Κώστας Τσαούσης

Προς αποφυγή παρανοήσεων, παρεξηγήσεων και παρερμηνειών σπεύδω να εξηγηθώ. Όντως, σε πολλούς και μεγάλους δήμους και περιφέρειες ο εκλεγμένος από τους πολίτες δήμαρχος ή περιφερειάρχης δεν θα έχει την δύναμη να ασκήσει αποτελεσματική διοίκηση λόγω των συσχετισμών στα δημοτικά ή περιφερειακά συμβούλια. Πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να επιδιώξει να διαμορφώσει πλειοψηφίες διοίκησης. Κάτι καθόλου εύκολο καθώς μια σειρά από προσωπικές ατζέντες τοπικών αρχόντων ή και διαπλοκές τοπικών επιχειρηματικών συμφερόντων δεν επιτρέπουν καθαρές προγραμματικές συμφωνίες. Και αυτές δεν μπορούν παρά να απαντούν σε πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας (νέες επενδύσεις, νέες δουλειές, νέες θέσεις εργασίας, νέα εισοδήματα) και να διαθέτουν ένα αναπτυξιακό πρόσημο μακράς πνοής.

Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμη μια παρένθεση. Μια μικρή έρευνα στους εκλεγέντες (με το σύστημα της απλής αναλογικής που περιόρισε δραστικά τις αρχικές επιλογές των δημάρχων και περιφερειαρχών) δείχνει ότι οι τεχνοκρατικά επαρκείς δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι που κατανοούν τα δεδομένα της αγοράς και της επιταγές της οικονομίας, τα σύγχρονα εργαλεία χρηματοδότησης των δημοσίων έργων / προγραμμάτων, τους περιορισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις διαθεσιμότητες του ιδιωτικού τομέα είναι μειοψηφία…

Σε κάθε περίπτωση, σύμβουλοι με αυτά τα ιδιαίτερα απαιτητικά χαρακτηριστικά είναι απαραίτητοι τόσο για την κατοχύρωση του αναπτυξιακού προστάγματος όσο και για την απαραίτητη και αναγκαία κινητοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών σε όλη την κλίμακα του Δήμου και της Περιφέρειας.

Αλλά, ας κλείσουμε την παρένθεση. Αν ρωτούσες σήμερα μια σειρά από εκλεγμένα στελέχη της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης για το τι σημαίνει ΣΔΙΤ ή ακόμη περισσότερο, «έξυπνη εξειδίκευση» (RIS3) θα εισέπραττες στη καλύτερη περίπτωση αμήχανα χαμόγελα… Σε αυτές τις εκλογές μίλησα με αρκετούς υποψηφίους δημάρχους και περιφερειάρχες για το ζήτημα της διαχείρισης των αστικών αποβλήτων, της κατασκευής σχολικών μονάδων, της δημιουργίας υποδομών κλπ.

Ο καθένας εξ αυτών – ανάλογα και με τον σύμβουλο του ή τα τοπικά επιχειρηματικά συμφέροντα- μου πρόβαλε μια λύση που από την αρχή έως το τέλος είχε …κρατικό χρήμα. Οι περισσότεροι αγνοούσαν ή ήθελαν να αγνοούν το πώς προχώρησαν επιτυχημένα έργα ΣΔΙΤ στην Περιφέρεια Ηπείρου όπως η Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων και παλαιότερα στην Δυτική Μακεδονία με πρωτοστάτη τη ΔΙΑΔΥΜΑ ( φορέα που συγκρότησαν 12 Δήμοι της περιοχής) ή πρόσφατα στον Δήμο Ηλιδας στην Ηλεία. Οι ίδιοι έκαναν πως δεν άκουγαν όταν τους μιλούσα για το φιάσκο με τα απορρίμματα στο Δήμο Αλεξανδρούπολης που ακολούθησε τις οδηγίες Σπίρτζη.

Αλλά, όλα αυτά λύνονται. Δύσκολα αλλά λύνονται. Αρκεί να υπάρχει μια κυβέρνηση που δεσμευτεί ότι κανέναν δημοσίου ενδιαφέροντος έργο ή πρόγραμμα πάνω από ένα όριο δεν θα γίνεται χωρίς προσφυγή στις ΣΔΙΤ. Και αυτό για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.