Κώστας Τσαούσης

Για την ακρίβεια των πραγμάτων αυτή την φορά οι εκπρόσωποι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν λένε ψέματα.  Αξιοποιούν με τον δικό τους ξεχωριστό, ανεπανάληπτο τρόπο στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδος. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος: Oι (καθαρές) εισροές Ξένων Άμεσων Επενδύσεων στην Ελλάδα για το 2017 ανήλθαν σε 3.204 εκατομμύρια ευρώ, (το υψηλότερο ποσό της τελευταίας δεκαετίας) σε σχέση με 2.498 εκατομμύρια το 2016, παρουσιάζοντας αύξηση της τάξης του 28,3%.

Οι εκπρόσωποι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θριαμβολογούν και μέχρι εκεί. Κουβέντα παρακάτω…

Στη συνήθη ερώτηση των δημοσιογράφων – συντονιστών των πάνελ ή των εκπροσώπων των κομμάτων της αντιπολίτευσης για το είδος των επενδύσεων που συνοδεύουν αυτήν την εισροή ή και για τα ονόματα των επενδυτών αρνούνται να απαντήσουν ισχυριζόμενοι ότι δεν κάνουν «διαφήμιση σε εταιρείες»…

Και όμως αν η συζήτηση για το ρεκόρ πήγαινε και λίγο παρακάτω – φεύγοντας από το γήπεδο των αριθμητικών επιδόσεων- το όλο θέμα θα είχε μια ξεχωριστή αξία. Και αυτό γιατί θα μπορούσαμε να φτάσουμε ευκολότερα στο «ζουμί» της υπόθεσης, ορίζοντας στον ένα ή άλλο βαθμό τον αντίκτυπο που θα είχε μια επένδυση σε μια περιοχή ή σε μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων – είτε πρόκειται για επαγγελματίες, είτε για απλούς κατοίκους.

Με άλλα λόγια, οι αριθμοί και τα ρεκόρ καλά είναι για να κερδηθούν οι εντυπώσεις στις τηλεοπτικές μονομαχίες αλλά δεν αλλάζουν αυτόματα τις ζωές των ανθρώπων. Ούτε καν μια επένδυση…

Αλλά, ας ξαναγυρίσουμε λίγο πίσω στο ρεκόρ. Είναι σαφές ότι στα νούμερα του 2017 μέτρησε η επανεκκίνηση των διαδικασιών στο πεδίο του ΤΑΙΠΕΔ που είχαν μπει στον πάγο με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης και των υπουργών της, το πρόγραμμα της Golden Visa, οι αλματώδεις ρυθμοί στην αγορά του real estate κλπ.

Αλλά, ας μείνουμε σε μια διαπίστωση: « Συγκέντρωση των Ξένων Άμεσων Επενδύσεων (ΞΑΕ) στις υπηρεσίες. Η τάση αυτή υπαγορεύθηκε κυρίως από την ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας, την ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιών, καθώς επίσης την τόνωση του εμπορίου, κυρίως πριν την έναρξη της κρίσης, ενώ τα τελευταία έτη παρατηρείται συγκέντρωση επενδύσεων στη διαχείριση ακίνητης περιουσίας και τις δραστηριότητες αποθήκευσης και μεταφορών. Το ποσοστό του δευτερογενούς τομέα είναι σχετικά χαμηλό σε σύγκριση με τις δυνατότητες της χώρας, γεγονός που υποδεικνύει σημαντικά επενδυτικά περιθώρια. Το ίδιο ισχύει και για τον πρωτογενή τομέα, με πολύ μικρά ποσοστά ΞΑΕ, σε μια χώρα με συγκριτικά οφέλη για τον κλάδο αυτό (κλιματολογικά κτλ)».
 
Κακά τα ψέματα, οι επενδύσεις με τα κεφάλαια από το εξωτερικό πόρω απέχουν από το βασικό στόχο μιας φιλόδοξης μακροπρόθεσμης πολιτικής στρατηγικής που συνδέει τα νούμερα με τον αντίκτυπο τους στην οικονομία και την κοινωνία.