Δημήτρης Δανίκας

Μόνο  οι  συγγενείς, οι φίλοι  της,  η παρέα της και  αρκετοί  της Θεσσαλονίκης  που ψήφισαν το κόμμα  της. Πιστεύοντας, έστω  και  ως αμυδρή ελπίδα, ότι «κάτι  θα γίνει»,  «έχει άλλο   αέρα, μεταρρυθμιστικό» και πολλά τέτοια παρόμοια.  Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται!

Δεν  έχω τίποτα εναντίον   της.  Αν κρίνω μάλιστα από την εμφάνισή της  ε τότε   δέκα  με τόνο. Ομως το  ζήτημα είναι πολιτικό.  Ομως τα ειδησεογραφικά  δελτία  την ανακάλυψαν  τώρα! Με την «αποχώρησή» της. Ομως  είτε με τον Σταύρο  είτε με την Φώφη  είτε με τον Φούφουτο,  τίποτα  μα τίποτα   δεν πρόκειται ν  αλλάξει  σ αυτό  τον δύσμοιρο, κατεστραμμένο τόπο!

Επομένως  η περίπτωσή της, όπως και κάθε  άλλη αντίστοιχη μ αυτή,   αφορά αποκλειστικά και μόνο  στο συμφέρον το  προσωπικό.  Εχουμε και λέμε  λοιπόν!

Πρώτο,   λακάει  η Κατερίνα και κάθε Κατερίνα και κάθε Κατερίνος, και  μ αυτό  τον τρόπο  εξασφαλίζουν  τζάμπα  προβολή. Α  σου λέει,  Εφυγε το Κατερινιώ.  Α λέω  εγώ. Χέστηκε  η   φοράδα στ αλώνι!

Δεύτερο, λακάει  αλλά δεν παραιτείται  από την    βουλευτική της έδρα.  Οχι  χαζή είναι. Να  χάσει  τα προνόμια. Να χάσει τον μισθό. Να χάσει την προβολή της. Να  χάσει τα τηλεοπτικά  παραθύρια. Να χάσει  το  διαπραγματευτικό  της  χαρτί  ώστε  στην επερχόμενη  εκλογική αναμέτρηση να  φιγουράρει το όνομά της σε κάποια  λίστα  της Φώφης, του Κυρικάκου, του Δανίκα και πάει λέγοντας!

Τρίτο η  περίπτωσή της   τινάζει στον αέρα  τις   αρχές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε και  πλασαρίστηκε  το «Ποτάμι». Ως  νέος, εκσυγχρονιστικός, πολιτικός  φόρεας.  Των μεταρρυθμίσεων και  του  σύγχρονου  Δυτικού  προσανατολισμού.  Οτι  έκαναν όλοι  οι  «ανεξάρτητοι»  όλων  των κομμάτων,  πλην Γαβριήλ Σακελλαρίδη,  το ίδιο και το Κατερινιώ. Στα  λόγια  αέρας  ευρωπαικός. Στην πράξη    ντούρος,  αυθεντικός  παλαιοκομματισμός!

Καταλάβατε;  Φυσικά  καταλάβατε. Ολοι  το καταλαβαίνουμε. Γι αυτό, μαζικά    εκατοντάδες  χιλιάδες πολίτες περιφρονούν  και   γυρνάνε την πλάτη  τους σ αυτό  το πολιτικό προσωπικό!

Επειδή  «πολιτικός»  είναι επάγγελμα.  Επειδή «πολιτικός»  η επιτομή του φιλοτομαρισμού.  Επειδή   αερολογούν ασυστόλως και διαρκώς. Επειδή  υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια. Επειδή αφηγούνται παραμύθια. Επειδή στην πράξη μία από τα ίδια!

Το  συμπέρασμα  ανατριχιαστικό. Κάθε φτωχός μεροκαματιάρης, νομοταγής και συνεπής,  αισθάνεται αφόρητη μοναξιά. Ουδείς ενδιαφέρεται  γι αυτόν. Η  ψήφος του το εφαλτήριο κάποιου  μέλλοντος αρχηγού και κάποιου «σύγχρονου» πολιτικού. Και το  χειρότερο;  Οσο μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα σ αυτόν τον πολίτη και σε κάθε  βουλευτή  τόσο  βαθαίνει το χάσμα που τους  χωρίζει. Ξέρετε  τι λένε  οι  πολίτες σε κάθε πολιτικό; Εσύ κι εγώ  δύο κόσμοι διαφορετικοί. Αντίπαλοι και εχθρικοί!