Μάκης Πολλάτος

Για στάσου όμως, ο Τσώρτσιλ ήταν εκείνος που πρώτος είχε προειδοποιήσει τους Εγγλέζους -όταν απέκρουσαν την προσπάθεια απόβασης των Γερμανών στη Βρετανία- ότι η πρώτη «μη ήττα» τους ήταν απλώς το τέλος της αρχής και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούσε την αρχή του τέλους.

Κάπως έτσι νιώθω ότι είναι και η κατάσταση με τον κορωνοϊό. Τα νέα κρούσματα στην Ελλάδα μειώνονται, 15 επιβεβαιθώθηκαν το τελευταίο 24ωρο, όπως μικραίνει και η λίστα των νοσηλευομένων στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας των δημόσιων νοσοκομείων, 38 διασωληνωμένοι ανακοινώθηκαν την Πέμπτη. Και κάπως έτσι από τη Δευτέρα 4 Μαϊου θα τεθεί σε εφαρμογή η προσπάθεια άρσης των περιοριστικών μέτρων. Που είναι σχεδόν επιβεβλημένη από την επιτυχία της προσπάθειας που κατέβαλαν οι Ελληνίδες, οι Έλληνες και τα Ελληνόπουλα τις τελευταίες 50 ημέρες μένοντας σπίτι.

Ολα τα εύκολα όμως κάποτε τελειώνουν. Και από τον καταναγκασμό στον οποίο σχεδόν όλοι -και πάντως η συντριπτική πλειονότητα των 11 εκατομμυρίων- πειθαρχήσαμε πρέπει να μετακινήθουμε στην επόμενη φάση, όπως όταν παίζεις ένα ηλεκτρονικό κι αλλάζεις level. Ποτέ δεν μου έχει τύχει η επόμενη φάση να είναι ευκολότερη από την προηγούμενη πίστα. Ετσι νομίζω ότι θα γίνει και με τον κορωνοϊό. Από Δευτέρα τα πράγματα ζορίζουν. Μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά, που λέει κι ο Χαρδαλιάς. Και από την απαγόρευση, την καταναγκαστική παραμονή στο σπίτι μεταφερόμαστε στο πεδίο της προσωπικής ευθύνης.

Σε αυτό το επόμενο στάδιο που ξεκινά από τη Δευτέρα στις 4 Μαϊου, έχουν σημασία πολλά: Η καθημερινή ενημέρωση των πολιτών, η διαρκής επαγρύπνηση της πολιτείας, η ακούραστη προσπάθεια των γιατρών, των νοσηλευτριών, των υπαλλήλων που είναι επιφορτισμένοι με ζωτικές κρατικές λειτουργίες, μέχρι η ανεμπόδιστη προμήθεια των πολιτών με αντισηπτικά, οινόπνευμα, καθαριστικά, μάσκες και η διενέργεια κλινικών τεστ για τη διακρίβωση των μολυσμένων με κορωνοϊό.

Βαρύνουσας σημασίας είναι όμως ο ρόλος των ψυχραιμότερων πολιτών μέσα στην κοινωνία. Των ατόμων εκείνων που τους τελευταίους δύο μήνες έδειξαν ότι είναι πρότυπα επειδή άξια κέρδισαν την εμπιστοσύνη των συμπολιτών τους. Διότι προειδοποιούσαν τους διπλανούς τους για τα ρίσκα και δεν έπαιζαν τους εσχατολόγους, ούτε κινδυνολογούσαν ή καλλιεργούσαν κλίμα πανικού ότι «την Μεγάλη Εβδομάδα η αύξηση των κρουσμάτων θα είναι εκθετική, οι μολυσμένοι θα πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο και οι νεκροθάλαμοι δεν θα φτάνουν για τα θύματα».
Αυτούς να ακούτε. Εκείνους που δεν κρύβουν την αλήθεια.

