Γρ. Νικολόπουλος

Στη Νέα Δημοκρατία γκρινιάζουν επειδή αρκετοί μεγάλοι επιχειρηματίες «συνεργάζονται», «συμπαθούν» ή «στηρίζουν» την κυβέρνηση. «Δεν είναι δικός μας αυτός», λένε στα κομματικά πηγαδάκια και... κρατάνε μούτρα σε αυτούς τους επιχειρηματίες. Είναι τραγικό να βρίσκεται το κόμμα που διεκδικεί την εξουσία σε αυτή την παλαιομοδίτικη λογική. Ιδιαίτερα εφόσον στηρίζει την επιχειρηματικότητα και τον ιδιω­τικό τομέα.

 Δεν έχουν άραγε καταλάβει μετά από τόσες δεκαετίες στην πολιτική και στις κυβερνήσεις ότι οι επιχειρηματίες δεν ανήκουν σε κανέναν - όπως και οι πολίτες φυσικά δεν ανήκουν σε κανέναν και μετακινούνται αλλάζοντας ψήφο ανάλογα με τη συγκυρία και τα συμφέροντά τους, θεωρητικά ή πραγματικά. 

 Δεν είδαν τι έπαθαν οι επιχειρηματίες που «ανήκαν» στον ΣΥΡΙΖΑ; Είδε κανείς προκοπή; Προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τη σχέση τους με την κυβέρνηση και να δημιουργήσουν τη «νέα διαπλοκή» αλλά απέτυχαν παταγωδώς για δύο λόγους: πρώτον, διότι δεν είχαν τις βάσεις και τις ικανότητες για να αναδειχθούν σε σοβαρούς παίκτες και, δεύτερον, διότι δεν είναι εύκολο πλέον να δημιουργείται μεγάλη διαπλοκή όπως στο παρελθόν όχι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το επιδιώκει, αλλά επειδή η τρόικα και η διεθνής κοινότητα επιβλέπουν την εφαρμογή των κανόνων. Γίνονται φυσικά κόλπα και σήμερα, αλλά όχι τόσα όσα θα ήθελε η κυβέρνηση και οι «δικοί της» επιχειρηματίες.

Για να επανέλθουμε όμως στους άλλους επιχειρηματίες, τους κανονικούς, αυτούς που έχουν μεγάλες επιχειρήσεις και βιομηχανίες οι οποίες εξαρτώνται άμεσα από τις πολιτικές αποφάσεις, αυτοί ποτέ δεν ήταν με το ένα ή το άλλο κόμμα. Και δεν θα έπρεπε να είναι. Διότι η μοναδική δουλειά που έχουν είναι να μεγεθύνουν τις επιχειρήσεις τους και να αυξήσουν τα κέρδη τους ανεξαρτήτως του ποιος είναι στην εξουσία. Και για να το κάνουν αυτό, οφείλουν να έχουν πάντα συνεργασία με την κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή, οφείλουν να καταπίνουν την οργή και τον πόνο τους όταν η κυβέρνηση τους βλάπτει ή τους «αδειάζει» και να προσπαθούν ξανά να συνεργαστούν μαζί της για το καλό της επιχείρησής τους. 

Θυμίζω την απάντηση του μεγαλύτερου ιστορικά βιομήχανου της χώρας, του Μποδοσάκη, όταν τον ρώτησαν με ποιο πολιτικό κόμμα είναι. Απάντησε: «Είμαστε με το γκουβέρνο». Είμαστε δηλαδή με την κυβέρνηση. Και καλώς είναι με την εκάστοτε κυβέρνηση οι επιχειρηματίες, διότι αυτή είναι η δουλειά τους, η υποχρέωσή τους απέναντι στους μετόχους, στους πελάτες και τους εργαζόμενους στην επιχείρησή τους. Να την ενισχύσουν ώστε όλοι αυτοί να είναι ευχαριστημένοι, να έχουν κέρδη και δουλειά.

Φανταστείτε έναν μεγάλο επιχειρηματία να έρθει σε κόντρα με την κυβέρνηση με δική του πρωτοβουλία. Θα καταστραφεί. Τι δεν καταλαβαίνουν λοιπόν στη Ν.Δ. και αναρωτιούνται γιατί ο Α ή ο Β επιχειρηματίας μιλάει με τους υπουργούς ή με τον πρωθυπουργό;
Δεν σκέφτονται ότι αν ο επιχειρηματίας έρθει σε σύγκρουση με την κυβέρνηση επειδή «ανήκει» στη Ν.Δ., όταν με το καλό έρθει αυτή στα πράγματα ο εν λόγω επιχειρηματίας δεν θα υπάρχει επειδή θα τον έχει καταστρέψει η προηγούμενη κυβέρνηση;

Ο κ. Μητσοτάκης θα στηριχθεί και αυτός από τους ίδιους επιχειρηματίες όταν γίνει πρωθυπουργός. Από τους ίδιους που υποτίθεται ότι στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως θα στηριχθούν και όλοι οι επόμενοι πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις τους. Και για να μη μιλάμε μόνο για τους επιχειρηματίες που «στηρίζουν» Τσίπρα, δείτε τι κάνουν οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικανοί και η διεθνής κοινότητα τελικά στο σύνολό της: στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ όχι επειδή ταιριάζουν ιδεολογικά, όχι επειδή τους συμπαθούν, όχι επειδή εκτιμούν τις απόψεις τους, αλλά για δύο λόγους:

Πρώτον, επειδή καταφέρνουν να περνάνε τα σκληρά μέτρα χωρίς να ανοίγει ρουθούνι και, δεύτερον, επειδή είναι η κυβέρνηση της χώρας και ως δημοκράτες οι Δυτικοί δεν αμφισβητούν ποτέ τις επιλογές των λαών. 

Οσον αφορά στη δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να περνά τα σκληρά μέτρα χωρίς αντιδράσεις, αυτή οφείλεται σε έναν και μόνο λόγο: ότι ο ίδιος είναι που θα αντιδρούσε ως αντιπολίτευση στα μέτρα αν προσπαθούσε να τα εφαρμόσει άλλη κυβέρνηση. Και εφόσον είναι τώρα αυτοί στην κυβέρνηση, δεν υπάρχει αντίδραση.

Οσον αφορά στη δημοκρατική ευαισθησία της τρόικας και των Δυτικών, θυμίζω απλώς ότι πάνω-πάνω στο χαρτί του μνημονίου, πάνω ακόμη και από τον τίτλο, υπάρχει η εξής πρόταση: «Η συμφωνία αυτή είναι ιδιοκτησία του ελληνικού λαού». Τι σημαίνει αυτό; Οτι αυτή η σύμβαση, το μνημόνιο, δεν υπογράφεται με μια κυβέρνηση, έναν πρωθυπουργό ή έναν υπουργό. Υπογράφεται με τον ελληνικό λαό. Αρα, είτε είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, είτε η Ν.Δ., είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε όλοι αυτοί μαζί, για τους Δυτικούς δεν έχει καμία σημασία. Κακώς λοιπόν γκρινιάζουν στη Ν.Δ. για επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, και πολίτες που δεν είναι «δικοί τους». Δικά τους είναι μόνο τα στελέχη του κομματικού μηχανισμού που πληρώνονται από το κόμμα και οι διάφοροι φερέλπιδες που θα διοριστούν σε διοικητικές θέσεις αν και όταν η Ν.Δ. κερδίσει τις εκλογές.