Δημήτρης Δανίκας

Και επί 24ώρου βάσεως να διαβάζουμε, να «ερμηνεύουμε» και πάλι να μην καταλαβαίνουμε. Σόιμπλε εναντίον Λαγκάρντ. Και Γερμανία εναντίον Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αλλά και Σόιμπλε υπέρ Λαγκάρντ και Τόμσεν. Διαφωνούν και συμφωνούν. Ταυτόχρονα! Σαν κάποιος ανυποψίαστος θεατής να βλέπει και να καταλαβαίνει τα μακρόσυρτα πλάνα νεκρής φύσης από ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου!

Και την ίδια στιγμή τα νούμερα και τα ποσοστά πέφτουν βροχή. Οπως 3,5%. Και γιατί μόνο 3,5%; Εσύ τι λες; Εγώ λέω 4,5%! Και γιατί όχι 5,5%; Και πάει λέγοντας. Το 1% είναι καλό. Λες εσύ. Αντε το 2%. Ε, όχι και 3,5%!

Ταυτόχρονα στη «μάχη» πλακώνονται και οι αριθμοί. Ενα δισεκατομμύριο. Δύο, τρία, τέσσερα δισεκατομμύρια. Αντε για εσάς τους λεβέντες να σας κόψουμε κοστουμάκι μόνο τριών δισεκατομμυρίων. Τυχεροί!

Και μετά βγαίνεις από το γκρο πλαν, το κοντινό των προσώπων. Βγαίνεις και βλέπεις όλη τη γενική εικόνα. Με ευρυγώνιο φακό. Από ψηλά. Κάπως σαν παρατηρητής. Από άλλον πλανήτη. Και με το στόμα να χάσκει από μείγμα απορίας και τρόμου (μαζί). Και σουμάρεις ως εξής:

Ο Γιώργος υπογράφει το πρώτο μνημόνιο. Ο Σόιμπλε, ας πούμε, να τον θωπεύει στον ώμο φιλικά και να του λέει «μπράβο, Γιωργάκη, τα πήγες καλά. Αλλά τώρα σαν καλό παιδί πρέπει να πάρεις κι άλλα μέτρα, να τελειώνεις με την ουρά». Προσπαθεί ο Γιώργος, φεύγει ο Γιώργος, έρχεται ο Αντώνης!

Ο Σόιμπλε θωπεύει Αντώνη φιλικά και τον συγχαίρει «μπράβο, Αντωνάκη, που έβαλες την τζίφρα σου κάτω από το δεύτερο μνημόνιο. Αλλά τώρα σαν καλό παιδί πρέπει να τελειώνεις και με την ουρά»». Κι άλλα μέτρα; Κι άλλα. Προσπαθεί ο Αντώνης, φεύγει ο Αντώνης, έρχεται ο Αλέξης. Φτου κι απ’ την αρχή!

Κάθε κυβέρνηση. Κάθε πρωθυπουργός. Ολοι πρόθυμοι να ακολουθήσουν τις εντολές του Γερμανού. Ομως απρόθυμοι και εχθρικοί με τους Ελληνες της άλλης παράταξης να κουβεντιάσουν και στοιχειωδώς να τα βρουν. Και όλοι, ως αντιπολίτευση, να χαρακτηρίζουν «κόλαση» την εκάστοτε κυβέρνηση. Και όταν σκαρφαλώνουν στην εξουσία, πρόθυμοι κι αυτοί να κερδίσουν την εύνοια του Σόιμπλε. «Κόλαση» όλες οι κυβερνήσεις. «Παράδεισος» όλες οι -αντιπολιτευόμενες- παρατάξεις!
 
Ο Βολφ (γκανγκ) τρίβει τα χέρια του με σαδιστική ηδονή. Ο Βολφ με τη στέκα του μπιλιάρδου. Ο Αλέξης, ο Γιώργος, ο Αντώνης, ο Κυριάκος, η Φώφη, ο Ευάγγελος, οι μπίλιες του μπιλιάρδου. Βαράει ο Σόιμπλε τη στέκα, χτυπάει Αντώνη. Εκείνος σπρώχνει τον Γιωργάκη στη μαύρη τρύπα του μπιλιάρδου. Πάντα εύστοχος ο Βολφ. Χτυπάει Αλέξη, ρίχνει εκείνος τον Αντώνη στην ίδια μαύρη τρύπα του μπιλιάρδου. Χτυπάει Κυριάκο, ρίχνει εκείνος τον Αλέξη στην ίδια τρύπα. Ενας-ένας περνάνε κορδωμένοι σαν γύφτικα σκεπάρνια από την ίδια αλεστική μηχανή made in Germany!

Γλεντάει ο Γερμανός, γλεντάει ο Τόμσεν, γλεντάει η Λαγκάρντ, γλεντάει η Ανγκελα, γλεντάει ο Ερντογάν, γλεντάει ο Εντι Ράμα, γλεντάει όλος ο ντουνιάς. Ρε συ, λένε, αυτοί όχι πολιτικοί, ούτε καν οικιακοί βοηθοί!