Δημήτρης Παφίλας

Η χώρα είναι πιο τοξική απο ποτέ και φυσικά η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η οποία διέλυσε την υπόσταση των θεσμών σε κάθε επίπεδο.

Τελευταία, το μόνιμο πεδίο διαμάχης είναι ότι, δεν μπορεί ο οποισδήποτε να κάνει εξωτερική πολιτική και να βάζει όπου θέλει σημαίες. Όλοι “μάλωσαν” τα τρία παιδιά διότι έθεσαν σε κίνδυνο την χώρα.Κανείς απο τους πολιτικούς, αλλά και τους υπόλοιπους δεν καταλαβαίνει ότι, εκεί έξω υπάρχει οργή. Και οι πολιτικοί που δεν κρατούν το λόγο τους δεν μπορεί να επικρίνουν πολίτες. Ακόμη κι γι αυτό το θέμα. Επιπλέον προέκυψε οργή και στον στρατό τοσο με το περιστατικό της κράτησης των δυο στρατιωτικών, τον θάνατο του αεροπόρου, τις συνεχείς παρενοχλήσεις. Μάλιστα, ο αρμόδιος υπουργός Άμυνας ήταν ιδιαίτερα επικριτικός λες και έχει το “μονοπώλιο” του πατριωτισμού. Σ ένα διαφορετικό περιστατικό, ο Σολωμός Σολωμού προσπάθησε να κατεβάσει την Τουρκική σημαία αλλά κανείς στην Κύπρο δεν διανοήθηκε να δίνει μαθήματα πατριωτισμού, τί είναι σωστό, και τι όχι. Και ύστερα απο το “μάθημα” που έδωσε και ο Καμμένος είπε και τη "μεγάλη σοφία” : Ήλθε η ώρα να ενωθούμε ως Έλληνες. Ο Καμμένος, ένας πολιτικός ο οποίος περνά με μεγάλη ευκολία απο την μία άκρη στην άλλη. Απο τις διαμεσολαβήσεις στην Βουλιαγμένη, στο “πούλημα” ενός επαγγελματικού πατριωτισμού. Για ποιούς λόγους, όμως, να ακολουθούμε την πολιτική του κατευνασμού ( Ν. Τσαμπερλέην) απέναντι σε δολοφόνους; Για ποιό λόγο δεν πρέπει να ενοχληθούν οι μπέηδες απο μια ελληνική σημαία; Όποια συμφωνία και να κάνεις με τους Τούρκους, θα την αθετήσουν.

Το δεύτερο πεδίο τοξικότητας είναι η διαμάχη μεταξύ των κυβερνητικών φερέφωνων για το αν θα παραταθεί το πρόγραμμα ή όχι. Οι πρωτοι κατηγορούν τους δεύτερους ότι, είναι οι εσωτερικοί “εχθροί” της χώρας. Όποιος λέει κάτι διαφορετικό απο την ΕΡΤ π.χ. για την πιστωτική γραμμή εμφανίζεται ως “εχθρός” ; Οι ξένοι δανειστές βλέπουν ότι, το πρόγραμμα δεν βγαίνει και ότι, ο έγκλειστος του Μαξίμου θα καθυστερεί να φέρει στην Βουλή το αφορολόγητο, έχοντας το απόθεμα.

Οι επενδυτές, πιο σοφοί, θα παίξουν την αλλαγή πολιτικού σκηνικού πριν ή μετά το καλοκαίρι και σε κάθε περίπτωση μέσα στους επόμενους 10-12 μήνες. Όλα θα τα έχουμε λοιπόν και για όλα τα γούστα. “Αντίσταση” του Τσίπρα για τους “αριστερούς”, εκλογές για τους “δεξιούς”. Το μοναδικό που δεν υφίσταται απο κανέναν είναι ένα σοβαρό πρόγραμμα αναστύλωσης της οικονομίας, που θα κινητοποιεί δυνάμεις, θα μειώνει το κράτος και δεν θα μοιράζει επιδόματα.