Δημήτρης Δανίκας

Ασε το άλλο. Καθόμαστε με τις ώρες πάνω στα λάπτοπ και τους υπολογιστές και «ψαρεύουμε» στοιχεία. Ως αλιείς στατιστικών δεδομένων. Ας πούμε για τα τροχαία του 2019. Μην πας μακριά. Να μόλις πριν από μερικούς μήνες. Η Ελλάδα στις πρώτες θέσεις. Με αρνητικό ρεκόρ πολλούς θανάτους. Ιδιαιτέρως στις μικρές ηλικίες παιδιών, εφήβων και νέων

Για παράδειγμα, λέμε, από τον Σεπτέμβριο μέχρι και τον Νοέμβριο του 2019 η άσφαλτος βάφτηκε κόκκινη από πενήντα πτώματα. Και μετά συμπληρώνουμε: είδες; Ο κορωνοιός θα περάσει. Η καρμανιόλα της ασφάλτου ποτέ δεν θα περάσει!

Κάπως έτσι πορευόμαστε. Ασε το άλλο. Όταν διαβάζουμε για νεκρούς πάντα προσέχουμε τις ηλικίες. Και από το κινητό πληροφορούμε τον φίλο, τον κολλητό η τη γυναίκα μας. Μην ανησυχείς. Σήμερα μόλις τρεις. Τίποτα. Πάμε καλά. Ασε από ηλικίες. Ο ένας ήταν ογδόντα. Ο άλλος εβδομήντα και κάτι. Και μια γυναίκα ήταν εξήντα. Και μετά σχολιάζουμε. Εντελώς κυνικά. Χωρίς να το συναισθανόμαστε. Ασε που η καψερή έπασχε από καρδιά και νεφρά. Ασε που ο ογδοντάχρονος ήταν υπερτασικός

Μερικές φορές, σκεφτόμαστε. Μπορεί και δημοσίως να το διατυπώνουμε. Το λέμε έτσι εντελώς κυνικά και οι άλλοι κουνάνε το κεφάλι τους συγκαταβικά. Λέμε λοιπόν. Με αναλγησία. Που σ αυτές τις ακραίες συνθήκες και μέσα σ αυτό το κλίμα τρομοκρατίας η αναλγησία μας μοιάζει με αλτρουισμό, Προς τους άλλους. Τους νεώτερους. Λέμε λοιπόν «σε τέτοια κατάσταση που ήταν η υγεία τους και με τόσο κατεστραμμένο ανοσοποιητικό σύστημα κάποια στιγμή θα πέθαναν. Απλώς ο κορωνοιός τους ακούμπησε και τους έσπρωξε από το χείλος του γκρεμού»

Και μετά ρωτάμε φίλους της Ιατρικής επιστήμης. Μπας και γνωρίζετε στατιστικά στοιχεία που να λένε πόσοι εκ των νεκρών επρόκειτο έτσι κι αλλιώς να καταλήξουν στα θυμαράκια;»

Και μετά όταν εκείνοι δεν έχουν τα απαραίτητα στοιχεία να μας απαντήσουν, λέμε με ικανοποίηση και με σιγουριά για τον εαυτό μας και την καλή κατάσταση της υγείας μας. «Εδώ που τα λέμε ο κορωνοιός αρωγός του ασφαλιστικού μας συστήματος»

Και μετά, κάποιος από την τηλεφωνική παρέα, με ειδικές γνώσεις περί οικονομίας, προσκομίζει πρόταση εναλλακτική. Και λέει «η κυβέρνηση από τη πρώτη στιγμή θα έπρεπε να είχε «φυλακίσει» στα σπίτια τους όλες τις ευπαθείς ομάδες και όλους της τρίτης ηλικίας. Οι υπόλοιποι ελεύθεροι να κυκλοφορούν και ελεύθεροι να νοσήσουν. Ετσι θα το ξεπεράσουν. Κι έτσι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας θα αποκτήσει ανοσία. Κι έτσι πάπαλα ο κορωνοιός»

Κάποιος άλλος προσυπογράφει τα λεχθέντα και μάλιστα προχωράει τη σκέψη του φίλου του ακόμα πιο πέρα «ίσως με τον κορωνοιό να λυθεί το δημογραφικό. Να πέσει ο μέσος όρος των ηλικιών. Η Ελλάδα κατέχει το αρνητικό ρεκόρ της πιο γερασμένης ευρωπαικής κοινωνίας»

Γιατι να μην το ομολογήσουμε παιδιά; Επιτέλους να απαλλαγούμε απ αυτό το βάρος. Μπορεί μάλιστα, ενδόμυχα, να σκεφτόμαστε μια ακόμα πιο πρακτική λύση. Όπως στη Βόρεια Κορέα του Κιμ Γιονγκ Ουν. Πάσχεις από κορωνοιό και είσαι μεγαλύτερος από εξήντα χρονών; Kill him Now

Κάποιος σοφός, επί ναζιστικού καθεστώτος είχε πει προς Γερμανούς «σήμερα είναι οι Εβραίοι, αύριο οι σκούροι, μεθαύριο οι μαύροι, αντιμεθαύριο οι δημοκρατικοί και στο τέλος εσύ»!