυντικών  και ειδών περιποίησης σώματος, και ίδιο με τα χρήματα που δαπανώνται σε Ευρώπη και Αμερική για αγορά τροφών των συμπαθών κατοικιδίων μας. Ενδεχομένως, οι συγκρίσεις αυτές να δημιουργούν αισθήματα συμπάθειας, πιθανόν και στιγμιαίες τύψεις, σε όλους εμάς τους κοινούς θνητούς που μαθαίνουμε από τα Μέσα Ενημέρωσης για τον εφιάλτη θανάτου της επισιτιστικής κρίσης που καλπάζει.

Οι ισχυροί  αυτού του κόσμου πάντως ήταν πάντα  απασχολημένοι με τις σφαίρες  επιρροής τους και την αγαπημένη  τους γεωπολιτική σκακιέρα μην έχοντας  χρόνο αλλά και συμφέρον πολλές φορές να αναζητήσουν ουσιαστικές λύσεις για το πιάτο των αδυνάτων. Σήμερα μάλιστα έχουν έναν ακόμα λόγο να είναι πολυάσχολοι με αφορμή την οικονομική κρίση που απειλεί το οικοδόμημα της ελεύθερης αγοράς. Επειδή η κοινωνία των ενεργών πολιτών, με ευαισθησίες και όνειρα, είναι μία πραγματικότητα και επειδή 30.000 παιδικά χαμόγελα «σβήνουν» κάθε μέρα από πείνα, τα προγράμματα αναδοχής παιδιού των ανθρωπιστικών οργανώσεων αποκτούν επικαιροποιημένο ρόλο στην ανακούφιση του τεράστιου αυτού προβλήματος.  

Με 0,67ευρώ τη μέρα ή αλλιώς με 20 ευρώ το μήνα μπορείς να γίνεις «νονός» της Unicef και να ενισχύσεις αποτελεσματικά τις δράσεις της. Επιπλέον, με 0,75ευρώ τη μέρα, ή 22ευρώ το μήνα, έχεις τη δυνατότητα να συμμετάσχεις στο πρόγραμμα αναδοχής παιδιού της ActionAid, «υιοθεσία» ζωής για ένα συγκεκριμένο παιδί σε κάποια φτωχή χώρα. Μπορεί η αμφιβολία για το αν τα χρήματα αυτά φτάνουν τελικά στον προορισμό τους να υπάρχει σε αρκετούς, όμως η σκέψη και μόνο ότι δύο παιδικά μάτια δεν θα πάψουν να κοιτούν τον άδικο και μάταιο, κατά πολλούς, τούτο κόσμο εδραιώνει την ελπίδα.