Κώστας Τσαούσης

Παράδειγμα, ο χώρος της Ανώτερης Εκπαίδευσης όπως αναφέρεται στην Κύπρο ο δικός μας χώρος της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Μόνον που ο δικός τους χώρος «χωράει» και Ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Όχι μεσοβέζικες λύσεις τύπου Κολλέγια αλλά πραγματικά Ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Με βούλα και σφραγίδα!

Αλλά, οι Κύπριοι δεν άφησαν τα πράγματα στην τύχη τους. Προς τούτο η μαρτυρία της λειτουργίας και δράσης του Φορέα Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας της Ανώτερης Εκπαίδευσης είναι καθοριστική. Για παράδειγμα, διαβάζοντας την έκθεση του Φορέα για το 2016 ως προς το σκέλος της αξιολόγησης από την οποία περνούν υποχρεωτικά τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια και τα προγράμματα τους στάθηκα για λίγο σε μια λεπτομέρεια που δεν είναι εν τέλει και τόσο λεπτομέρεια...

«Το ίδρυμα εφαρμόζει αποτελεσματική στρατηγική προσέλκυσης φοιτητών/τριών υψηλού επιπέδου από την Κύπρο;».

«Το ίδρυμα εφαρμόζει αποτελεσματική στρατηγική προσέλκυσης φοιτητών/τριών υψηλού επιπέδου από το εξωτερικό;».

Δύο ερωτήσεις μακρινό όνειρο για τις ελλαδικές πραγματικότητες... Εμείς, συζητάμε ακόμη για το Άσυλο και άλλα περισσεύματα από τις κακοτυπωμένες μπροσούρες των ΕΔΠιτών, των αλήστου μνήμης «βοηθών και επιμελητών»...

Πίσω στην δεκαετία του ΄80...

Και όμως σήμερα τα ζητούμενα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης είναι διαφορετικά και σχετίζονται περισσότερο από ποτέ με την οικονομία της γνώσης και της καινοτομίας.

Στην Ελλάδα, πέραν του Κόσμου τούτου, θα συζητάμε είτε για το Άσυλο (40 και πλέον χρόνια από την Μεταπολίτευση), είτε για τον αριθμό των εισακτέων στις Θεολογικές Σχολές...

Ποτέ δεν είναι αργά θα πείτε και ίσως έχετε δίκιο. Πάντως, ότι είναι να ξεκινήσει ας ξεκινήσει από το μηδέν. Από το ξαναφτιάξιμο του αρμόδιου υπουργείου. Ένα μικρό, ευέλικτο και επιτελικό υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και δίπλα σε αυτό μια ανεξάρτητη από κομματικές και άλλες παρεμβάσεις Αρχή Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας με ισοτιμία ανάμεσα στα Δημόσια και τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια (που πρέπει επιτέλους να υπάρξουν και στην χώρα μας)... Όλα τα άλλα, αφορούν την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που θα χρειαστεί να παραμείνει μακριά από τα Πανεπιστήμια διασφαλίζοντας πλήρως την αυτονομία – αυτοδυναμία τους.