Τους ειδικούς που παραδέχονται ότι υπάρχει επιστημονική αβεβαιότητα και των οποίων η στρατηγική έχει μέχρι σήμερα αποδώσει. Των ανθρώπων που συμφωνούν ότι πρέπει να εξεταστούν κι άλλες εναλλακτικές για το πώς θα εφαρμόζονται οι αποφάσεις χωρίς την απειλή του προστίμου των €150. Ισως -για παράδειγμα- θα μπορούσαμε να συζητήσουμε ότι στην είσοδο των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, των σούπερ μάρκετ ή άλλων κλειστών χώρων όπου υπάρχει κίνδυνος ταχύτατης μετάδοσης του κορωνοϊού να μπαίνει κάποιος που δεν έχει μάσκα αφού καταβάλλει -ας πούμε- €0,20 για να αγοράσει μάσκα και έτσι να μπαίνει. Πρακτικές λύσεις χρειάζονται.

Και απαιτείται εμπιστοσύνη σε όσους έχουν χειριστεί μέχρι τώρα τον πόλεμο με τον Covid-19. Διότι ναι, θρήνουμε κι εμείς συνολικά 140 νεκρούς αλλά δεν είμαστε στην τραγική κατάσταση περήφανων χωρών όπως η Βρετανία -που αναφέραμε και νωρίτερα- όπου σε μία ημέρα χάνονται 473 άνθρωποι.

Θα μου πείτε, τι να κάνουμε όμως με τους αμφισβητίες; Εκείνους που λένε γιατί να πληρώνουμε για μάσκες, ή γιατί να μην γίνονται εκατομμύρια τεστ, ή γιατί ανοίγουν τα σχολεία; Δεν λέω ότι όλοι το κάνουν από αντιπολιτευτική διάθεση. Ούτε πως είναι στο σύνολό τους μονίμως διαμαρτυρόμενοι γκρινιάρηδες. Μακριά από μένα και η εικόνα ότι πρόκειται για αλαζόνες ξερόλες που θέλουν να δικαιολογήσουν την ασημαντότητά τους ή απλώς περιφέρουν το σαρκίο τους κι άρα πρέπει να υποκριθούν ότι έχουν βρει μια ρωγμή στην επιχειρηματολογία των άλλων.

Να κάνουμε υπομονή, είναι η απάντηση. Είμαστε όλοι μαζί, ακόμη κι όσοι θέλουν να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου, ακόμη κι όσοι ανακαλύπτουν με χρονοκαθυστέρηση τις επιστημονικές αβεβαιότητες.

Μάθατε τι έγινε χθες βράδυ -Πέμπτη 30 Απριλίου- στην πόλη Λουντ της Σουηδίας; Γέμισαν το κεντρικό πάρκο με κουτσουλιές από κότες για να χαλάσουν τα σχέδια 30.000 πολιτών που ήθελαν να γιορτάσουν τη λεγόμενη «βαλπουργιανή» νύχτα. Αυτό είναι το... σουηδικό μοντέλο που προκάλεσε ειρωνικά σχόλια στα μεγαλύτερα Μέσα Ενημέρωσης του πλανήτη. Πώς είπατε; Οι ΣΥΡΙΖΑίοι αμφισβητίες δεν το διάβασαν ακόμη; Καλά τώρα, σιγά μην ασχοληθούν με κάτι που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί για προβοκάτσιες. Αλλωστε για να βγάλεις την εμπάθειά σου δεν χρειάζονται στοιχεία, ιδίως αν είσαι ο παντογνώστης της διπλανής πόρτας που τα ξέρεις όλα, σωστά;

Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες έχουν να αντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες. Και στην υγειονομική κρίση που προκαλεί η πανδημία και στην οικονομία. Ο χειρισμός των πρώτων 50 ημερών της κρίσης δημιουργεί πολύτιμη παρακαταθήκη για το μέλλον. Οπου θα απαιτηθεί πειθαρχία με ανθρωπισμό με αλληλεγγύη.