Γιάννης Μακρυγιάννης

Φαίνεται όμως ότι η ταινία αυτή, αποτέλεσε και έμπνευση για τη σημερινή κυβέρνηση στο πώς θα κερδίσει το στοίχημα του τουρισμού σε συνθήκες πανδημίας: μία προσπάθεια αστεία, στα όρια της γραφικότητας, μονότονη και παπαγαλίστικη – βλέπετε στην ταινία, το «καμάκι» έπαιζε την ατάκα από κασετόφωνο, καθότι μαγνητοφωνημένη, ένεκα άγνοιας αγγλικών. Δυστυχώς όμως σε τούτη την περίπτωση και σε αντίθεση με το πετυχημένο κωμικό στοιχείο του σινεμά, προς άγραν γέλιου, η τακτική της κυβέρνησης είναι καταστροφική, ου μην και επικίνδυνη.

Από πέρσι η κυβέρνηση παπαγαλίζει τα περί «ασφαλούς προορισμού» και «covid free», χωρίς όμως να μπορεί να τα υποστηρίξει, διότι απλά, δεν είναι τίποτα περισσότερο όλη αυτή η ρητορική από κούφια επικοινωνία – και κάποια στιγμή σε παίρνουν χαμπάρι, όταν το παρακάνεις. Πέρσι για παράδειγμα ο τουρισμός άρχισε να κλείνει αμέσως μετά το 15αύγουστο, φέτος τον περιμέναμε, σύμφωνα με τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις από τον Απρίλιο και τον είδαμε (κάπως) τον Ιούλιο και πλέον, μετά τις γελοιότητες της Μυκόνου (και όχι μόνο), ουδείς γνωρίζει τι μας περιμένει.

Φέτος στο κασετόφωνο μπήκε και η ατάκα «το εμβόλιο απελευθερώνει», για να αποδειχθεί ότι ούτε το νέο αυτό όπλο κατά της πανδημίας είναι αρκετό, όταν ουσιαστικά δεν κάνεις τίποτε άλλο. Το πώς κατάφεραν οι αρμόδιοι, κυρίως με την ιστορία της Μυκόνου και απομείωσαν τη σημασία του εμβολίου, υποβαθμίζοντας τη μεγάλη αυτή προσφορά της επιστημονικής κοινότητας, είναι πράγματι εντυπωσιακό – οι εχέφρονες ας μείνουμε πάντως στη θετική στάση απέναντι στο εμβόλιο, το οποίο δεν γίνεται να πληρώνει τις κυβερνητικές αβελτηρίες.

Το πρόβλημα λοιπόν είναι εξαρχής τούτο: όπως δεν γίνεται να κάνεις φλερτ με το κασετόφωνο υποβολέα, έτσι δεν μπορεί να ρίξεις στο καναβάτσο την πανδημία, με μπαρούφες. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση χρησιμοποίησε μόνο δύο όπλα και αυτά με λάθος τροπο, απέναντι στον κορωνοϊό, όταν υπάρχει ένα ολόκληρο πλέγμα μέτρων και δράσεων: Την καραντίνα (και μάλιστα την πιο παράλογη, παρατεταμένη και αναποτελεσματική στις δυτικές χώρες) και το εμβόλιο (το οποίο το πρόσφεραν οι επιστήμονες, δεν ήταν δική της ανακάλυψη, ούτε έχει την πατέντα, για να ξηγιόμαστε). Ενδιάμεσα είχαν κάτι φαεινές ιδέες, όπως το σελφ τεστ, που έκαναν τα πράγματα χειρότερα.

Ούτε ενίσχυση του συστήματος υγείας, ούτε επιδημιολογική επιτήρηση, ούτε μέτρα δημόσιας υγείας. Τα έχουμε ξαναπεί, αλλά οι αρμόδιοι επιμένουν να το αποδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία. Η μη οργάνωση ξενοδοχείων καραντίνας, - ένα ενδεικνυόμενο μέτρο από το πρώτο κιόλας κύμα της πανδημίας - στο νούμερο ένα τουριστικό προορισμό της χώρας, απλώς επιβεβαίωσε την ανικανότητα και το μονοδιάστατο της πολιτικής, που έχει η κυβέρνηση απέναντι στο πρόβλημα. Η ομολογία αδυναμίας ράπιντ τεστ στα νησιά, ώστε να γυρίζουν όλοι πίσω έχοντας έστω και αυτή την εικόνα για την εξέλιξη της κατάστασης, ήταν επίσης απόδειξη μίας παροιμιώδους ανικανότητας – αυτόν τον ΕΟΔΥ τον έχουν καταντήσει πιο άχρηστο οργανισμό κι από κείνον για την Κωπαϊδα, ή τον άλλο, που ονομαζόταν Σταθμός Ελέγχου Κάπρων, ναι είχαμε και τέτοιον στη χώρα, μέχρι τη χρεοκοπία του 2010!

Εάν λοιπόν πάει έτσι με τον τουρισμό, τον οποίο υποτίθεται προστατεύουν με όλες τους τις δυνάμεις, φανταστείτε τι έχει να γίνει από φθινόπωρο! Ανεξαρτήτως εάν είναι κανείς εμβολιασμενος ή ανεμβολίαστος, όπως αποδείχθηκε με τη Μύκονο!

ΥΓ: αντιπαρέρχομαι τις δήθεν εύλογες ερωτήσεις τύπου «μα, μπορούσε να μην ανοίξει ο τουρισμός;», διότι το πραγματικό ερώτημα δεν είναι εκεί. Προφανώς και πρέπει να ανοίξουν δραστηριότητες όπως ο τουρισμός. Το θέμα είναι το πώς! Και πέρσι και φέτος έγινε με τον εντελώς λάθος τρόπο με αποκλειστική ευθύνη των αρμοδίων. Οι οποίοι δεν χρειαζόταν να κάνουν τίποτα σύνθετο. Ας παραδειγματίζονταν από το Βέλγιο, που τόσο το έχουν επικαλεστεί ως αρνητικό παράδειγμα, καθώς είχε όντως τρομακτικές απώλειες στο πρώτο κύμα, αλλά από το δεύτερο και μετά κάνει σχεδόν υποδειγματική αντιμετώπιση της πανδημίας, σε αντίθεση με μας, που κοντεύουμε να φτάσουμε τη Σουηδία σε απώλειες ζωών.