Κωστής Πλάντζος

Πιστεύει κανείς πως έκαναν ποτέ κάποιον υπουργό, για να έχει και… άποψη; Επειδή έχει γνώσεις; Ήθελε ποτέ η όποια ηγεσία να έχει "προβλήματα" με ατίθασους και επικίνδυνους που «βγάζουν γλώσσα»; Αυτούς που ξέρανε κάτι και θα λέγανε "ε, όχι, δεν θα ξεχάσω και αυτά που ξέρω"!

Όχι βέβαια. Τώρα τελευταία κάποιοι ψελλίζουν πως διαφωνούν, για να μην τους πάρουν στο κατόπι. Ελάχιστοι είναι όμως οι ευπατρίδεις της πολιτικής που έχουν -ή είχαν- και γνώσεις και άποψη. Αλλά αυτοί ήταν πάντα ενοχλητικοί. Για τις ηγεσίες, για τα μίντια, ακόμα και για τον πολύ κόσμο.

Βόλευε η ισοπέδωση. Φρόντιζαν για αυτό οι ηγεσίες. Φρόντιζαν και τα στελέχη, για να ισοπεδώνουν τους ανταγωνιστές τους, εάν άξιζαν κάτι παραπάνω και για να μη τους βρουν μπροστά τους. Βόλευε τα συγκροτήματα Τύπου, για να εξαρτώνται από αυτούς οι εκάστοτε ταγοί. Βόλευε και το πόπολο, τους Ελληνάρες, για να σηκώνουν ανάστημα και να λένε και να κάνουν ό,τι γουστάρουν… Ούνα φάτσα!

Αυτά, τα τελευταία τουλάχιστον 50 χρόνια. "Γκόρτσοι" μας κυβερνούσαν. «Στο μαντρί» τους θέλανε όλοι. Όσοι ξέφυγαν, ατύχησαν! Εκτέθηκαν, επλήγησαν, κατηγορήθηκαν, κάηκαν. 

Τι έκαναν λοιπόν τόσα χρόνια οι πολιτικοί μας; Δημόσιες σχέσεις με τους ψηφοφόρους, ζυμώσεις και ίντριγκες στο κόμμα. "Όλα για το κόμμα" και την εξουσία. Και για τη χώρα; Για το λαό; Για το κυβερνητικό και νομοθετικό έργο; Αυτά τα αναλάμβαναν οι … σύμβουλοι, οι δήθεν τεχνοκράτες, οι «από δίπλα», οι αυλοκόλακες.  Ορισμένοι ήταν και δημοσιογράφοι.

Και όταν υπεγράφετο ακόμα το Μνημόνιο, ο πολιτικός κόσμος ήταν σε νιρβάνα. Στη νοοτροπία του χθες. Μερικοί είναι ακόμη. Ελάχιστοι πήραν πρέφα τι παίζεται. Σχεδόν κανείς δεν είχε τη δημιουργική αγωνία να σκεφτεί και να προτείνει λύσεις. «Πού να μπλέκω τώρα» θα σκέφτηκαν. Αρκεί το πρόγραμμα του κόμματος. Αν το εφαρμόσουμε, θα λυθούν όλα.  Τόσα κομματικά επιτελεία ετοίμαζαν «λύσεις». Αυτές που ψηφίζαμε δεκαετίες τώρα. 

Στο βρόντο έγραφα προ διετίας –προ Μνημονίου- από αυτές τις στήλες «μα καλά, ούτε στην τουαλέτα, εκεί που συγκεντρώνεται ή χαλαρώνει κάποιος, κανείς από τους υπουργούς της κυβέρνησης δεν κατεβάζει μια ιδέα;», προτείνοντας παράλληλα εγώ ο ίδιος τουλάχιστον μισή ντουζίνα μέτρα –της πλάκας έστω- για να δείξω πως πρέπει επειγόντως να σκεφτούν άλλοι καλύτερα. Α, ψέματα: μερικές ιδέες μου τις βρήκα και στο ΖΑΠΠΕΙΟ Ι & ΙΙ της ΝΔ. Κάποιοι σύμβουλοι φαίνεται με διάβασαν και με αντέγραψαν, αλλά ήταν … της αντιπολίτευσης. Έξω από το χορό, όλοι πολλά τραγούδια ξέρουν.

ΟΚ λοιπόν. Δεν κατάλαβαν τίποτα, ήρθε το Μνημόνιο και το ψήφισαν «αμελλητί». Το εφάρμοσαν τουλάχιστον αυτό που ψήφισαν; ΠΟΤΕ! Το λέω εγώ που το διάβασα και το έγραψα σε εκατοντάδες ρεπορτάζ. Το διάβασαν οι πολίτες, ο καθένας κατάλαβε ό,τι ήθελε, αλλά οι πολιτικοί μας ψάχνανε τα σχόλια που τους αφορούσαν προσωπικώς στις "μικροπολιτικές" στήλες και στα blogs.
 
Αυτά παθαίνουν οι άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ, που έχουν "αυλή", που τους αποθεώνουν κλακαδόροι –και όχι μόνο. Αυτοί που για να μιλήσουν θέλουν άδεια από το κόμμα, αυτοί που για να υπογράψουν θέλουν τη γνώμη του κομματικού παρατρεχάμενου –για να μην πως τίποτα χειρότερο και δεν έχω σήμερα όρεξη να τρέχω σε εισαγγελείς και φαρισαίους. 

Αδικώ κάποιους εξ αυτών; Δεν πειράζει. Γνωρίζω αρκετούς πολιτικούς που αδικήθηκαν περισσότερο επειδή, όταν είπαν τα πράγματα με το όνομά τους και εγκαίρως, λοιδορήθηκαν αγρίως. Ακόμα και κάποιοι που προέβλεψαν ότι το 2010-2013 θα πέσουμε «στα βράχια» από τα χρέη, δέχτηκαν την ίδια ημέρα –ούτε καν την επόμενη- την χλεύη και τα πικρόχολα σχόλια πως «δουλεύουν για το παλιό αφεντικό τους». Τους επέκριναν επειδή είχαν προϋπηρεσία και γνώσεις από τη δουλειά τους στον ιδιωτικό τομέα. Αν δεν μίλαγαν, ίσως ήταν και σήμερα «στα πράγματα» και δεν θα έλεγαν «δεν το διάβασα».