Δημήτρης Παφίλας

Στην ίδια την καθημερινή συμπεριφορά μας έχουμε κρατήσει ορισμένες άσχημες ανατολίτικες συνήθειες, αλλά την ίδια στιγμή θέλουμε να αποκαλούμαστε Ευρωπαίοι πολίτες. Ένα άλλο επίσης χαρακτηριστικό ως χώρα είναι ότι, επαναλαμβανόμαστε συνεχώς με αποτέλεσμα να είμαστε περίπου προβλέψιμοι. Πριν απο μερικά χρόνια, ένας πρώην πρωθυπουργός ο κ. Κ. Καραμανλής υπέγραψε τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη. Τίποτα δεν προχώρησε, όμως, και η χώρα έχασε τη ευκαιρία να αναφέρεται στα διεθνή μέσα με την αναφορά FOB Αλεξανδρούπολης.

Αντίθετα, η υπογραφή σύμφωνα με αρκετούς αποτέλεσε ένα σημείο τριβής με τις ΗΠΑ. Σήμερα μερικά χρόνια αργότερα ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Α. Τσίπρας επισκέφθηκε στην Ρωσία και το έργο ήταν μια επανάληψη. Η Ρωσία επανέλαβε δια του προέδρου της ότι, είναι έτοιμοι να συμμετάσχουν σε αγωγούς, λιμάνια, υποδομές εφόσον οι ρωσικές εταιρείες δεν βρίσκονται σε χειρότερη θέση από τους υπόλοιπους διεκδικητές. Όπερ σημαίνει δεν μπορεί να έρχονται για ιδιωτικοποιήσεις οι Ρωσικοί σιδηρόδρομοι ή άλλη ρωσική εταιρεία και να βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση από άλλες ξένες εταιρείες. Για να μη χρονοτριβούμε. Η Ρωσία, όπως και οι ΗΠΑ γνωρίζουν τι θέλουν απο εμάς.

Η Ρωσία είναι μια μεγάλη αχανής χώρα η οποία δεν έχει ανάγκη ούτε την Γεωργία, ούτε την Πολωνία, ούτε καμία χώρα. Η Ρωσία δεν δίνει συντάξεις 200 ευρώ και αν αρθούν οι κυρώσεις η Ρωσία θα συνεχίσει πιο δυνατά. Στον αντίποδα, η Αμερική είναι επίσης μια υπερδύναμη που διατηρεί ακόμα την ισχύ της. Και εν τέλει, η Ρωσία τροφοδοτεί με φυσικό αέριο την Γερμανία και οποιαδήποτε στιγμή μιλά με την Γερμανία. Εμείς, όμως, δεν ξεκαθαρίζουμε την θέση μας.

 Θέλουμε, όντως, να συνεργαστούμε με τους Ρώσους ή τους χρησιμοποιούμε ; Οι Ευρωπαίοι αντίθετα, ως συνήθως, υποψιάζονται πως η Ελλάδα θα χρησιμοποιηθεί απο την Ρωσία. ( sic ) Επιπλέον, η Ελλάδα χρειάζεται να ξεκαθαρίσει πρώτα την θέση της προς τους Ευρωπαίους – και ύστερα θα πάρουν προτεραιότητα η Ρωσία και οι υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις. Την ίδια στιγμή οι ξένοι εκπρόσωποι της Τροϊκας τονίζουν πως έχουν βρεθεί σε δύσκολη θέση με τους Έλληνες. Ούτε διαφωνούν, ούτε συμφωνούσαν. Θα μπορούσαν να κάνουν είτε το ένα είτε το άλλο.

Το πρόβλημα με τους ξένους εκπροσώπους είναι ότι, δεν καταλαβαίνουν τι θέλουν !! Εξ ου και οι μεγάλες καθυστερήσεις στην περίφημη συμφωνία. Ήδη βγήκαν οι υπουργοί και ψιθυρίζουν – προς το παρόν τις απαιτήσεις των ξένων ... Τι μας θυμίζουν όλα αυτά.