Υποχρεωτικοί εμβολιασμοί και απειλές για τη δημοκρατία
Γιώργος Αποστολόπουλος
Υποχρεωτικοί εμβολιασμοί και απειλές για τη δημοκρατία
Με μεγάλη έκπληξη είναι αλήθεια, όλος ο δημοκρατικός κόσμος της χώρας άκουσε πρόσφατες Κυβερνητικές δηλώσεις για πιστοποιητικά covid που ενδέχεται να απαιτούνται για αεροπορικά ταξίδια ή για εστιατόρια αναμένοντας σχετικές αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά το γεγονός ότι ήδη υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία που χρησιμοποιήθηκε σε δημόσια πρόσωπα.
Οι δηλώσεις αυτές, ακόμα και στο ασαφές πλαίσιο που έγιναν, έρχονται σε κάθετη αντίθεση με προηγούμενες ανακοινώσεις της Κυβέρνησης περί προαιρετικού εμβολιασμού. Είναι ξεκάθαρο ότι η άμεση υποχρεωτικότητα ιατρικών πράξεων όπως οι εμβολιασμοί απαγορεύεται από νομικές διατάξεις και ενέχει στοιχεία φασισμού. Εξίσου παράνομη και αυταρχική είναι και η έμμεση υποχρεωτικότητα ενώ η λήψη προσωπικών στοιχείων από τους εμβολιαζόμενους εγείρει επίσης σοβαρά νομικά ζητήματα.
Αυτό ωστόσο που δημιουργεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι η ευκολία με την οποία η νεοφιλελεύθερη Κυβέρνηση υιοθετεί ιδέες από το παρελθόν με έναν παράδοξο συνδυασμό παλαιοδεξιών και σοβιετικών σκληρών πρακτικών. Είναι εκείνο το παρελθόν του φακελώματος, των «μιασμάτων» και των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων. Γιατί τι άλλο εκτός από παρόμοιου είδους μεθοδεύσεις είναι αυτές που «συζητούνται» υπό το πρόσχημα του covid 19;
Σε όλους όσους ενστερνίζονται τέτοιες απόψεις, είτε προέρχονται από τον σκληρό νεοφιλελεύθερο πυρήνα είτε από πολιτικές «μεταλλάξεις» της κεντροαριστεράς θα συνιστούσα να διαβάσουν τη Διεθνή Σύμβαση του Οβιέδο η οποία ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο με το Νόμο 1619/1998 της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ «Κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του ατόμου σε σχέση με τις εφαρμογές της βιολογίας και της ιατρικής: Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Βιοϊατρική».
Στο άρθρο 5 της εν λόγω συμβάσεως αναφέρεται κατά λέξη ότι «Επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνον αφού το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν προηγούμενης σχετικής ενημέρωσής του». Επίσης σύμφωνα με το άρθρο 47 του νόμου 2071/92 «Ο ασθενής έχει το δικαίωμα να συγκατατεθεί ή να αρνηθεί κάθε διαγνωστική ή θεραπευτική πράξη που πρόκειται να διενεργηθεί σε αυτόν».
Υπενθυμίζω επίσης βασικές Συνταγματικές αρχές, ηθικές και πολιτικές αξίες, τον Ιπποκράτειο όρκο αλλά και το απάνθρωπο ναζιστικό ιατρικό παρελθόν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που αποκλείουν κάθε υποχρεωτικότητα εμβολιασμών.
Υπήρξαν όμως ανέκαθεν και άλλοι «μέθοδοι» που έχουν εφαρμοστεί. Είναι η εξάλειψη της διαφορετικής άποψης δια της «τεθλασμένης». Δεν θα μπορείς να ταξιδέψεις, να πας στο εστιατόριο, να γραφτείς στο πανεπιστήμιο, να πιεις ποτό, να πας γυμναστήριο, να βρεις δουλειά… Το κλασικό δηλαδή σύστημα εξόντωσης που εφαρμόστηκε κατά των αριστερών και άλλων δημοκρατικών αντιφρονούντων στα μετεμφυλιακά χρόνια. Γνωρίζω από πρώτο χέρι την τραγική ιστορία ασθενούς ανήλικου γιου αντιστασιακού που του απαγορεύθηκε μετά την κατοχή να νοσηλευθεί σε νοσοκομείο με αποτέλεσμα να μείνει σε αναπηρικό καροτσάκι για όλη του τη ζωή…
Τι και αν το εμβόλιο δεν έχει δοκιμαστεί μακροχρόνια, τι και αν αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ορίζει το σώμα του, τι και αν η πολύ χειρότερη Ισπανική γρίπη κράτησε δύο χρόνια και εξαφανίστηκε, τι και αν «λησμονεί» η Κυβέρνηση το αποτελεσματικό φάρμακο των μονοκλωνικών αντισωμάτων… Στη σκέψη έρχονται νέες «σπιναλόγκες».
