Δημήτρης Δανίκας

Τι  συνέβη   προχθές  στην Βουλή; Ο ένας  εναντίον  του άλλου και όλοι εναντίον όλων. Φώφη εναντίον    Τσίπρα. Τσίπρας εναντίον Κυριάκου. Κυριάκος εναντίον  Αλέξη,  Λεβέντης και   Σταύρος εναντίον όλων και  Καμμένος εναντίον Σταύρου!

Ο ένας να κατασπαράξει τον άλλον.  Εικόνες  όπου  κυριαρχούσαν   ξεκατινιάσματα με πολιτικούς  αρχηγούς που  θύμιζαν    τις  χειρότερες  στιγμές με ωρυόμενους  «ταύρους»  σε τηλεοπτικά  παράθυρα!

Και  όλοι αυτοί  υπέρ ΝΑΤΟ. Ολοι υπέρ ΗΠΑ. Ολοι υπέρ  Ευρωπαικής Ενωσης. Ολοι με το  euro. Ολοι  στην   ίδια γραμμή. Με διαφορές;  Με διαφορές.  Αλλά μπροστά  στις κεντρικές,  βασικές πολιτικές, αυτές οι διαφορές είναι πταίσματα!

Ποια  η κόντρα; Εσύ  διαπλεκόμενος με την  Siemens. Κι  εσύ  με τον Καλογρίτσα. Εσύ ο ένοχος  της  διαπλοκής των  τελευταίων σαράντα  χρόνων. Εσύ ο ένοχος της διαπλοκής των τελευταίων είκοσι μηνών!

Πάτσι; Οχι. Αλλά προσέξτε την προοπτική. Σε είκοσι μήνες ο Τσίπρας  έφερε Καλογρίτσα.  Φανταστείτε  τώρα έτσι και καθόταν   περίπου είκοσι  χρόνια πόσους τέτοιους «πάναγνους»  και «άξιους»  επιχειρηματίες θα έφερνε στο προσκήνιο.  Επομένως κάνε μόκο. Κι εσύ κι εσύ κι εσύ και όλοι!

Είναι η διαπλοκή  φρούτο που ανσφύεται μόνο  εν  Ελλάδι; Πλάκα κάνεις! Αναφύεται,  καλλιεργείται,  θεριεύει και  εξαπλώνεται  σε όλες τις  καλές «οικογένειες»  όλης της Υφηλίου. Απ άκρη σ άκρη. Γιατί; Επειδή  Money. Επειδή  συμφέροντα. Επειδή λόμπι. Επειδή  έτσι πορεύεται  το  σύστημα του καπιταλισμού. Αλλά και του πρώην «υπαρκτού  σοσιαλισμού». Εφαγαν  κι αυτοί  το καταπέτασμα. Από  που προέκυψε ο Αμπράμοβιτς; Από  τον ιδρώτα του προσώπου του; Μακακίες  για   τα Νηπιαγωγεία!

Ποια  η διαφορά  μεταξύ Ψωροκώσταινας και του υπόλοιπου προηγμένου Δυτικού κόσμου;  Η ποσότητα. Ενα Ελλάδι εννιά στις δέκα  περιπτώσεις  όλα  γίνονται κάτω από το τραπέζι. Εχει κονέ; Προχωράς! Δεν έχεις; Την έβαψες. Αυτή η πραγματικότητα. Αυτός και ο κρατικοδίαιτος, μεταπρατικός καπιταλισμός!

Αντί  λοιπόν  οι  λεβέντες και  οι λεβέντισσες να μονιάσουν,  στοιχειωδώς. Αντί να  οχυρώσουν   την   χώρα με  πολιτική  ωριμότητα και σοβαρότητα, άρπαξαν  μαχαίρια,  φαλτσέτες, πιστόλια να  κοπανήσουν ο  ένας  τον άλλο. Και οι   δουλοπροπείς  βουλευτές   χειροκροτούσαν. Και  το Κοινοβούλιο μετατράπηκε σε  χαμαιτυπείο. Και οι αρχηγοί  μεταλλάχθηκαν σε ομαδάρχες χουλιγκάνων. Και  τα κόμματα μεταμορφώθηκαν σε ταβερνεία  βαλεροφρόνων. Και η ατμόσφαιρα κατέληξε  σε καραφαρσάρα των  χειρότερων στιγμών  της  ελληνικής  βιντεοταινίας  της δεκαετίας του ογδόντα. Και  η πολιτική  επιχειρηματολογία  κατάντησε κοκορομαχία. Και  η  Ελλάδα αργοπεθαίνει. Κι εκείνοι  στον παρελθόν  προσκολλημένοι. Κι εκείνοι  με τις έδρες  τους, την εξουσία τους,  τα λεφτουδάκια  τους, τα προνόμιά  τους, την  φρουρά τους και  τα αγοραία  όνειρά  τους!

Μετά απ  αυτήν   την  τρισάθλια, κακοπαιγμένη,  φτηνή παράσταση, προιόν  ανθυποκουλτούρας,  δύο πράγματα μου ήρθαν στο νου.  Το πρώτο ότι  η Ελλάδα  καταρρίπτει το νόμο της εξέλιξης των ειδών  του Δαρβίνου. Οπισθεν  ολοταχώς. Προς την   ράτσα των Ουρακοτάγκων.  Το δεύτερο ότι δεν μας  σώζει ούτε ο θεός. Τέτοιους θέλουμε,  τέτοια  ξεκατινιάσματα κάνουμε,  τέτοια μαντριά  ψηφίζουμε τέτοιο «πολιτισμό»   προάγουμε. Ου να μου  χαθείτε!