Κώστας Τσαούσης

 Εν πολλοίς, ένα νέο κοινωνικό δίκτυο – πολλαπλώς αξιοποιήσιμο- που ξεκινά από τους θεατρόφιλους και καταλήγει στον ...ουρανό των απέραντων οριζόντων της ψηφιακής εποχής.

Το μυστικό για το app του Λονδίνου θα το γράψω στο τέλος – με ένα Υ.Γ.

Αλλά, για να έρθουμε στα δικά μας. Στην Αθήνα. Στην Αθήνα του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος, του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, του εμβληματικού Αρχαιολογικού Μουσείου στην Πατησίων, του «Νιάρχος», της «Στέγης», του Μεγάρου Μουσικής, του Φεστιβάλ Αθηνών.

Το έχω γράψει αρκετές φορές – το γράφω άλλη μία... Στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης κόβουν κάθε χρόνο εισιτήριο 1.500.000 άτομα από όλα τα μέρη του κόσμου. Με άλλα λόγια, ένα κοινό (ακροατήριο) που το ψάχνεις με το φακό στις διεθνείς εκθέσεις για τον τουρισμό, την τεχνολογία, την γαστρονομία...

Ταυτόχρονα, στην Αθήνα υπάρχει μια κοινότητα startup με νέους ικανούς developers.

Και όμως κανείς δεν έχει σχεδιάσει μια εφαρμογή και τις πολλές εναλλακτικές τους εκδοχές πάνω στη «διαδρομή»: άφιξη στο Ελ. Βενιζέλος – τελικός προορισμός Μουσείο Ακρόπολης. Και αυτή, η «διαδρομή», όπως οι ειδήμονες γνωρίζουν, σηκώνει αρκετές συνοδευτικές προτάσεις για φαγητό, ψώνια, βόλτες, διασκέδαση, παραστάσεις αρχαίου θεάτρου στα αγγλικά ή στα κινεζικά και βεβαίως, σταυροειδείς πωλήσεις. Οι τελευταίες κυρίως το καλοκαίρι σε συνδυασμό με το Φεστιβάλ Αθηνών και γιατί όχι, εκείνο της Επιδαύρου όπου ο πολιτισμός θα μπορούσε να συναντήσει την αγρο-επιχειρηματικότητα της ΒΑ Πελοποννήσου.

Μπορεί κάποιος – και θα έχει δίκιο- να υποστηρίξει πως όλα αυτά δεν γίνονται με κεντρικές πρωτοβουλίες. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η πρωτοβουλία από όπου και αν προέρχεται είναι σημαντικό θέμα και βοηθάει... Ας το τολμήσουμε!

Υ.Γ: To app του Λονδίνου έχει ελλαδικές και ελληνοκυπριακές αναφορές.