Δημήτρης Δανίκας

Και όπως συνέβη με την καθαρίστρια. Που επειδή παραχάραξε απολυτήριο Δημοτικού έφαγε 10 χρόνια φυλακή. Με απλά λόγια. Είσαι αξιότιμος νομοταγής επιχειρηματίας; Ε, τότε διόλου απίθανο να δεις και να απολαύσεις δεκάδες δημοσιογράφους να εκλιπαρούν για συγγνώμη από εσένα, τον νόμιμο μαυραγορίτη, επειδή, με περισσή βιασύνη, σε διέσυραν και σε κατασυκοφάντησαν.

Είσαι ο έσχατος της κοινωνίας που για την επιβίωσή σου αρπάζεις μερικές φρατζόλες ψωμί; Ε, τότε πίσω από τα σίδερα της φυλακής!

Συνέβη και επί Κατοχής. Οπου εκατοντάδες μαυραγορίτες μοσχοπουλούσαν μερικές οκάδες λάδι έναντι ολόκληρης μονοκατοικίας. Και που αργότερα, μετά την απελευθέρωση, οι ίδιοι άνθρωποι, ξεπλυμένοι από τη λήθη, την εξαγορά και τη διαπλοκή, αναρριχήθηκαν στα ρετιρέ της ελληνικής κοινωνίας.

Συνέβη στη Θεσσαλονίκη, στην Κέρκυρα και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Οπου επίσης «αξιότιμοι» Ελληνες πολίτες κατέδιδαν φίλους και γνωστούς τους που έτυχε να είναι Εβραίοι. Και που στη συνέχεια οι μεν καταδιωκόμενοι κατέληξαν στους φούρνους των κανίβαλων ναζί. Οι δε νομοταγείς Ελληνες πολίτες άρπαξαν τις περιουσίες αυτών των «μιασμάτων» της άριας φυλής. Αξιότιμοι και αυτοί!

Το ίδιο συνέβη και με τους δοσίλογους. Το ίδιο και με αρκετούς που λούφαξαν και πλούτισαν επί χουντοκρατίας. Το ίδιο συμβαίνει με τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Το ίδιο και με τον «αριστερό», «σοσιαλιστή» και «φιλολαϊκό» Ακη Τσοχατζόπουλο.

Ελάτε τώρα στη θέση εκατοντάδων χιλιάδων φτωχοποιημένων Ελλήνων. Που λόγω οικονομικής χρεοκοπίας βρέθηκαν σε υπέρτατη, ανυπέρβλητη ανάγκη. Που χτύπησαν την πόρτα αυτών των νομοταγών μαυραγοριτών. Και που αντάλλαξαν βέρες, στεφάνια, βαφτιστικά, σταυρουδάκια, κειμήλια και άλλα μικρά, περιουσιακά, κληρονομημένα αντικείμενα αντί μιας «χούφτας ευρώ».

Τα όνειρα εκποιημένα. Οι ελπίδες κουρελιασμένες. Οι μνήμες διακορευμένες. Παλιοί έρωτες σοδομισμένοι. Ολα μα όλα για πούλημα. Και οι αξιότιμοι και σύγχρονοι μαυραγορίτες, νομοτύπως, να θησαυρίζουν με τις στοιχειώδεις ανάγκες σου. Να εμπορεύονται τον πόνο σου. Να εκμεταλλεύονται τον εφιάλτη σου. Να ασελγούν πάνω στους τάφους των προγόνων σου.

Και τώρα; Τώρα που αποδείχτηκε ότι νομίμως τα έκαναν όλα αυτά. Που αποδείχτηκε ότι είναι κάτοχοι νόμιμων τίτλων να ασκούν το «επάγγελμά» τους. Και που το χρυσάφι από τα χρυσά δόντια του παππού και από τη βέρα της γιαγιάς νομίμως ταξίδευε και διέσχιζε τα σύνορα με κατεύθυνση τη γειτονική Τουρκία.

Τώρα, λοιπόν, λόγω ιδιαίτερης συμφωνίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης με το κράτος του Ερντογάν, εσύ ο κατεστραμμένος όμηρος της δυστυχίας σου. Εκείνος, όμως, ο νομοταγής μαυραγορίτης να απολαμβάνει τον θρίαμβό του και να απαιτεί αποζημίωση για τον διασυρμό του!

Και κάτι ακόμα. Σχετικά με εκείνες τις φωνές που ισχυρίζονται -προφανώς κρίνοντας από τον εαυτό τους- ότι όλοι σχεδόν στη θέση των μαυραγοριτών τα ίδια και χειρότερα θα κάναμε. Βολικό για τη νοσηρή και σχεδόν ανύπαρκτη και εμπορευματοποιημένη συνείδησή τους.

Ολοι φωνάξτε μαζί μου. Ε, όχι λοιπόν! Οπως «μαζί δεν τα φάγαμε», έτσι κι εδώ. Οχι, δεν θα κατέδιδα τον Εβραίο στον ναζί Γερμανό. Οχι, δεν θα άρπαζα την περιουσία του Εβραίου «αδερφού». Οχι, δεν θα εμπορευόμουν τον πόνο και τη δυστυχία του κάθε συμπολίτη μου φτωχού. Και, όχι, ούτε νόμιμος μαυραγορίτης, ούτε ενεχυροδανειστής, ούτε τοκογλύφος. Ποτέ των ποτών!

Σήμερα η αθάνατη ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» έχει μετεξελιχθεί στο πιο απλό και ολότελα ηθικό: ανθρωπισμός ή βαρβαρότητα. Διάλεξε. Οπως έλεγε και ο Οσκαρ Ουάιλντ, «όλοι κολυμπάμε στον υπόνομο, όμως μερικοί από εμάς κοιτάμε τα αστέρια»!