Γιάννης Αντύπας

Μέσα στην τέλεια καταιγίδα που βιώνουμε, ίσως έχει μια κάποια αξία να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 

Ας δούμε πως ξεκινήσαμε...

Για χιλιάδες χρόνια (και μόνο στο πλαίσιο της ιστορίας) οι άνθρωποι έπεφταν για ύπνο και δεν ήξεραν αν θα ξυπνήσουν. Αν κάποιος περαστικός (άτομο, σύμμορία ή περιπλανώμενη ορδή) ή και ο διπλανός τους ακόμα, θα τους σφάξει την ώρα του ύπνου. Κοιμόντουσαν με το ένα μάτι ανοικτό. Πίσω από ψηλά τείχη οι πιο τυχεροί. Ή πίσω από πρόχειρες οχυρώσεις με ορισμένους να φυλάνε σκοπιά. Κρυμμένοι στα βάθη δασών και σπηλαίων σαν τα ζώα. 

Οι κατακτητές σκότωναν τους άνδρες, βίαζαν τις γυναίκες και μάζευαν τα παιδιά για τους στρατούς τους. Οι πλούσιοι και δυνατοί έβαζαν τους φτωχούς να κάνουν τις δουλειές τους. Και να τους διασκεδάζουν. Με το έτσι θέλω. Με τη «λογική» το κάνω γιατί μπορώ. Όπως συμβαίνει και σήμερα σε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου. 

Οι άνθρωποι ταξίδευαν βασικά ως... δούλοι. Από την Αφρική στην Αμερική και νωρίτερα ως τρόπαια επιδρομών ή πολέμων στα παζάρια της Ανατολής και του Ρωμαϊκού κόσμου. Όποιος χρωστούσε γινόταν δούλος. Άνθρωποι χάνονταν και δεν υπήρχε κανείς να τους αναζητήσει. Όπως βέβαια συμβαίνει και σήμερα σε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου.

Οι αρχαίες θρησκείες ήταν οι πρώτες που επιχείρησαν να προσθέσουν κάποιους κανόνες στην ανθρώπινη ύπαρξη. Ακολούθησαν οι βασιλιάδες και αυτοκράτορες της Ανατολής, στο βαθμό που ήθελαν την ανοχή του κόσμου ή τη συμμετοχή του στους στρατούς τους και η Πόλη Κράτος στη Δύση. Στην Ελλάδα. Μετά ήρθαν οι μονοθεϊστικές θρησκείες.

Μέσα σε αυτές τις διεργασίες στην Ελλάδα γεννήθηκε η Δημοκρατία. Που αναγνώρισε το άτομο όχι μόνο ως πιστό, ή στρατιώτη και φορολογούμενο, αλλά και ως πολίτη. Με δικαιώματα εκτός από υποχρεώσεις. Ήρθαν οι νόμοι και δημιουργήθηκαν οι θεσμοί που επέτρεπαν την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Στο... Βερολίνο υπήρχαν και δικαστήρια. Οι επιστήμες απελευθέρωσαν τους ανθρώπους από τα δεσμά μιας σύντομης και βίαιης ζωής. 

Πιστεύω ότι δεν έχει νόημα να αναφερθώ στις κατακτήσεις των κοινωνιών και του πολιτισμού μας: Καθαρό τρεχούμενο νερό, ηλεκτρισμός, επάρκεια τροφίμων, ασφάλεια, τέχνες, τεχνολογική πρόοδος, παιδεία, υγεία, υποδομές, ενημέρωση κοκ. Δεν είναι αυτό το αντικείμενο του άρθρου. Θέλω απλά να πω ένα όχι στην ισοπέδωση και την απαξίωση. 

Δεν είναι όλα χάλια και δεν πρέπει να καεί το... η Βουλή. Κομμένη η πλάκα με τη Δημοκρατία. Δε θα γυρίσουμε στον Μεσαίωνα για λίγα ευρώ.

Προβλήματα υπάρχουν, αλλά ως τυχερά μέλη του ανεπτυγμένου κόσμου δεν πρέπει να θέτουμε σε αμφισβήτηση την πορεία της ανθρωπότητας στο χρόνο. Τον κόπο και τις κατακτήσεις όλων μας. Γιατί έτσι θα φθάσουμε για μία ακόμη φορά στη βία και τον φασισμό. Και τότε δεν θα υπάρχει η δυνατότητα να γίνει δεκτή καμία συγνώμη. 

Πολίτες και πολιτικοί έχουμε όλοι ευθύνες. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε δικαιώματα. Πρέπει να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να διορθώσουμε τα λάθη. Όχι να γκρεμίσουμε τον κόσμο μας, απλά και μόνο επειδή δεν έχουμε το χρόνο και το χρήμα που θα θέλαμε για να τον ερμηνεύσουμε ή για να τον αγνοήσουμε βυθισμένοι στην τρυφηλότητα της ύπαρξής μας.