Γιάννης Αντύπας

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή...

Τον Δεκέμβριο του 2016 οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι στη χώρα μας ήταν 565.671, έναντι 565.622 τον μήνα Νοέμβριο. Τον Οκτώβριο οι μόνιμοι υπάλληλοι ήταν 564.900 και τον Σεπτέμβριο 563.977. Δηλαδή... αυξάνονται! Ενώ η χώρα έχει χρεοκοπήσει!

Χωρίς συμβασιούχους, μετακλητούς και εργαζόμενους σε ΝΠΙΔ. Χωρίς τα «ρετιρέ» του περίφημου ευρύτερου δημόσιου τομέα, που πληρώνουμε μέσω λογαριασμών και ελλειμμάτων τα οποία συχνά πυκνά τα φορτώνουν στον κόκορα. 

Και να είχαμε και υπηρεσίες:

1. Στο υπουργείο Δικαιοσύνης υπηρετούν πάνω από 15 χιλιάδες υπάλληλοι, αλλά για να βρούμε το δίκιο μας περιμένουμε χρόνια. 
2. Στο υπουργείο Παιδείας υπηρετούν ούτε λίγο, ούτε πολύ 168.000 υπάλληλοι, αλλά τα σχολεία έχουν κενά. 
3. Στον τομέα της Υγείας υπηρετούν 78.000 υπάλληλοι, αλλά τα νοσοκομεία δεν έχουν νοσοκόμους.
4. Και στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης υπηρετούν πάνω από 80.000 υπάλληλοι, αλλά οι δήμαρχοι επιμένουν ότι δεν έχουν τον κόσμο που χρειάζονται για να κάνουν τη δουλειά τους.

Τι... κακά πληρώνουμε;

Και στο μετρό λέει απεργούν για το... μοίρασμα των διαφημιστικών εσόδων; Δεν το πιστεύω. Εφιάλτη ζω, ξυπνήστε με!

Δεν είμαι κατά του Δημοσίου. Είμαι κατά αυτού του Δημοσίου.

Το πρόβλημα δεν είναι το μέγεθος. Είναι η ποιότητα. Η κατανομή του προσωπικού. Πρόβλημα είναι όταν κάθε ένας δημόσιος υπάλληλος θέλει τουλάχιστον άλλον έναν για να κάνει τη δουλειά του. Και όταν τον πάρει τον κάνει προσωπικό βοηθό του και μετά και οι δυο μαζί ζητούν έναν ακόμη για να κάνει τη δουλειά για την οποία είχε προσληφθεί ο πρώτος. 

Προσλαμβάνουμε στη Βουλή καθαρίστριες και σε πέντε χρόνια γίνονται διοικητικοί υπάλληλοι. Νοσοκόμες και νοσοκόμοι γίνονται διοικητικοί υπάλληλοι. Δάσκαλοι και καθηγητές συνεργάτες βουλευτών. Το πρόβλημα είναι ότι κινητικότητα στο δημόσιο υπάρχει μόνο στη λούφα. Και αξιολόγηση μόνο στο μιλητό.

Έχει χαθεί η ουσία της έννοιας δημόσια υπηρεσία. Είναι για δουλεύει το δημόσιο και όχι για να πληρώνεται κάποιος από το δημόσιο. Πρέπει όλοι να γυρίσουν στις δουλειές τους. 

Και κάτι ακόμη: Το παραμύθι με τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις των στρατιωτικών, των αστυνομικών κοκ πρέπει να σταματήσει. Είναι αδιανόητο να βγάζεις στη σύνταξη στελέχη για τα οποία έχεις χαλάσει εκατομμύρια για να τα εκπαιδεύσεις (σχολές πολέμου στο εξωτερικό, μετεκπαιδεύσεις στο ΝΑΤΟ και την Ιντερπόλ) επειδή πήρε προαγωγή κάποιος νεώτερός τους. 

Επίσης, πρέπει να κοπούν άμεσα όλα τα προνόμια των «ρετιρέ». Είναι προσβολή στην κοινωνία με το 1,5 εκατ. ανέργων να δίνονται εφάπαξ 200 και 300 χιλιάδες στην Εθνική, τη Βουλή, τα ΕΛΠΕ, τον ΟΠΑΠ ή την Τράπεζα της Ελλάδος. Και μην ακούσω βλακείες του στυλ έχω πληρώσει, είναι δικαίωμά μου, οι εταιρείες είναι ιδιωτικοποιημένες κοκ. 

Οι συνθήκες άλλαξαν, πρέπει όλοι να συμμετέχουν στα βάρη.

Όποιος θέλει να λέγεται Έλληνας δε μπορεί να περιμένει από τον άνεργο ή τον απλήρωτο εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα να πληρώσει τις ξάπλες του. Δε μπορεί η διαφορά σε εκείνον που έχει δικαιώματα και στον άλλον που έχει μόνο υποχρεώσεις να είναι ένας... διορισμός σε κάποια στιγμή της ζωής τους. 

ΥΓ. Αναρωτιέμαι, τι ταξικά και άλλα θα έλεγαν οι βουλευτές τους ΣΥΡΙΖΑ αν μια πλούσια οικογένεια που έπεσε έξω συνέχιζε να συντηρεί κηπουρούς και υπηρέτες; Αν την ώρα που χρωστάει στον μπακάλη και τον υδραυλικό πληρώνει και... ταξιδάκια στο προσωπικό της;