Γρηγόρης Τζιοβάρας

 Είναι τόση μεγάλη η εμονική προσήλωσή τους που μόνον έτσι εξηγείται γιατί δεν πολυενδιαφέρονται για ο,τιδήποτε άλλο, όπως πρωτίστως η δημιουργία θέσεων εργασίας, αλλά και ευρύτερα η ανάληψη πρωτοβουλιών που να κινητοποιούν τη χειμαζόμενη ελληνική οικονομία. 

Το υπουργικό συμβούλιο, το οποίο, ειδικά μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου οπότε ο Αλέξης Τσίπρας απηλλάγη από τους «ενοχλητικούς» της εσωκομματικής του αντιπολίτευσης, συνεδριάζει σπανιότατα, συνήλθε εκτάκτως την προπαραμονή των Χριστουγέννων με σχεδόν αποκλειστικό σκοπό να πανηγυρίσουν τα μέλη του την άφιξη στην Αθήνα νέας λίστας με συναλλαγές καταθετών που παρέλαβε ο γενικός γραμματέας της Κυβέρνησης από τον Γάλλο πρώην υπάλληλο της τράπεζας HSBC στη Γενεύη Ερβέ Φαλτσιανί.

Τα στοιχεία των συγκεκριμένων καταθετών δεν είναι άγνωστα στις ελληνικές αρχές, αφού έχουν φθάσει στη χώρα μας ήδη από το 2011 και περιέχονται στη περιώνυμη «λίστα Λαγκάρντ». Υποτίθεται, όμως, ότι τώρα ο περιβόητος κ. Φαλτσιανί, ο οποίος έγραψε ολόκληρο βιβλίο και το μόνο αποκαλυπτικό που βρήκε να προσθέσει ήταν τα γελοία κουτσομπολιά που κυκλοφορούσαν στην Αθήνα για το ποιος ή ποια κρυβόταν πίσω από τη μεγαλύτερη σε ύψος κατάθεση που περιείχε η λίστα που εκείνος υπέκλεψε, αποφάσισε –και μπράβο του!- να κάνει «δώρο» στην ελληνική κυβέρνηση και τις συνοδευτικές κινήσεις των επίμαχων λογαριασμών.

Οι διθυραμβικοί τόνοι, όμως, με τους οποίους έκτοτε τα κυβερνητικά στελέχη αναφέρονται στις υποθέσεις που σχετίζονται με τη συγκεκριμένη λίστα, αλλά και με άλλες συναφείς, δίνουν την εντύπωση ότι για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ οι λίστες αυτές συνιστούν το «Ιερό Δισκοπότηρο» που η ανακάλυψή του θα λύσει δια παντός το… μυστήριο της μνημονιακής ζωής. Και γι΄ αυτό δεν χρειάζεται ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του να ασχολούνται τόσο σοβαρά με τίποτε άλλο. Ούτε με την ανεργία, ούτε με την ανάπτυξη. Εδραία πεποίθησή τους είναι ότι με τον θησαυρό από τις συγκεκριμένες λίστες θα γεμίσουν τα δημόσια ταμεία, θα προσληφθούν όλοι οι άνεργοι στο δημόσιο και γενικώς θα είναι όλα καλά και όλα ωραία.
Έχουν, μάλιστα, πιστέψει τόσο πολύ όλα αυτά που μάλλον δεν αντιλαμβάνονται τον απίστευτο σουρεαλισμό που αναδύεται από τις ίδιες τις δηλώσεις τους. «Ξέρετε ότι απεχθάνομαι τα μεγάλα λόγια και τις δηλώσεις χάριν εντυπωσιασμού. Προσπαθώ πάντοτε να κρατάω τον πήχη των προσδοκιών χαμηλά, γιατί είναι γνωστό ότι η ελληνική κοινωνία έχει κουραστεί από τις δηλώσεις», δήλωνε τις προηγούμενες ημέρες σε διαδικτυακή συνέντευξή του αρμόδιο κυβερνητικό στέλεχος. Και εκεί που ήσουν έτοιμος να αναφωνήσεις: «να και ένας εγκρατής σε μια κυβέρνηση έμπλεη φαφλατάδων», σε άφηνε ενεό με τη συνέχεια των λεγομένων του. 
«Ωστόσο, οι εξελίξεις στο θέμα με τις λίστες είναι ήδη καταιγιστικές», συμπλήρωνε για να σημειώσει: «Οι ταυτοποιήσεις προχωρούν με ταχύτατους ρυθμούς. Πολύ πιο γρήγορα από ό,τι ελπίζαμε. Εκτιμούμε ότι θα προχωρήσουν άμεσα και οι διασταυρώσεις των στοιχείων με τα δηλωθέντα εισοδήματα και έτσι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε και σε καταλογισμό, που είναι και το πιο σημαντικό».

