Δημήτρης Παγαδάκης

Το προεκλογικό μήνυμα ελήφθη. Συγκε- χυμένο, ασαφές και ασυνάρτητο. Ολα τα κόμματα πορεύθηκαν σαν να βάδιζαν μοιρολατρικά προς τον σκουπιδοτενε- κέ της Ιστορίας. Εξάντλησαν ψεύδη και δοξασίες, πρόταξαν ξέπνοες και αναιμικές λύσεις, ξέθαψαν παρακμασμένη και λαϊκίστικη φρασεολογία. Εφηύραν απίθανες αντιπαλότητες, επινόησαν ασουλούπωτες ταρζανιές, άσκησαν μηδενιστικά καουμποϊλίκια, έθεσαν εσχατολογικά διλήμματα και σκιαγράφησαν αυθαίρετους εγκλωβισμούς σε μια αναληθή πραγματικότητα. Και αφού τους περίσσεψε ανευθυνότητα και υποκρισία, κανένα επιτακτικό ερώτημα δεν απαντήθηκε. Το με ποια κοινή ατζέντα και ποια πιθανή κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα δρομολογηθεί κυβερνητική αλ- λαγή πολιτικής εντός ή, έστω, εκτός ευρώ, παρα- μερίστηκε βαριεστημένα σαν ληγμένο σιρόπι για τον βήχα.

Ωστόσο, με μετέωρη την πολιτική πραγ- ματικότητα λόγω της ανεπάρκειας των ναρκισσι- στικών κομματικών βαριδιών, η πρόκληση των συνεργασιών θα επανέρχεται διαρκώς επώδυνα. Τι κι αν οι Σαμαράς και Βενιζέλος του συρρικνω- μένου δικομματισμού έχουν δεσμευτεί και εγγυ- ηθεί με τις υπογραφές τους την τήρηση του μνημονίου; Μέχρι σήμερα σε άλλα εκλογικά στοι- χήματα ποντάρουν. Ο μεν Βαγγέλης ζητάει πρώ- το το κόμμα του για να συνεργαστεί με λοιπούς πιστούς του ευρώ, ο δε Αντώνης στοχεύει στην αυτοδυναμία για να συνεργαστεί με τον εαυτό του ή με οποιονδήποτε θα δεχόταν τον ίδιο πρωθυ- πουργό. Στην Αριστερά το κομφούζιο είναι μεγα- λύτερο. Ο Τσίπρας των συνιστωσών μετά τις αρ- νητικές πόρτες που τρώει αναγκάζεται με καημό σε σαδομαζοχιστικά προξενιά με τον Καμμένο.Η αδάμαστη Αλέκα, που έχει καεί με τον χυλό του ’89, φυσάει πλέον και τα γιαούρτια κάθε ενδεχό- μενου πολιτικού τακιμιάσματος. Ο ευέλικτος Κουβέλης αποκλείει για την ώρα όλα τα ελληνικά κόμματα ώσπου να βρεθεί μετεκλογικό σημείο σύγκλισης. Κάτι παρόμοιο ψάχνει και η Λούκα, που δεν διευκρινίζει αν η αντιμνημονιακή συνερ- γασία περιλαμβάνει και αυτούς που ψήφισαν το πρώτο μνημόνιο. Στη γαλάζια πολυκατοικία, ο Καρατζαφέρης το ξανασκέφτεται αφού στην πρώτη συνεργασία λάκισαν δύο στελέχη του, μήπως σε μια δεύτερη απομείνει ολομόναχος. Η καρτερική Ντόρα περιμένει προτάσεις από παντού σε μια πολιτική αντίληψη ανάλογη γραφείου συ- νοικεσίων, ενώ ο αδιάλλακτος Πάνος Καμμένος, αφού έκλεισε με τον Δημαρά, ορκίζεται ότι ούτε νεκρός δεν θα συνεργαστεί με τα κόμματα του μνημονίου. Κρίμα, γιατί είναι νέος άνθρωπος. Ο Μάνος επίσης δεν είναι αρνητικός αλλά ως υπέρ- μαχος του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών δύ- σκολα θα βρει «νοικοκυραίους» συνεργάτες. Τέλος, ο Μιχαλολιάκος δεν κόβεται να συνεργαστεί με κόμματα που έχουν στελέχη γυναίκες γιατί ως υμπερφύρερ τις θεωρεί κατώτερα όντα.

 Σε αυτή την ψυχοπνευματική φουρτούνα θ' ανοίξουν οι κάλπες. Μόνο που το ναυαγισμένο πολιτικό προσωπικό δεν είναι σνομπ επιβάτες διαφορετικών πλοίων που αρνούνται να μπουν στην ίδια βάρκα. Είναι το πλήρωμα του «Τιτανικού» που αγνοεί την έσχατη σωσίβια λέμβο.