Μάκης Πολλάτος

Έτσι και σήμερα μοιάζει να προχωρούν τα πολιτικά πράγματα. Μέσα σε δύο χρόνια, η κυβέρνηση Σαμαρά φαίνεται να αποδυναμώνεται παρά το γεγονός ότι τα επιτεύγματά της μόνο αμελητέα δεν είναι: Η Ελλάδα παρέμεινε στην Ευρωζώνη, τα δημοσιονομικά μεγέθη σταθεροποιήθηκαν, οι δημόσιες δαπάνες μειώθηκαν, επιτεύχθηκε πρωτογενές πλεόνασμα και οι συνολικές κυβερνητικές επιδόσεις έχουν τύχει θετικών σχολίων από φίλους, εχθρούς και δανειστές.

Αυτό που δείχνει να παραγνωρίζει η κυβέρνηση είναι ποια θεωρούν οι πολίτες τα μείζονα θέματα: Την ανεργία που τσακίζει οικογένειες, την υπερχρέωση των νοικοκυριών και το συνεχιζόμενο αδιέξοδο που εντείνεται επειδή οι Έλληνες θεωρούν ότι το φως στο τούνελ δεν είναι ορατό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βγήκε από τον πρώτο γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών με τον αέρα του νικητή. Μπορεί η Δούρου και ο Σακελλαρίδης να πέρασαν στο δεύτερο γύρο σε Αττική και δήμο Αθηναίων και η ΝΔ να μην έχει υποψήφιους στις συγκεκριμένες μάχες όμως η εικόνα συνολικά δεν δείχνει ότι το εκλογικό σώμα επιδοκίμασε την αξιωματική αντιπολίτευση. Θα μου πείτε ότι στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές επιλέγουμε κυρίως πρόσωπα, αυτούς που κατά βάση θεωρούμε τους ικανότερους και πολλά παίζονται και από τις προσωπικές σχέσεις, τη δημοφιλία ή την συμπάθεια, άρα μπορεί οι παράμετροι αυτές να εξηγούν σε ένα βαθμό την επικράτηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Τι θα γίνει όμως την επόμενη Κυριακή στην μάχη των ευρωεκλογών; Τι θα σηματοδοτήσει ενδεχόμενη επιβεβαίωση των γκάλοπ που δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επικρατήσει της ΝΔ με διαφορά από μιάμιση μέχρι πέντε μονάδες; Θα πιεστεί η κυβέρνηση όταν ο Τσίπρας θα εμφανιστεί με τον αέρα του νικητή στις ευρωεκλογές και πόσο; Ο Σαμαράς έθεσε με σαφήνεια το εκλογικό δίλημμα για την επόμενη Κυριακή: Είναι στο χέρι των πολιτών να δείξουν ότι έχουν τη σταθερότητα που τους αξίζει και να μην αφήσουν τη χώρα να κάνει βήματα προς τα πίσω. Ο Τσίπρας ανέβασε το στοίχημα και κάλεσε τους Έλληνες να αντιμετωπίσουν τις ευρωεκλογές σαν δημοψήφισμα, αντιμνημονιακό, και να αδράξουν την ευκαιρία για να ρίξουν την κυβέρνηση.

Αυτό που παραγνωρίζει ο πρωθυπουργός είναι ότι οι αντοχές των περισσότερων πολιτών έχουν εξαντληθεί. Και αυτό που δεν αντιλαμβάνονται στο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι πολίτες δεν τους εμπιστεύονται.

Κατά την άποψή μου, με τα χθεσινά αποτελέσματα το διακύβευμα για την επόμενη Κυριακή γίνεται ακόμη μεγαλύτερο.

Το θέμα είναι τι θα έρθει μετά τις εκλογές της 25ης Μαϊου. Το μεγάλο ζήτημα που έρχεται και χρειάζεται ισχυρή κυβέρνηση είναι η διαπραγμάτευση του χρέους. Θα δεχθεί η Τρόικα να συζητήσει πώς θα ελαφρυνθεί το χρέος με μια κυβέρνηση αποδυναμωμένη που στηρίζεται στα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ; Ακόμη κι αν οι ευρωπαίοι εταίροι βοηθήσουν διευκολύνοντας την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους ο Τσίπρας θα μπορεί να επιχειρηματολογήσει ότι οι δανειστές έδωσαν κάτι παραπάνω στην Ελλάδα λόγω της πίεσης που τους ασκείται από τη διαφαινόμενη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Την ίδια ώρα η αντισυστημική ψήφος ενισχύεται. Και δυστυχώς αποδεικνύεται ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι περιθωριακό φαινόμενο. Αυτός είναι ένας πολύ σοβαρός κίνδυνος για το μέλλον, με δεδομένο ότι η κρίση έχει δημιουργήσει μια πολιτική «κρεατομηχανή» που συντρίβει κυβερνήσεις, κόμματα και πολιτικές δυνάμεις.

Το πιο μεγάλο πρόβλημα όμως είναι ο κίνδυνος αδιεξόδου. Πώς θα εκφραστεί η αντίρρηση των πολιτών στην κυβέρνηση; Ο Σαμαράς θα πάει σε εκλογές τώρα ή τον Σεπτέμβριο ευελπιστώντας ότι έτσι θα εκβιάσει τους ευρωπαίους εταίρους να δώσουν περισσότερα για την ελάφρυνση του χρέους; Πώς θα χειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ τις αναμενόμενες αντιδράσεις της αριστερής πτέρυγας και το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι πολίτες θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ αναξιόπιστο με τις συνεχείς αλλαγές θέσεων και απόψεων;

Οι πολιτικές εξελίξεις μοιάζει να έχουν μπει στον... επιταχυντή του CERN. Το σίγουρο είναι ότι ουδείς θα πλήξει.