Δημήτρης Δανίκας

Να τα πάρω με τη σειρά:
Πρώτο λοιπόν. Ποιο το επιχείρημα αυτών των κούφιων, όπως αποδείχθηκε, «σκληρών», διαπραγματεύσεων; Μα φυσικά τα γαβγίσματα του Ντόναλντ Τραμπ και ο αντιευρωπαϊκός προσανατολισμός της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν. Αφού, σου λέει, απλώνεται το φάντασμα των ευρωσκεπτικιστών, τότε θα μαλακώσει ο Σόιμπλε. Τα ετερόκλητα έλκονται!
Δεύτερο λοιπόν. Ποιο το εφαλτήριο, το μέσο αυτής της ίδιας, κούφιας, διαπραγμάτευσης; Μα φυσικά η επικοινωνία. Η εικονική πραγματικότητα. Η μπουρδολογία. Η αερολογία. Ο λαϊκισμός!

Τρίτο λοιπόν. Ποιος ο στόχος; Μα φυσικά να παραστήσουμε τους καμπόσους. Να ανορθώσουμε την «αριστερή» μας εικόνα. Να αποδείξουμε στα λόγια ότι εμείς και όχι οι δεξιοί και οι Πασόκοι, μόνο εμείς, διαπραγματευόμαστε αληθινά!
Τέταρτο λοιπόν. Ποιο το αποτέλεσμα; Μα φυσικά αυτό που είχε προαναγγελθεί απ’ όλους τους δανειστές. «Καλούς» και «κακούς». Ο καθένας με τον τρόπο του. Οι «καλοί» όπως ο Μοσκοβισί: «Παιδιά, πάτε καλά, αλλά οι μεταρρυθμίσεις, μεταρρυθμίσεις». Οι «κακοί» όπως ο Σόιμπλε: «Πρέπει να προνομοθετήσετε μέτρα για τις συντάξεις, το αφορολόγητο και τα εργασιακά»!

Πέμπτο λοιπόν. Τι πάει να πει αυτό; Οτι σε περίπτωση που ο λογαριασμός δεν βγει και τα κάνετε μαντάρα, ε, τότε πρέπει να κόψετε για να έχετε. Πριν δώσεις πρέπει να έχεις. Πριν πληρώσεις πρέπει να κερδίσεις. Αλλιώτικα, φτου και απ’ την αρχή. Αλλιώτικα, οι συντάξεις θα πληρώνονται με τα δανεικά!
Εκτο λοιπόν. Ποια η θετική πλευρά αυτής της απειλητικής πίεσης των δανειστών; Αυτών των προνομοθετημένων μέτρων; Μα φυσικά το κίνητρο ώστε να εγκαταλείψεις την εσωστρέφεια και την κακομοιριά. Να φύγεις από το σήμερα και να ανοίξεις δρόμους για το αύριο!
Εβδομο λοιπόν. Τι σημαίνει αυτό; Μα είναι απλό. Νοικοκύρεμα του δημόσιου τομέα. Κατάργηση δεκάδων αόρατων οργανισμών. Εκμηδένιση της γραφειοκρατίας. Περιορισμός της πολυνομίας. Επιτάχυνση των διαδικασιών. Απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας. Επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων. Και δημιουργία ενός σύγχρονου οδικού χάρτη ανάπτυξης και παραγωγικής διαδικασίας!

Ογδοο λοιπόν. Το ερώτημα ένα και μοναδικό: Αραγε όλα αυτά τα «στοιχειώδη» και «κανονικά» κυκλοφορούν στον εγκέφαλο του Τσίπρα; Είναι μέρος των ανησυχιών του; Καταλαβαίνει ότι χωρίς παραγωγική ανάπτυξη, χωρίς εξαγωγές και χωρίς πλούτο τότε μηδέν εις το πηλίκον; 

Ενατο λοιπόν. Από την πείρα των δύο ετών συριζαίικων πειραματισμών, ευρεσιτεχνιών και ιδεολογικών ιδεοληψιών, το συμπέρασμα γνωστό. Ε, τότε ο εφιάλτης δεν θα έχει σταματημό. Γιατί προσωρινή η ανακωχή. Προσωρινά τα υπερέσοδα. Προσωρινή και καταστροφική η επικοινωνιακή τακτική. Προσωρινή η αναβολή της οριστικής εκτέλεσης του μελλοθάνατου. Προσωρινή η ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης. Προσωρινός ο πανωλεθρίαμβος!
Δέκατο λοιπόν. Μερικές φορές αναρωτιέμαι με δυνατή φωνή: Μα τόσο ανεγκέφαλοι όλοι αυτοί; Μα είναι δυνατόν να μην επικοινωνούν με το πραγματικό και το αληθινό; Με αυτό που αντιλαμβάνεται κάθε άνθρωπος κανονικός; Πώς δηλαδή με σωστούς χειρισμούς και δημιουργικό προσανατολισμό η Σωρρακώσταινα μπορεί να μεταμορφωθεί ευρωπαϊκά; Δεν καταλαβαίνουν ότι αύριο όλα αυτά τα μέτρα τα «επώδυνα» και «αντιλαϊκά», με τη δυναμική μιας άλλης πολιτικής, μπορεί να φαντάζουν με εφιάλτη που πέρασε οριστικά;
Από το κακό μπορεί να προκύψει το καλό. Παραγωγή, ρεεε! Μόνο έτσι θα φύγουμε προς τα μπρος!