Εξάλλου τα μέτρα προστασίας στην Ελλάδα, είναι ήδη από τα πιο καταπιεστικά και συγχρόνως αποτυχημένα. Απόδειξη η 50η θέση που κατέχει η χώρα μας ανάμεσα σε 53 χώρες, σε ταξινόμηση του πρακτορείου Bloomberg σχετική με την αντιμετώπιση του κορονοϊού.
Με όλα αυτά στον ορίζοντα, ίσως να μην είναι μακριά η ημέρα που θα μπορούσε να απαγορευθεί από ορισμένα καθεστώτα στους ψυχικά ασθενείς να κάνουν παιδιά, στους gay να συνάπτουν σχέσεις ή να επιβάλλονται μεταγγίσεις αίματος σε θρησκευτικές μειονότητες που τις αρνούνται. Υπενθυμίζω ότι η άρνηση ενήλικου Μάρτυρα του Ιεχωβά να υποστεί μετάγγιση αίματος είναι σήμερα νομικά αποδεκτή αφού θεωρείται σύμφωνη με βασικές συνταγματικές αρχές.
Είναι πλέον αυτονόητο ότι θα υπάρξει αντίδραση στις δυστοπικές αυτές μεθοδεύσεις, όχι μόνο από ανθρώπους του προοδευτικού χώρου αλλά και από σκεπτόμενους υποστηρικτές του συντηρητικού.
Η απειλή για τη δημοκρατία είναι ορατή. Αργά ή γρήγορα βέβαια, οι «ψεκασμένοι» της υποχρεωτικότητας θα βρουν τη θέση που τους αξίζει στην ιστορία, μαζί με το φασισμό, το ναζισμό και άλλες ιδεολογίες που οδήγησαν την ανθρωπότητα στο φόβο, στον όλεθρο και στη δυστυχία.
Ούτως ή άλλως τα όρια ανάμεσα σε «αψέκαστους» και «ψεκασμένους» είναι πλέον δυσδιάκριτα. Το μέτρο, η λογική και η σύνεση έχουν απολέσει την επιρροή τους και αυτό το γεγονός μπορεί να αποβεί μοιραίο για όλους μας.
Αυτό ωστόσο που δημιουργεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι η ευκολία με την οποία η νεοφιλελεύθερη Κυβέρνηση υιοθετεί ιδέες από το παρελθόν με έναν παράδοξο συνδυασμό παλαιοδεξιών και σοβιετικών σκληρών πρακτικών. Είναι εκείνο το παρελθόν του φακελώματος, των «μιασμάτων» και των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων. Γιατί τι άλλο εκτός από παρόμοιου είδους μεθοδεύσεις είναι αυτές που «συζητούνται» υπό το πρόσχημα του covid 19;
Σε όλους όσους ενστερνίζονται τέτοιες απόψεις, είτε προέρχονται από τον σκληρό νεοφιλελεύθερο πυρήνα είτε από πολιτικές «μεταλλάξεις» της κεντροαριστεράς θα συνιστούσα να διαβάσουν τη Διεθνή Σύμβαση του Οβιέδο η οποία ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο με το Νόμο 1619/1998 της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ «Κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του ατόμου σε σχέση με τις εφαρμογές της βιολογίας και της ιατρικής: Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Βιοϊατρική».
Στο άρθρο 5 της εν λόγω συμβάσεως αναφέρεται κατά λέξη ότι «Επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνον αφού το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν προηγούμενης σχετικής ενημέρωσής του». Επίσης σύμφωνα με το άρθρο 47 του νόμου 2071/92 «Ο ασθενής έχει το δικαίωμα να συγκατατεθεί ή να αρνηθεί κάθε διαγνωστική ή θεραπευτική πράξη που πρόκειται να διενεργηθεί σε αυτόν».
