Κλεοπάτρα Κοντονίκα

Γνωρίζει δε ο κ. Γεωργιάδης ότι οι δημόσιες εμφανίσεις του, προκαλούν αντιδράσεις, των πολιτών, των ασθενών, των ιατρών και του προσωπικού των νοσοκομείων, όμως παρ’ όλα αυτά, δεν πτοείται. 
Πιθανόν ο κ. Γεωργιάδης αισθάνεται ότι κάνει κάποιον άθλο, όταν σχεδόν επιδιώκει τις δημόσιες αντιπαραθέσεις. Όταν μάλιστα αυτές γίνονται on camera πιθανόν να ευαρεστείται, μα δεν είναι αυτό το θέμα μας. 

Το θέμα μας είναι η έλλειψη μέτρου και η πρόκληση που σχεδόν πάντα επιδιώκει ο κ. υπουργός μέσα από τον «διάλογο» και τις απαντήσεις του σε όσους τον μέμφονται για την πολιτική του ή έστω δυσανασχετούν από την ταλαιπωρία που υφίστανται. 
Το πιο πρόσφατο κατόρθωμα που έτυχε, ως συνήθως, τηλεοπτικής προβολής, ήταν η πρόσφατη επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη. 

Ομολογώ πως δεν με εξέπληξε η προτροπή του υπουργού προς τον διαμαρτυρόμενο ιατρό του νοσοκομείου Παπαγεωργίου, να φέρει και το πανό του ΠΑΜΕ. Τα έχει ξαναπεί τόσες φορές ο κ. Γεωργιάδης που καταντά βαρετά προβλέψιμος. Όμως με εξέπληξε (ακόμα εκπλήσσομαι…) η απάντηση του Έλληνα υπουργού Υγείας σε ασφαλισμένη η οποία του εξήγησε ότι κατοικεί στη Χαλκιδική και για να πάει σε νοσοκομείο μετέβη στη Θεσσαλονίκη κι εκεί υπέστη αναμονή 9,5 ωρών και επί τρεις ημέρες δεν κατάφερε να κάνει υπέρηχο. Ο Έλλην υπουργός Υγείας απάντησε στην ταλαίπωρη ασφαλισμένη, ότι όταν επισκέφθηκε δημόσιο νοσοκομείο στο Όσλο, στη Νορβηγία, «το μεγαλύτερο νοσοκομείο της Ευρώπης» είπε με έμφαση ο υπουργός, η αναμονή για τους ασθενείς ήταν 8 ώρες! Για να συμπληρώσει ότι, έτσι γίνεται παντού στα δημόσια νοσοκομεία και δεν πρέπει να περιμένει κανείς θαύματα !!! Κι αφού την αποστόμωσε την ασφαλισμένη, ο υπουργός απεσύρθη μεγαλοπρεπώς και προφανώς ικανοποιημένος που τα κατάφερε.

Αναρωτιέμαι, ο Έλλην υπουργός Υγείας αισθάνεται περήφανος όταν απαντά σ’ έναν πολίτη πως για να κάνει υπέρηχο πρέπει να περιμένει σε οποιοδήποτε δημόσιο νοσοκομείο 9,5 ώρες; Πως για να εξετασθεί πρέπει να ταξιδέψει στην πλησιέστερη μεγάλη πόλη; Αγνοεί πως οι ασφαλισμένοι αυτής της χώρας, έχουν πληρώσει εισφορές στα ασφαλιστικά τους ταμεία ακριβώς για να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη η οποία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των πολιτών και υποχρέωσητ ου κράτους; 

Νοιώθει περήφανος άραγε, ο Έλλην υπουργός της Υγείας όταν σχεδόν κατηγορεί κάθε φορά τους πολίτες, επειδή το κράτος δεν έκανε, ως όφειλε, έλεγχο των διοικήσεων των Ασφαλιστικών Ταμείων, τις οποίες το κράτος διόριζε; Επειδή το κράτος άφησε τα Ασφαλιστικά Ταμεία χωρίς αποθεματικά, για να μπορέσει να μειώσει (που δεν μειώθηκε τελικά) το χρέος του; 
Είναι αλήθεια ότι ο κ. Γεωργιάδης έχει υπερβάλει εαυτόν για να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις της τρόϊκας, να φέρει εις πέρας τις υποχρεώσεις των μνημονίων, να υπερασπιστεί μέχρι κεραίας ακόμα και τα πιο σκληρά μέτρα, να εξηγήσει ακόμα και τα πολλά ανεξήγητα που συμβαίνουν στον πολύπαθο τομέα της ευθύνης του. Όλα αυτά και οι λόγοι που τα υπαγορεύουν μπορεί να είναι κατανοητά. Αυτό που είναι ακατανόητο κι αν όχι για τον ίδιο τον κ. Γεωργιάδη αλλά για άλλα μέλη της κυβέρνησης και κυρίως τον Πρωθυπουργό και τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, είναι η «ασυλία» που έχει εξασφαλίσει ο υπουργός Υγείας, ακόμα και στις πλέον προκλητικές, αμετροεπείς και αλαζονικές δηλώσεις του. Δηλώσεις έως του βαθμού προσβολής των πολιτών, τις θυσίες των οποίων ο Πρωθυπουργός, επικαλείται. 

Δεν είναι της παρούσης να εξετάσουμε τις μεταρρυθμίσεις του κ. Γεωργιάδη και το αποτέλεσμά τους για τη δημόσια υγεία. Αυτό μπορούν να το κρίνουν οι πολίτες μόνοι τους και το κρίνουν ασφαλώς και οι εργαζόμενοι στην Υγεία. 

Είναι όμως δικαίωμα κάθε πολίτη, να κρίνει τη συμπεριφορά του υπουργού. Αλλά δεν είναι δικαίωμα του υπουργού να ειρωνεύεται, να προκαλεί, να χλευάζει και να μη σέβεται τους πολίτες. Διότι η ιδιότητα του πολίτη δεν είναι «ορισμένου χρόνου», όπως είναι η ιδιότητα του υπουργού και του