Το καλύτερο, όμως, ο εν λόγω κυβερνητικός αξιωματούχος –το όνομα του οποίου δεν έχει σημασία, αλλά όποιος κάνει μια στοιχειώδη αναζήτηση στο Διαδίκτυο είναι εύκολο να το βρει- το φύλαγε για τη συνέχεια: «Στο εξωτερικό, ήδη, μας θεωρούν “μουτζαχεντίν”, που δεν έχουμε πρόθεση να σταματήσουμε πουθενά, όποιον και αν βρούμε μπροστά μας και αυτό για εμάς είναι τίτλος τιμής», ανέφερε με μια τεράστια δόση αυταρέσκειας, προκαλώντας πελώριες απορίες για το πόση επαφή με την πραγματικότητα έχουν όλα αυτά.

Γιατί, στον Θεό σας, ποιός είναι εκείνος στο «εξωτερικό» που απονέμει «τίτλους τιμής» σε Έλληνες αξιωματούχους και τους αναγορεύει σε «μουτζαχεντίν» κατά της διαφθοράς;  Η τρόικα μήπως; Και τότε γιατί πιέζει για νέα μέτρα και δεν αποδέχεται το «μπαλαμούτι» περί «ισοδυνάμων»; Αλλά και αν δεν είναι η επάρατος «τρόικα», που τώρα τη λέμε «θεσμοί», τότε ποιός είναι; Μήπως οι… Ρώσοι με τα δισεκατομμύρια που θα μας έδιναν «μπροστάντζα» για τον αγωγό που δεν θα γίνει;

Πέρα από τα αστεία, πάντως, φαίνεται ότι τα παθήματα της ίδιας της τωρινής διακυβέρνησης από τις απανωτές διαψεύσεις που έχει υποστεί μέχρι τώρα στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν έχουν γίνει μαθήματα. Ποιός, αλήθεια, θα εξηγήσει γιατί μετά τις τελευταίες εκλογές εξαφανίστηκε από το προσκήνιο ο προερχόμενος από τον εισαγγελικό κλάδο και επί χρόνια διώκτης του «μαύρου χρήματος» υπουργός Επικρατείας κ. Παναγιώτης Νικολούδης; Ποιό ήταν το «λάθος» του; Ότι καλλιέργησε προσδοκίες πως θα λυνόταν το οικονομικό πρόβλημα με τις λίστες; Ή ότι προσγείωσε τους υπερφίαλους υπολογισμούς;

Κακά τα ψέματα και ακόμη πιο κάκιστη η κοροϊδία των πολιτών. Η διαφθορά με τη μορφή της φοροδιαφυγής δεν είναι ούτε ελληνική εφεύρεση ούτε ελληνική μοναδικότητα. Αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο το οποίο, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, όλες οι κυβερνήσεις αν μπορούσαν θα το καταπολεμούσαν. Αν όχι για άλλον λόγο, σίγουρα για να έχουν λεφτά, είτε για να ξοδεύουν είτε για να ψηφοθηρούν με τη μείωση της φορολογίας.  

Σύμφωνα, άλλωστε, με τις πλέον έγκυρες διεθνείς μελέτες, οι πλούσιοι αυτού του πλανήτη έχουν κρυμμένα σε διάφορους «φορολογικούς παραδείσους» ποσά που υπολογίζονται στα 10 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αντιστοίχως, στις ελβετικές τράπεζες υπολογίζεται ότι έχουν κατευθυνθεί από Έλληνες καταθέτες (συμπεριλαμβανομένων και των εφοπλιστών που είναι αμφίβολο αν μπορεί να φορολογηθούν στην Ελλάδα) κεφάλαια περίπου 100 δισ. ευρώ, τα οποία αναλογικά αποτελούν το 1/100 του συνόλου.

Με λίγα λόγια, ακόμη και αν οι εγχώριοι αυτοαποκαλούμενοι «μουτζαχεντίν» έκαναν τη μεγάλη έκπληξη και κατάφερναν  να κατάσχουν –αμήν και πότε!- όλα τα χρήματα που βρίσκονται στις ποικιλώνυμες λίστες που έχουν στα χέρια τους, το οικονομικό πρόβλημα της χώρας δεν επρόκειτο να λυθεί δια μιας, όπως αφελώς φαίνεται να πιστεύουν αρκετοί  στην κυβέρνηση. Μόνον η παραγωγική ανασυγκρότηση και η προσπάθεια να δημιουργηθούν όλο και περισσότερες θέσεις εργασίας μπορεί να αλλάξει τη μοίρα αυτού του τόπου. Και όσο γρηγορότερα το αντιληφθούν τόσο το καλύτερο και για εκείνους και για όλους εμάς.