Δημήτρης Δανίκας

Πρώτα απ  όλα  ξεκαθαρίζω ότι ουδεμία σχέση με Τσίπρα και ΣΥ.ΡΙΖ. Α. Ούτε πριν, ούτε  τώρα ούτε αύριο. Ενα το κρατούμενο. Και ακόμα  ότι συμφωνώ και πλειοδοτώ  με την καταλυτική κριτική εναντίον τόσο της επαγγελίας πέτσινων  υποσχέσεων,  όσο και των αμέτρητων καθυστερήσεων  που κόστισαν  στο    δημόσιο κορβανά ένα σκασμό λεφτά. Δεύτερο κρατούμενο λοιπόν. Πάμε τώρα στο τρίτο κρστούμενο. Αυτό που αφορά σε όλους εμάς.  Των  στριμωγμένων και  αιχαλώτων.  Ολων αυτών που  βρίσκονται εκτός κομματικής πελατείας!

Γιατί κι εμείς πρέπει να αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε. Απλά πράγματα. Που προκύπτουν από στοιχειώδη  επεξεργασία της  καθημερινής πραγματικότητας. Οπως  ας πούμε, θέλουμε να παραμείνουμε στην ευρωζώνη;  Αν δεν θέλουμε να το πούμε,  να το  δηλώσουμε και μαζικά να  εξεργεθούμε εναντίον της  Ευρωπαικής Ενωσης και του ευρωπαικού  διευθυντηρίου!

Οπως,  δεν  θέλουμε  κυβέρνηση Τσίπρα επειδή είπε  ψέματα πολλά, επειδή μας  κοροιδεύει, μας εμπαίζει; Αλλά και επειδή με το «παράλληλο πρόγραμμα» και τα «αντίμετρα» επιχειρεί να μετατρέψει το μαύρο σε  άσπρο;  Αν δεν    θέλουμε κυβέρνηση Τσίπρα τότε επειγόντως να γεμίσουμε  λεωφόρους, δρόμους και πλατείες και να το   φωνάξουμε δυνατά!

Ακόμα, μπας και θέλουμε κυβέρνηση Μητσοτάκη; Να  το  πούμε κι αυτό δυνατά και μαζικά.  Μπας και θέλουμε  Φώφη Γεννημάτα;

Τι θέλω να πω;  Μα το απλούστερο και το πιο  οφθαλμοφανές. Ο Τσίπρας είναι αρχιψεύτης. Ο Μητσοτάκης  είναι  «παιδί»  της  ευρωπαικής, νεοφιλελεύθερης  κεντροδεξιάς. Η Φώφη Γεννηματά προέρχεται από παλιά, σκουριασμένα «υλικά». Το ΚΚΕ  οραματίζεται να μετατρέψει την  Ελλάδα σε  Αλβανία. Και  η «Χρυσή Αυγή» είναι  φασιστική. Τι μένει; Το απόλυτο τίποτα!

Λέμε λοιπόν. Οτι  ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία κατέστρεψαν την  χώρα.  Λέμε λοιπόν. Οτι ο Τσίπρας  αποτέλειωσε και  γκρέμισε ότι  είχε απομείνει από  την καταστροφή των  γαλάζιων και των πράσινων. Ο Κουτσούμπας καλά  τα λέει αλλά με την πολιτική του θα απομονωθεί η χώρα. Και ο Μιχαλολιάκος με τον Κασιδιάρη θα  μας στείλουν  στην  φυλακή!

Αρα ποιο το συμπέρασμα; Ποια  η κατάληξη;  Τι ακριβώς  θέλουμε; Με ποιον  θα πορευτούμε; Με ποια πολιτική επιτέλους θα τα βρούμε;

Αυτό  το ουσιώδες  διακύβευμα. Αυτό το μέγιστο και αξεπέραστο πρόβλημα. Κάπου εκεί σκοντάφτει  διαρκώς η  χώρα. Εχω  την    βάσιμη υποψία ότι κατά βάθος επιθυμούμε δύο πράγματα εντελώς αντίθετα μεταξύ τους. Και την ευρωζώνη και χωρίς  μέτρα. Και  τα  δανεικά    αλλά και τα  αγύριστα  δανεικά. Και το ένα και  το άλλο!

Απ αυτή  την αντίφαση προέρχεται η δική μας «ακινησία». Απ  αυτή την ουτοπία. Απ αυτή την αυταπάτη. Αυτή  την δική μας πολιτική «σχιζοφρένεια»εκμεταλλεύεται και  αξιοποιεί  προς όφελός του, το  κυρίαρχο πολιτικό σύστημα. Εμείς  το  βασικό πρόβλημα. Εμείς οι  θεατές και  όχι  οι  πολιτικοί  που εδώ και  οκτώ  χρόνια  «σκηνοθετούν» ένα αληθινό, ανατριχιαστικό, θρίλερ τρόμου!

Με απλά λόγια. Είμαστε εναντίον όλων αυτών που  μας «μαστιγώνουν»  καθημερινά;  Ε τότε  να το αποδείξουμε. Με  έργα και όχι  μουρμούρες και λόγια. Ανυπακοή εδώ και τώρα. Αλλιώτικα «σκάσε και κολύμπα». Το  ολίγον  έγκυος καταλήγει σε ανεμογκάστρι!