Δημήτρης Δανίκας

Οι Τσιπραίοι βολεύονται. Γιατί έτσι πετούν την μπάλα στην εξέδρα. Συνταξιούχοι, άνεργοι και μισθοσυντήρητοι στο περίμενε και περίπου στην πείνα. Οι γαλαζοπράσινοι βολεύονται κι αυτοί. Γιατί έτσι ανακατεύουν τον δεξιό νεοφιλελευθερισμό του Τσίπρα με την κομμουνιστική δικτατορία των γκουλάγκ. Αυταρχικός ο Στάλιν. Αυταρχικός, σου λέει, και ο Τσίπρας. Ασε που μπορεί να σχεδιάζει μπολσεβίκικη δικτατορία. Τρίχες κατσαρές για τσατσάρες αφρικανικές!

Για τους εξής ιστορικούς και τεκμηριωμένους λόγους:

Ουδεμία σχέση μεταξύ σταλινικού καθεστώτος και κομμουνισμού. Ούτε καν σοσιαλισμού. Η εξουσία μαντρώθηκε στις αποκλειστικές ορέξεις του Στάλιν. Οι αυλοκόλακες αναλώσιμοι και μονίμως «ό,τι λέει ο αρχηγός». Ανάμεσά τους και ο Νικίτα Χρουστσόφ, που παρίστανε τον γελωτοποιό. Τα σοβιέτ, δηλαδή οι λαϊκές συνελεύσεις εργαζομένων και αγροτών, είχαν τεθεί εκτός μάχης. Και άπαντες στη διακριτική ευχέρεια του Στάλιν. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει. Αφού εξόντωσε όλους τους παλιούς συνεργάτες του Λένιν, στη συνέχεια εφόρμησε σε στρατιωτικούς, επιστήμονες, διανοούμενους και γιατρούς. Οι τελευταίοι -όλοι μάλιστα εβραϊκής καταγωγής- γλίτωσαν παρά γουρονότριχα. Η αποπληξία και τα απανωτά εγκεφαλικά πρόλαβαν να τον στείλουν στα θυμαράκια!

Είτε με τον βούρδουλα, είτε με τον τρόμο της OGPU (της KGB), είτε με την ελπίδα εκατομμυρίων εργαζομένων, είτε με όλα αυτά μαζί, το άλμα της Σοβιετικής Ενωσης από τον Μεσαίωνα στον 20ό αιώνα ήταν γεγονός. Μέσα σε 15 χρόνια οι Αμερικανοί άρχισαν να αισθάνονται στον σβέρκο τους την ανάσα των σοβιετικών ρυθμών ανάπτυξης και εκβιομηχάνισης!

Ο θρίαμβος της σοβιετικής πολεμικής μηχανής κατέληξε στην τραγωδία πολλών κρατών, ανάμεσά τους η Πολωνία και η Τσεχία, των οποίων το επίπεδο ανάπτυξης και η αστική κουλτούρα «φυλακίστηκαν» από μονοπρόσωπες σοβιετικές, δουλοπρεπείς εξουσίες. Οχι μόνο επειδή το Κρεμλίνο μετέτρεψε αυτές τις χώρες σε «οχυρά» περιφρούρησης της ΕΣΣΔ, αλλά και επειδή οι Ρώσοι, από… αρχαιοτάτων χρόνων, είχαν εκπαιδευτεί και συνηθίσει στον τσαρισμό, τον δεσποτισμό και τον «πατερούλη» απόλυτο αρχηγό. Η ρωσική αστική τάξη εντελώς ισχνή, εύθραυστη, ανίσχυρη και ευάλωτη. Μέσα σε εννιά μήνες, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Οκτώβριο του 1917, ο Λένιν κατάφερε να την γκρεμίσει σαν πύργο από τραπουλόχαρτα!

Και, τέλος, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, κανένα μεγάλο, γιγαντιαίο άλμα στην Ιστορία της ανθρωπότητας δεν έγινε ακολουθώντας τις δικές μας, ευρωπαϊκές, αστικές, δημοκρατικές και μονάκριβες ευαισθησίες. Οι Αμερικανοί εξολόθρευσαν όλες τις φυλές των Ινδιάνων. Η αγγλική Βιομηχανική Επανάσταση στρογγυλοκάθισε πάνω σε εκατόμβες ανθρακωρύχων και λοιπών λαϊκών στρωμάτων. Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στα μυθιστορήματα του Κάρολου Ντίκενς. Το γερμανικό ναζιστικό θαύμα οικοδομήθηκε πάνω στην εξόντωση εκατομμυρίων και την «εξαέρωση» όλων των εβραίων. Και η σημερινή κινεζική αυτοκρατορία μετράει άφθονες αυτοκτονίες, μεροκάματα της πείνας και πλήθος σκοτεινών μεθόδων από ένα καθεστώς στο οποίο συνυπάρχουν η μονοκομματική δικτατορία με τον αχόρταγο, νεοφιλευθερισμό. Οπως, περίπου, έλεγε ο Νίτσε, ο πολιτισμός βασίστηκε στη βαρβαρότητα!

Οποιος τώρα πιστεύει ότι κάτι απ’ όλα αυτά λαμβάνει χώρα και εν Ελλάδι, ε, αυτός δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει. Ο Τσίπρας ως Στάλιν. Η Λυδία Κονιόρδου ως Αντρέι Ζντάνοφ και ο Νίκος Κοτζιάς ως Βιάτσεσλαβ Μολότοφ. Να πέσω χάμω και να γελάω σαν να βλέπω φαρσοκωμωδία με Θανάση Βέγγο. Της πλάκας ήμασταν, της πλάκας είμαστε. Ετσι να αμολάμε καμιά μπούρδα να περνάει η ώρα!