Κώστας Τσαούσης

Ο φίλος, άρτι αφιχθείς από την Κύπρο, μου μετάφερε εικόνες από τον ...συνωστισμό που επικρατεί στην Μεγαλόνησο με τους ξένους σπουδαστές αλλά και τους συναδέλφους του πανεπιστημιακούς που σπεύδουν να αξιοποιήσουν ποικιλοτρόπως την παρουσία των ιδιωτικών Πανεπιστημίων.

Στη μικρή Κυπριακή Δημοκρατία – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει κυβερνηθεί και από το αριστερό κόμμα του νησιού, το ΑΚΕΛ – λειτουργούν σήμερα 4 ιδιωτικά πανεπιστήμια με πλήρη άδεια και ένα με αρχική άδεια. Σύνολο, 5 Πανεπιστήμια. Πιο συγκεκριμένα, όπως μπορεί κανείς να διαβάσει στο site του αρμόδιου υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού ( στην ενότητα της Διεύθυνσης Ανώτερης και Ανώτατης Εκπαίδευσης) με πλήρη άδεια λειτουργούν τα εξής Πανεπιστήμια: Πανεπιστήμιο Frederick (www.frederick.ac.cy), Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου (www.euc.ac.cy), Πανεπιστήμιο Λευκωσίας (www.unic.ac.cy) και Πανεπιστήμιο Νεάπολης (www.nup.ac.cy), ενώ με αρχική άδεια λειτουργίας βρίσκεται το University of Central Lancashire – Cyprus (www.uclancyprus.ac.cy).

Η αναφορά δεν γίνεται αποκλειστικά και μόνο για το γεγονός ότι οι Κύπριοι από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας επέλεξαν να «ανοίξουν» την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και στα ιδιωτικά, κερδοσκοπικά ή μη κερδοσκοπικά, Πανεπιστημιακά Ιδρύματα αλλά για την προνοητικότητα τους να δημιουργήσουν εγκαίρως – και με εγκυρότητα και αξιοπιστία- τους όρους και τις προϋποθέσεις για να ικανοποιηθεί μια πολλαπλώς διαπιστωθείσα ανάγκη της ευρύτερης περιοχής. Μια ανάγκη που κατέληξε σε μια δυναμική αγορά παροχής υπηρεσιών Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης για ντόπιους, Ελλαδίτες αλλά κυρίως για αλλοδαπούς σπουδαστές.

Την ίδια στιγμή που τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια στην Κύπρο φέρνουν συνάλλαγμα, ενισχύουν με την παρουσία τους την απασχόληση, στηρίζουν τοπικές δραστηριότητες κ.λπ. , στην Ελλάδα συνεχίζουμε αμέριμνοι να «βλέπουμε» την κατάρρευση των Δημοσίων Πανεπιστημίων, να συζητούμε (ακόμη) για απαγορεύσεις και για ...ημίμετρα ( τα κάθε λογής Κολλέγια) και να διαπιστώνουμε κάθε χρόνο το πόσο στοιχίζει στη χώρα η φοιτητική μετανάστευση!

Και όμως τα πάντα θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά. Και μην είχαμε κάνει το μεγάλο βήμα όπως οι Κύπριοι. Ας κάναμε , λοιπόν, την αρχή με σχολές και τμήματα δημόσιων Πανεπιστημίων της ελληνικής περιφέρειας με σπουδές στην αγγλική γλώσσα και με δίδακτρα για αλλοδαπούς. Ακόμη και θερινά τμήματα στα νησιά με εξειδικευμένους κύκλους σπουδών για να ικανοποιείται και ο ...τουρισμός.

Ας επιστρέψουμε όμως στα της Κύπρου και των ιδιωτικών της Πανεπιστημίων της. Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια του νησιού την περίοδο 2011-2012 σπούδαζαν πάνω από 8.500 αλλοδαποί. Στο site του υπουργείου μπορεί κανείς να διαβάσει: «Η διεθνής διάσταση της εκπαίδευσης είναι σημαντική στην Κύπρο όπου παρέχεται στους αλλοδαπούς φοιτητές ποιοτική εκπαίδευση σ' ένα ασφαλές, φιλικό περιβάλλον σε προσιτές τιμές. Οι αλλοδαποί φοιτητές με τη σειρά τους εμπλουτίζουν τις εκπαιδευτικές εμπειρίες των δικών μας φοιτητών, προσθέτοντας μια διεθνή διάσταση στην κουλτούρα μας. Δημιουργούνται μακροχρόνιες φιλίες και σύνδεσμοι ανάμεσα στους Κύπριους και αλλοδαπούς φοιτητές που αργότερα ενισχύουν τις πολιτιστικές σχέσεις μεταξύ των κρατών αλλά και τις διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και λαών». Marketing θα πείτε- marketing από μια δημόσια υπηρεσία. Θα συμφωνήσω 100%. Ναι, marketing που φέρνει έσοδα για το τόπο και τα δημόσια ταμεία, ενισχύει την απασχόληση και τις τοπικές δραστηριότητες, στηρίζει την υπόθεση της παιδείας, του πολιτισμού και του τουρισμού.

Με λίγα λόγια. Ας τους μιμηθούμε. Είναι ένα καλό και χρήσιμο παράδειγμα.