Υπενθυμίζω επίσης βασικές Συνταγματικές αρχές, ηθικές και πολιτικές αξίες, τον Ιπποκράτειο όρκο αλλά και το απάνθρωπο ναζιστικό ιατρικό παρελθόν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που αποκλείουν κάθε υποχρεωτικότητα εμβολιασμών.
Υπήρξαν όμως ανέκαθεν και άλλοι «μέθοδοι» που έχουν εφαρμοστεί. Είναι η εξάλειψη της διαφορετικής άποψης δια της «τεθλασμένης». Δεν θα μπορείς να ταξιδέψεις, να πας στο εστιατόριο, να γραφτείς στο πανεπιστήμιο, να πιεις ποτό, να πας γυμναστήριο, να βρεις δουλειά… Το κλασικό δηλαδή σύστημα εξόντωσης που εφαρμόστηκε κατά των αριστερών και άλλων δημοκρατικών αντιφρονούντων στα μετεμφυλιακά χρόνια. Γνωρίζω από πρώτο χέρι την τραγική ιστορία ασθενούς ανήλικου γιου αντιστασιακού που του απαγορεύθηκε μετά την κατοχή να νοσηλευθεί σε νοσοκομείο με αποτέλεσμα να μείνει σε αναπηρικό καροτσάκι για όλη του τη ζωή…
Τι και αν το εμβόλιο δεν έχει δοκιμαστεί μακροχρόνια, τι και αν αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ορίζει το σώμα του, τι και αν η πολύ χειρότερη Ισπανική γρίπη κράτησε δύο χρόνια και εξαφανίστηκε, τι και αν «λησμονεί» η Κυβέρνηση το αποτελεσματικό φάρμακο των μονοκλωνικών αντισωμάτων… Στη σκέψη έρχονται νέες «σπιναλόγκες».
Εξάλλου τα μέτρα προστασίας στην Ελλάδα, είναι ήδη από τα πιο καταπιεστικά και συγχρόνως αποτυχημένα. Απόδειξη η 50η θέση που κατέχει η χώρα μας ανάμεσα σε 53 χώρες, σε ταξινόμηση του πρακτορείου Bloomberg σχετική με την αντιμετώπιση του κορονοϊού.
Με όλα αυτά στον ορίζοντα, ίσως να μην είναι μακριά η ημέρα που θα μπορούσε να απαγορευθεί από ορισμένα καθεστώτα στους ψυχικά ασθενείς να κάνουν παιδιά, στους gay να συνάπτουν σχέσεις ή να επιβάλλονται μεταγγίσεις αίματος σε θρησκευτικές μειονότητες που τις αρνούνται. Υπενθυμίζω ότι η άρνηση ενήλικου Μάρτυρα του Ιεχωβά να υποστεί μετάγγιση αίματος είναι σήμερα νομικά αποδεκτή αφού θεωρείται σύμφωνη με βασικές συνταγματικές αρχές.
Είναι πλέον αυτονόητο ότι θα υπάρξει αντίδραση στις δυστοπικές αυτές μεθοδεύσεις, όχι μόνο από ανθρώπους του προοδευτικού χώρου αλλά και από σκεπτόμενους υποστηρικτές του συντηρητικού.
Η απειλή για τη δημοκρατία είναι ορατή. Αργά ή γρήγορα βέβαια, οι «ψεκασμένοι» της υποχρεωτικότητας θα βρουν τη θέση που τους αξίζει στην ιστορία, μαζί με το φασισμό, το ναζισμό και άλλες ιδεολογίες που οδήγησαν την ανθρωπότητα στο φόβο, στον όλεθρο και στη δυστυχία.
Ούτως ή άλλως τα όρια ανάμεσα σε «αψέκαστους» και «ψεκασμένους» είναι πλέον δυσδιάκριτα. Το μέτρο, η λογική και η σύνεση έχουν απολέσει την επιρροή τους και αυτό το γεγονός μπορεί να αποβεί μοιραίο για όλους μας.
--------------------------------------------------------------------------------------
*Ο Γιώργος Π. Αποστολόπουλος είναι Τομεάρχης Περιβάλλοντος-Μέλος Κ.Ε. ΚΙΝ.ΑΛ και Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων
*Ο Γιώργος Π. Αποστολόπουλος είναι Τομεάρχης Περιβάλλοντος-Μέλος Κ.Ε. ΚΙΝ.ΑΛ και Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα