Δημήτρης Δανίκας

Το παιδί μας. Το αγόρι μας. Το καμάρι μας. Ο άνθρωπος μας. Ο Ελληνάρας μας! Ο μεγιστοτεράστιος καλλιτέχνης μας. Ο γίγαντας. Η σκηνοθετάρα μας. Το όνειρό μας!


Τόσο στα διεθνή φεστιβάλ. Οσο, ακόμα περισσότερα και πιο εκκωφαντικά, στα προχτεσινά BAFTA, τα αγγλικά βραβεία. Με εφτά, παρακαλώ πρωτιές. Και φυσικά με τις δέκα υποψηφιότητες για Οσκαρ. Καλύτερα δεν γίνεται. Ούτε στην πιο καλπάζουσα φαντασία κάθε άλλου σκηνοθέτη. Σε ολόκληρη την υφήλιο

Ομως τα νούμερα, οι αριθμοί και τα στοιχεία είναι άκρως μελαγχολικά. Περί τους εξήντα χιλιάδες οι θεατές των προηγούμενων ταινιών του. Βραβευμένες κι αυτές. Με πρωτοκλασάτους Αμερικανούς και Αγγλους σταρ

Εξήντα χιλιάδες σε ολόκληρη την επικράτεια. Αν απ αυτούς αφαιρέσω τους μισούς. Τουλάχιστον τους μισούς Οι οποίοι δρασκέλισαν το κατώφλι των αιθουσών «παρασυρμένοι» από τα ονόματα των ηθοποιών, τις κριτικές και τα βραβεία. Αν επίσης λάβω υπόψη μου τον παράγοντα της απορριπτικής κριτικής. Δικαίωμά τους φυσικά. Τότε οι Λανθιμικοί ζήτημα είναι αν ξεπερνούν τον αριθμό των είκοσι χιλιάδων θεατών

Επομένως τρία τινά συμβαίνουν. Είτε πρόκειται περί διεθνούς συνωμοσίας. Είτε οι κριτές όλων αυτών των καταξιωμένων θεσμών δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα. Είτε εμείς, ο μέσος θεατής, έχει πάρει προ πολλού, διαζύγιο με την Τέχνη, τα γράμματα, το σινεμά, το θέατρο και όλα αυτά τα περιττά

Εσείς τι λέτε; Ποιο από τα τρία συμβαίνει; Αν μάλιστα προσθέσω το γεγονός ότι πλήθος τηλεοπτικών παρουσιαστών μόνο με το άκουσμα του ονόματος Λάνθιμος έκλειναν μάτια, αυτιά, και έσκαγαν με γέλια τρανταχτά. Ποιος αυτός; Μα αυτός είναι ακατανόητος, ασόβαρος και περιθωριακός

Τώρα όμως; Τώρα με τα Οσκαρ και τα BAFTA άπαντες προσκυνούν Γιώργο Λάνθιμο. Πράγμα που σημαίνει πως δεν έχει σημασία η ουσία. Πάνω απ όλα και πριν απ όλα η δημοσιότητα. Το βραβείο. Οι διακρίσεις. Το κόκκινο χαλί. Και φυσικά ο πατριωτισμός. Αφού, σου λέει, είναι Ελληνας τότε είναι καλός

Καλός ο Λάνθιμος. Κάλος ο ανεγκέφαλος οπαδός

Γιατί ναι μεν καθένας έχει την προσωπική του γνώμη. Δικαιούται να την έχει. Και πρέπει να την έχει. Γιατί ναι μεν είναι επιτυχία Ελληνας σκηνοθέτης να σαρώνει διεθνή βραβεία. Αλλά ρε μπαγάσα κάνει κι εσύ κάτι. Ανοιξε κανά βιβλίο. Πήγαινε σε κάποια ταινία. Στο σινεμά εννοείται. Παράτα την πειρατεία. Ξεστραβώσου επιτέλους. Ωστε να λειτουργεί ο εγκεφαλικός σου επεξεργαστής. Ωστε να αποκτήσεις δικά σου επιχειρήματα. Ωστε στο τέλος της ημέρας να μπορείς να τοποθετηθείς


Για να καταλάβετε τι θέλω να πω. Ο Λάνθιμος κατάφερε να κατακτήσει την κορυφή των Ιμαλαίων. Εμείς όμως; Που χειροκροτούμε. Που αποθεώνουμε. Που δοξάζουμε. Εμείς έχουμε δει την ταινία; Πάμε σινεμά; Γιατί διάολε. Πως μέσα από τα έγκατα. Από τα υπόγεια. Από τα σκοτεινά μπορούμε να κοιτάξουμε ψηλά; Πως;

Να το πω διαφορετικά; Ενας Λάνθιμος την ημέρα κάνει ψεκασμένους και τύπους σαν τον Πανοκαμμένο πέρα!