Γιάννης Μακρυγιάννης

Οι μετρήσεις των διαθέσεων της κοινής γνώμης έχουν θετικά και αρνητικά μηνύματα για όλους τους μεγάλους παίκτες του πολιτικού σκηνικού. Δεν υπάρχει κανείς που τα κερδίζει όλα ή τα χάνει όλα. Πιο ρευστό και αμήχανο σκηνικό έχει καιρό να καταγραφεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι δημοσκοπήσεις αυτές είναι για να τις βάλει κανείς στην άκρη. Τα καμπανάκια χτυπούν κι όποιος τα ακούσει και μελετήσει καλύτερα τα στοιχεία, μπορεί να ελπίζει ότι την επόμενη φορά θα έχει πιο θετικά αποτελέσματα.

Συμπέρασμα πρώτο: Η ΝΔ προηγείται σταθερά, είτε με μεγάλη διαφορά, είτε με μικρή και μόνο αν αυτοκτονήσει πολιτικά θα χάσει τη νίκη στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές.

Συμπέρασμα δεύτερο: Η ΝΔ προηγείται μεν και με πολλές «προβολές» να μιλούν για δυνατότητα αυτοδυναμίας, αλλά αυτός ο στόχος δεν είναι καθόλου δεδομένος. Και η απώλεια της αυτοδυναμίας σε ένα νέο πολιτικό σκηνικό, μπορεί να σημαίνει από πολλά έως τα… πάντα! Η ΝΔ δεν έχει το ρεύμα εκείνο, που να πείθει ότι καλπάζει προς μία θριαμβευτική επικράτηση. Και μόνο ότι σε ορισμένες δημοσκοπήσεις σημειώνει πτώση ποσοστών είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς ότι κάτι δεν πάει καλά με την αξιωματική αντιπολίτευση. Το εάν είναι συγκυριακό θα φανεί στη συνέχεια – πάντως για καλό δεν φαίνεται!

Συμπέρασμα τρίτο: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σταθερά μακριά από τη ΝΔ, αλλά δείχνει να ανακάμπτει κάπως και να παρουσιάζει, ανεξήγητα για πολλούς, ισχυρές αντιστάσεις απέναντι στον κίνδυνο κατάρρευσης, την οποία ίσως κάποιοι να θεωρούσαν δεδομένη και απλώς θέμα χρόνου. Υπό αυτή την έννοια και εφόσον επιβεβαιωθούν στη συνέχεια αυτές οι τάσεις και δεν πέφτουν οι κυβερνώντες από τη μία γκάφα στην άλλη – έχουν πλούσιο ταλέντο σε αυτό – τότε απομακρύνεται και η προοπτική στρατηγικής ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Πρακτικά ο Τσίπρας μπορεί να κρατήσει ένα ποσοστό που να τον κάνει ισχυρό παίκτη την επόμενη ημέρα – κάτι που σημαίνει ότι θα τον ξαναβρούν αργότερα μπροστά τους οι αντίπαλοί του!

Συμπέρασμα τέταρτο: η κεντροαριστερά κεντρίζει μεν το ενδιαφέρον και τσιμπάει, αλλά ακόμα είναι νωρίς. Εάν το αξιοποιήσει μπορεί να ανατρέψει καταστάσεις, εάν χάσει το μομέντουμ, καλύτερα να παραγγείλει τσάγια – θα της χρειαστούν. Το ποσοστό που φαίνεται να ενδιαφέρεται για τις εξελίξεις στο χώρο, διαμορφώνει συνθήκες αναγέννησης, αλλά υπό πολλές προϋποθέσεις. Ουσιαστικά έχουν μεν την προσοχή του Τσίπρα, αλλά ακόμη δεν του προκαλούν και απώλεια ύπνου.

Με αυτά τα δεδομένα έχει σημασία να απαντηθούν μερικά ερωτήματα, όπως:

Ο Τσίπρας μπορεί όντως να αλλάξει, ώστε να πετύχει τους στόχους (αναπτυξιακούς κλπ), που χρειάζεται η κυβέρνησή του για ένα πειστικό αφήγημα στο δρόμο προς τις εκλογές; Ή θα χαθεί μέσα στην κυβερνητική ανικανότητα και τις παλινωδίες; Και απλώς θα τιμωρηθεί για τις ιστορικές αναδιπλώσεις του και συμβιβασμούς;

Ο Μητσοτάκης αντιλαμβάνεται ότι η μέχρι γραμμή της έξαλλης αντιπολίτευσης του έδωσε όσα ήταν να του δώσει και πως χρειάζεται ένα νέο λόγο, που να διευρύνει το ακροατήριό του; ή απλώς θα περιμένει σαν τον Νεύτωνα να του πέσει το μήλο στο κεφάλι;

Η κεντροαριστερά θα καταλάβει ότι χρειάζεται κυρίως ωριμότητα και σοβαρότητα, αλλά και ένα νέο πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα – δύσκολη δουλειά με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία να διαλύεται – για να ξαναπιάσει τους δεσμούς της με την κοινωνία; Ή θα παίζουν για καιρό τα «μηλαρόνια» οι υποψήφιοι αρχηγοί και οι παράγοντές της;

Όποιος πιάσει το νόημα και ανταποκριθεί σε μία κοινή γνώμη απογοητευμένη και τρελαμένη, κάτι θα κάνει. Αλλιώς αυτή η κατάσταση στην κοινωνία μπορεί αν συνεχίσει να γεννάει τέρατα - η Ευρώπη δείχνει τους κινδύνους…