Γιώργος Δ. Ανδρέου

Κάπως έτσι κι εγώ αυγουστιάτικα, σε καλοκαιρινή ραστώνη και σε κατάσταση ηθελημένης απάθειας για τα τεκταινόμενα, κάτι σαν χειμερία νάρκη, έτυχε να πέσω πάνω σε συνέντευξη αρχηγού κόμματος του Ελληνικού Κοινοβουλίου σε κρατικό και κατ’ εξοχήν «αντικειμενικό» ραδιοσταθμό. Του κ. Βασίλη Λεβέντη. Τον άκουγα με τη ράθυμη διάθεση του πολίτη που προσπαθεί να απαρνηθεί τα τρέχοντα και να σκέφτεται μόνο τη θάλασσα και τα συναφή (ούζα κ.λπ.). Σιγά-σιγά, όμως, άρχισα να εστιάζω στα λεγόμενα και να προσέχω. Σχεδόν αφυπνίστηκα. Ο συγκροτημένος βαθυστόχαστος, υψιπετής, μεστός, απλός, απλοϊκός μέχρι και αστείος λόγος του, με αποκορύφωμα την υψηλού πολιτικού συμβολισμού (φλερτ) ατάκα «ο Τσίπρας είναι πολύ καλό παιδί», με έβγαλε από την καλοκαιρινή απάθεια, με ξύπνησε απ’ τον λήθαργο της θερινής ραστώνης, με έκανε να αρχίσω να σκέφτομαι. Να ανακαλύψω τη λύση. Να, σκέφτηκα, τι έλειπε και τι χρειάζεται ο τόπος. Διευρυμένη ομάδα από εμπνευσμένους ηγέτες χρειαζόμαστε. Ομάδα από ανθρώπους ικανούς να συνεγείρουν τους απαθείς πολίτες με τον λόγο και τα έργα τους. Να μας ξεσηκώσουν, να μας βγάλουν από τη ραστώνη, την απάθεια και τη μοιρολατρία. Φαίνεται ότι δεν ήταν αρκετός ο συγκυβερνήτης της χώρας - αρχηγός και αυτός κόμματος του Ελληνικού Κοινοβουλίου με τη στολή εκστρατείας σε πολεμικό αεροπλάνο. Πάμε, φαίνεται, για δύο πλέον συγκυβερνήτες που δεξιά και αριστερά του κυβερνήτη θα συγκροτήσουν την ανίκητη πλέον νέα εθνική ομάδα κρούσης. Την ηγεσία της εθνικής στρατιάς. Ενθουσιάστηκα και άρχισε να ηχεί στ’ αυτιά μου, με συνοδεία σάλπιγγας, ο παιάνας που ξεσήκωσε τους Ελληνες στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ιτε, παίδες Ελλήνων. Ενιωσα εθνική υπερδιέγερση, η φαντασία μου οργίαζε και αναζήτησα τη στολή εκστρατείας που μου είχε μείνει απ’ τον Στρατό. Να, σκέφτηκα και βλαστήμησα που δεν το είχα σκεφτεί τόσο καιρό, πώς, με τι τρόπο και με ποιους ανθρώπους επικεφαλής μπορεί η χώρα να αντιμετωπίσει την κρίση και τα προβλήματά της. Ο παιάνας με ξεκούφαινε.

Να η μαγική συνταγή και ο τρόπος να ξεσηκωθούν από τους καναπέδες οι ράθυμοι και παραδομένοι στη μοίρα τους Ελληνες. Τώρα που θα συστρατευτούν και θα μπουν μπροστάρηδες της στρατιάς οι εμπνευσμένοι ηγέτες μας, ο Καμμένος, ο Λεβέντης και το καλό παιδί (στιγμιαία -θου, Κύριε, φυλακήν…- πέρασε από το μυαλό μου η εικόνα της στρατιάς των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης), θα εφορμήσουν, ντοπαρισμένοι από τον ήχο της πολεμικής ιαχής -του παιάνα-, και θα κατατροπώσουν τα δεινά και τους δυνάστες της χώρας. Κι εμείς από κοντά, πειθήνιοι και υπάκουοι πολίτες, απλοί οπλίτες στον εθνικό αγώνα, θα εφαρμόσουμε ομόθυμα, συνειδητά και με πίστη, χωρίς αμφισβητήσεις, παλινωδίες και πισωγυρίσματα, όπως άλλωστε μας παραδειγματίζουν κάθε μέρα οι ηγέτες μας, τα εμπνευσμένα σχέδια, τις μεταρρυθμίσεις και τις προτάσεις που έχουν καταρτίσει οι ηγέτες αυτοί και τα επιτελεία τους. Για την ανάπτυξη, την οικονομία, την Παιδεία, την Υγεία, το περιβάλλον. Για την εθνική ευημερία, την ανεξαρτησία και την ακεραιότητα. Πώς δεν το σκέφτηκα τόσο καιρό τι έλειπε, αναρωτήθηκα. Επρεπε να ’ρθει ο Αύγουστος και να ’χω πέσει στη «θερινή» νάρκη. Δεν συγχωρώ τον εαυτό μου, όχι μόνο γι’ αυτό αλλά και που δεν άκουγα προσεκτικά, δεν πίστεψα τους εμπνευσμένους σωτήρες της χώρας και το «καλό παιδί» της Πρώτης Φοράς. Που δεν με συνεγείρουν και δεν πιστεύω τις αλήθειες που λένε κάθε μέρα, τριβελίζοντας τα αυτιά μας και δοκιμάζοντας τις αντοχές του νευρικού μας συστήματος. Ισως φταίει που έλειπαν οι λεβέντες που θα συμπληρώσουν την ομάδα. Τώρα όμως που θα μπει μπροστά και το λάβαρο της λεβεντιάς θα πετάει η ομάδα. Αλλωστε, όπως λέει και ο παιάνας, ποτέ δεν είναι αργά, παίδες Ελλήνων, τόσα που έχουμε δει και πάθει θα το δούμε κι αυτό. «Τι τον βρήκε τον άνθρωπο και δεν το άντεξε;» έλεγε στωικά ο παππούς μου.