Γιάννης Μακρυγιάννης

Ότι αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και ότι πρέπει να την ακολουθούν όλοι, όχι μόνο γιατί έχει την πιο ισχυρή οικονομία, το πιο ισχυρό και παραδειγματικά οργανωμένο κράτος, αλλά και γιατί έχει… δίκιο!!!

Από τη διαχείριση της κρίσης τα τελευταία χρόνια φάνηκε ότι το Βερολίνο δεν ήθελε μόνο το οικονομικό κέρδος, ούτε απλά την πολιτική κυριαρχία. Επεδίωκε και την ηθική υπεροχή. Πλάσαρε δηλαδή την ιδέα ότι όλα γίνονται για το… καλό μας, ότι πρέπει να ακολουθήσουμε δηλαδή επιτέλους τους… κανόνες (τους), γιατί είμαστε περίπου σαν απολωλότα πρόβατα, σαν άσωτοι υιοί, που οφείλουμε να επιστρέψουμε στον ορθό δρόμο!
 
Μας είχαν πρήξει μάλιστα οι ντόπιοι… Γερμανολάτρες, με τις θλιβερές παραινέσεις τους. «Δεν βλέπετε τους Γερμανούς; Πώς τα έχουν καταφέρει; Έτσι πρέπει να γίνουμε και μεις, έχουν δίκιο, καλύτερα να μας κυβερνούν αυτοί», είναι ένα απάνθισμα από τα επιχειρήματά τους να μην αμφισβητούμε την γερμανική συνταγή. Κάποιοι μπερδεύουν, σκόπιμα μάλλον και με ιδιοτέλεια, αν όχι με εθελοδουλία, την ισχύ με το δίκιο. Υποστηρίζουν ότι όποιος έχει ισχύ, έχει και δίκιο στα όσα υποστηρίζει. Με τη Γερμανία ισχύει όμως το αντίθετο. Έχει αποκτήσει ισχύ γιατί κινείται διαρκώς μακριά από τους κανόνες και το δίκαιο. Με όπλο την απάτη και την κοροϊδία.
 
Είναι για γέλια η δήθεν έκπληξη κάποιων, του τύπου «μα πώς είναι δυνατόν να το κάνουν αυτό οι Γερμανοί» και άλλα τέτοια. Μα, οι Γερμανοί αυτό κάνουν συνεχώς: Μόνο τους κανόνες της υγιούς επιχειρηματικότητας και του καλώς εννοούμενου ανταγωνισμού δεν ακολουθούν. Όπου μπορούν λαδώνουν. Κι όπου δεν λαδώνουν εφαρμόζουν τόσο σκληρή πίεση και εξαντλούν κάθε περιθώριο δύναμης και πίεσης, ώστε να ισοπεδώσουν ανταγωνιστές και εμπόδια. Σε άλλες εποχές το επιχείρησαν με τανκς. Στις σύγχρονες εποχές βρήκαν άλλους τρόπους. Είναι σαν τους παλιούς μαφιόζους. Από τις μπίζνες με τα όπλα και τους εκβιασμούς πέρασαν σε πιο «νόμιμες», ή μάλλον νομιμοφανείς δραστηριότητες.
 
Οι άνθρωποι (εννοώ την κυρίαρχη τάξη, αστική και πολιτική, να μην παρεξηγηθούμε) είναι η λέρα της Ευρώπης. Οι πιο λαδιάρηδες, που έχουν υπάρχει ποτέ. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Υπάρχει μεγάλη εταιρία, μεγάλη προμήθεια διαχρονικά, που να μην έχει από σκιές μέχρι και συντριπτικές αποκαλύψεις για σκάνδαλα διαφθοράς; Από τη Siemens έως τη MAN και από τα υποβρύχια μέχρι τα αυτοκίνητα. 
Ακόμη και η ίδια η διαχείριση της κρίσης Χρέους είναι μια μεγάλη απάτη: Το Βερολίνο κάνει ό,τι μπορεί τα τελευταία χρόνια για να τη συντηρήσει αυτή την κρίση, να τη διογκώσει και να τη χρησιμοποιήσει προς όφελός του. Τουλάχιστον 100 δις ευρώ έχει κερδίσει από τα μειωμένα, μηδενικά έως και αρνητικά επιτόκια δανεισμού της η Γερμανία, εξαιτίας της κρίσης Χρέους. Γιατί να συμβάλλει λοιπόν στην αντιμετώπισή της;  
 
Η γερμανική πολιτική της ηθικολογίας και του μαστίγιου είναι ένας ρύπος για την ενωμένη Ευρώπη. Όσα «λογισμικά» κι αν βάζουν η Μέρκελ και ο Σόιμπλε ώστε να είναι δυσδιάκριτη η μόλυνση που προκαλεί η γερμανική πολιτικής της λιτότητας, της επικυριαρχίας και του πειθαναγκασμού στην Ευρώπη της Δημοκρατίας, της Αλληλεγγύης και του Κοινωνικού κράτους είναι δύσκολο να αποφύγουν τελικά τη μέτρηση – και την αναμέτρηση.