Δημήτρης Δανίκας

Το σκέφτεται ο Αλέξης Τσίπρας. Το σκέφτεται δια μέσου Δημήτρη Τζανακόπουλου. Πως όχι η πλειοψηφία. Οχι το εκατόν πενήντα συν ένας. Αλλά οι εκατόν ογδόντα. Τόσοι βουλευτές πρέπει να το “ρίξουν” θετικά στην κάλπη ώστε το ελληνικό κοινοβούλιο να επικυρώσει, δια παντός, τη συμφωνία με τον γεωγραφικό προσδιορισμό ¨Βόρεια Μακεδονία”

Και πάλι λάθος. Οχι εκατόν ογδόντα αλλά διακόσιοι πρέπει να είναι οι θετικές ψήφοι. Και μάλιστα ονομαστικές. Καθένας με τα ¨πανταλόνια” του. Ολες και όλοι. Οχι να κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις. Πίσω από το παραβάν. Και πίσω από τα φουστάνια. Σαν μωρά παιδιά

Και μάλιστα θα έλεγα, ανάμεσα στους διακόσιους λεβέντες και ¨λεβέντισσες” να είναι απαραιτήτως εκείνα τα τρία καυτά Μακεδονομάχα ονόματα. Κατά αλφαβητική σειρά: Μάκαρος Βορίδης, Αδωνις Γεωργιάδης, Αντώνης Σαμαράς

Δεν ψηφίζουν; Τότε άσε. Μια άλλη φορά, Πάρε την καυτή πατάτα και τρέχα. Run, Run! Πάρε την καυτή πατάτα και πέτα την στον Μάκαρο, τον Αδωνι και τον Αντώναρο. Τον Σαμαρά. Α να μην ξεχάσω και την Φώφη την τριγυρίστρα. Οπου φυσάει ο άνεμος. Πότε εδώ, πότε εκεί, άλλοτε κάπου εδώ τριγύρω. Ο πλήρης ορισμός συνέπειας. Οπως ολόκληρη η χώρα!

Οπως, για παράδειγμα τα μέλη του Συμβουλίου Επικρατείας. Που εντός χρόνου ντετέ εξέδωσαν αρνητική γνωμάτευση για τα τέσσερα κανάλια του Νίκου Παππά. Ομως στη συνέχεια και επί δύο ολόκληρα χρόνια σφυρίζουν αδιάφορα για τα κανάλια που εξακολουθούν να εκπέμπουν ημιπαράνομα και ημινόμιμα. Και τι πειράζει που ετησίως από τον δημόσιο κορβανά εξαφανίζονται μερικά εκατομμύρια. Σάμπως εκείνοι θα τα αναπληρώσουν; Ολα αλά καρτ!

Για τρεις αυτονόητους λόγους. Λοιπόν οι διακόσιοι θετικοί ψήφοι. Ο πρώτος, για να μη σε πούνε αργότερα «ενδοτικό, μειοδότη, προδότη». Δεν γουστάρουν; Παράτα τα. Οτι μπορούσα έκανα. Τώρα η σειρά σας. Για να δούμε την δική σας μελλοντική κωλοτούμπα. Οπως με την δική μας. Από το «κουρελιάζω το μνημόνιο» στο «υπογράφω το μνημόνιο»

Ιδιαιτερότητα ελληνική κι αυτή. Δυσδιάκριτη η απόσταση ανάμεσα στο «ναι» και το «όχι». Αλλωστε Ελλάδα είναι γένους θηλυκού.

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει την γενική αποδοχή επί ενός τόσο μείζονος σημασίας ζητήματος εθνικού. Οι διακόσοι αντιπροσωπεύουν τα δύο τρίτα της ελληνικής κοινωνίας. Ολοι μαζί. Αλλώτικα πάρε την καυτή πατάτα και τρέχα. Πάρ τηνε εσύ

Και ο τρίτος λόγος έχει να κάνει με μια λέξη εντελώς εξωπραγματική. Για το πολιτικό λεξικό ελληνικής γλώσσας. Για τη συναίνεση. Για τη στοιχειώδη συνεννόηση βρε αδερφέ. Που τέτοιο πράγμα. Ο μεν Τσίπρας εν κρυπτώ τις διαπραγματεύσεις. Με στόχο την διαίρεση και τον αλληλοσπαραγμό εντός της Νέας Δημοκρατίας. Ο δε Κυριάκος πλαγίως με τους μακεδονομάχους για λόγους ψηφοθηρίας. Και προκειμένου να φρακάρει την ίδρυση Βορειοελλαδίτικου κόμματος που θα του έκανε ζημιά από τα δεξιά. Ασε σου λέει. Ασε να έρθω εγώ στην εξουσία και μετά βλέπουμε

Με απλά λόγια. Το δίλημμα είναι απλό και καταλυτικό. Είτε διακόσιοι είτε καμία συμφωνία. Και οι ξένοι; Οι σύμμαχοι; Οι Αμερικανοί; Οι Γερμανοί; Ενα πράγμα εγώ θα τους έλεγα. Παιδιά έκανα ότι μπορούσα. Αλλά όχι και ο Βασίλειος Λεβέντης να με στείλει στη λαιμητόμο. Θέλετε επικύρωση της συμφωνίας; Ε τότε βάλτε τα δυνατά σας και πιέστε αφόρητα τα κόμματα του δικού σας λαικού, ευρωπαικού τόξου. Είτε με τον Αδωνι Γεωργιάδη είτε με No συμφωνία. Και άσε ολόκληρος ο ντουνιάς να την αναγνωρίζει ως «Μακεδονία». Νέτα σκέτα

Αλλωστε πρώτη φορά είναι που εν ισχύ τίθεται το ρηθέν «όλοι μαζί και ο ψωριάρης χώρια»;