Γιάννης Μακρυγιάννης

Ουδείς εκ των δύο – αλλά και των άλλων δύο που αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο – είναι «σίγουρη» λύση για την προοπτική του πολύπαθου αυτού κόμματος. Ούτε το ηγετικό εκτόπισμα έχουν, ούτε συμβολίζουν, πολιτικά και ιδεολογικά, κάτι ευρύτερη στην ελληνική κοινωνία. Δεν αποτελούν μία δυναμική απάντηση στον Αλέξη Τσίπρα και φυσικά δεν πείθουν ότι μπορούν να τον κερδίσουν έστω και πολύ αργότερα.

Στην πραγματικότητα δεν μπορεί να εγγυηθεί κανείς τους ότι η ΝΔ θα παραμείνει ενωμένη την επόμενη ημέρα – και μόνο αυτό αρκεί για να αντιληφθεί κανείς την ένδεια ηγετικών στελεχών που έχει η γαλάζια παράταξη.

Ο Μεϊμαράκης κλασσικός πολιτικός δεύτερης σειράς, βρέθηκε κατά τύχη – με την έμπνευση του Σαμαρά δηλαδή – σε θέση ηγετική. Καλός για δεύτερους, σημαντικούς ρόλους, αλλά όχι για μπροστά. Και μόνο που άντεξε ως εδώ, αφού η ιδιοσυγκρασία του δεν του επιτρέπει να κυκλοφορεί με άνεση τόσο πολύ στο πολιτικό «ξέφωτο», είναι κατόρθωμα.

Αν δεν ήταν ο Καραμανλής να τον επιλέξει ως τη λιγότερο κακή επιλογή έναντι των άλλων υποψηφίων, τον «μονόφθαλμο» μέσα στους «τυφλούς», πιθανόν να μην ήταν καν διεκδικητής της αρχηγίας. Αντιπροσωπεύει ένα είδος λαϊκής δεξιάς, που δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε χρήσιμη για τον τόπο. Αν προσπαθήσει να περιγράψει κανείς το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα που εκφράζει, μάλλον θα καταλήξει ότι είναι «λίγο απ’ όλα και στην ουσία τίποτα», απ’ όσα χαρακτηρίζουν την συντηρητική παράταξη δεκαετίες τώρα. Άλλωστε είναι ένας πολιτικός που πέρασε από τη μητσοτακική νεοφιλελεύθερη εκδοχή της ΝΔ, στην καραμανλική έκφανσή της.  Επιπλέον απέδειξε ότι είναι καλός πελάτης του Τσίπρα – να χάσεις με 8 μονάδες διαφορά όταν ο αντίπαλός σου έχει υπογράψει τέτοιο μνημόνιο, είναι και δική σου «επιτυχία».

Ο Μητσοτάκης ο νεώτερος είναι μία κανονική, φυσική πολιτική συνέχεια του προηγούμενου. Ό,τι αντιπροσώπευε πριν 30 χρόνια ο πατέρας, ένας φιλότιμος θατσερικός, έστω και κακέκτυπο ενίοτε, το αντιπροσωπεύει τώρα ο γιος του Κυριάκος. Τι «νέος» και άλλα τέτοια φληναφήματα, ο «Κώστας Μητσοτάκης» είναι ιδεολογικοπολιτικά. Νεοφιλελεύθερος για τους άλλους, αλλά κανονικός φαύλος για τον εαυτό του – ολόκληρο πολιτικό στρατό έφτιαξε με τα ρουσφέτια και τη συμπεριφορά «ακρίδας» στο δημόσιο συμφέρον, ο μπάρμπα Κώστας διαχρονικά και με αυτή την «προίκα» ξεκίνησαν την καριέρα τους και τα δύο παιδιά του.

Οικογενειοκρατία, διαπλοκή, ξενοδουλεία και δήθεν νεωτερισμοί με την εκπροσώπηση των πιο ακραίων ιδεολογημάτων που κυκλοφορούν διεθνώς, είναι το πολιτικό και ιδεολογικό μωσαϊκό του Κυριάκου. Και, αλήθεια, τι ακριβώς έχει κάνει στην πολιτική του καριέρα ο Κυριάκος για να εμφανίζεται ως ο πιο αποτελεσματικός διαχειριστής; Ή τι ακριβώς πέτυχε και σε ποιον δήθεν ιδιωτικό τομέα «διέπρεψε», ώστε να εμφανίζεται σήμερα ότι έχει και «ένσημα»; Αστειότητες, με μανδύα σοβαροφάνειας. Και αυτός, όπως δείχνει, θα είναι ένας εύκολος αντίπαλος για τον Τσίπρα.

Σήμερα λοιπόν στη ΝΔ επιλέγουν στην καλύτερη περίπτωση μία ακόμη μεταβατική λύση, στη χειρότερη διαλύουν την παράταξη. Και στις δύο αναδεικνύουν νικητή τον Τσίπρα. Αν είναι να χάσει ο Τσίπρας δεν θα χάσει από κανένα εκ των σημερινών υποψηφίων αρχηγών της ΝΔ, αλλά από τα δικά του λάθη και τις επιλογές.