Δημήτρης Δανίκας

Οπως επίσης  γνωρίζετε  τέσσερις και οι βασικές λειτουργίες κάθε  ατόμου. Στο σαλάνι με τα καλά του. Στην  τραπεζαρία με τις  στομαχικές του ανάγκες και τις  γαστρονομικές  του  απολαύσεις. Στην κρεβατοκάμαρα με τα «εργαλεία» του και  τις απολαύσεις του. Και  στον  καμπινέ με την αφόδευσή του!

Με  απλά λόγια  άπαντες και άπασες  τα κάνουμε όλα, Ουδείς τέλειος, Ουδείς  αλάνθαστος. Ουδείς μόνο σαλονάτος. Και  όλοι με  τα  κακά μας. Και επίσης όπως   καταλαβαίνετε, η  δημοσιότητα προκύπτει από τα   σπίτια  των επωνύμων!

Αν   δηλαδή ο μακαρίτης ο Ανδρέας αγνοούσε την ύπαρξή σας,  το ίδιο  θα αγνοούσαν  οι   δημοσιογράφοι και ολόκληρο το μιντιακό σύστημα  το όνομά  σας. Στην καλύτερη  των  περιπτώσεων,  κάποιος συνάδελφος  του    ρεπορτάζ, με παρατεταμένο  το  μικρόφωνο,  να  ζητούσε την  γνώμη της αμερικανίδας  περιφερόμενης  Margaret Chant. «Ποια η γνώμη σας  για την  Ελλάδα και τους  Ελληνες;» «Wonderful People,  Wonderful  country». Μέχρι εκεί. Και ούτε!

Και το πολύ πολύ κάποιος  συνάδελφος του  τρέχοντος  ρεπορτάζ, με παρατεταμένο το μικρόφωνο, να  επιχειρούσε να αποσπάσει αναμνήσεις από το παρελθόν της «Olympic Airways» από την συνταξιούχο αεροσυνοδό Δήμητρα Λιάνη. Μέχρι εκεί. Και ούτε!

Επειδή  λοιπόν  ο μακαρίτης,  για τους  δικούς του, προσωπικούς λόγους,  για τις δικές του ανάγκες και  με τις δικές του επιλογές, έτυχε να  σας βάλει στο κρεβάτι του, εσείς  αποφασίσετε να μας  βάλετε στον λουτροκαμπινέ σας. Στις  χέστρες  σας!

Ετσι και  με εφαλτήριο τον  λουτροκαμπινέ, υπογράφετε τις αναμνήσεις  σας. Ποιες αναμνήσεις; Μπουκάλες, έρωτες, διαζύγια,  νεύματα και άλλα  τέτοια. Σε λίγο, οπως πάμε,  διόλου απίθανο,  στις επόμενες συγγραφικές σας  εξερευνήσεις να   μάθουμε το μήκος του «εργαλείου»,  την  διάμετρο,   την χρονική  διάρκεια της πράξεως, τις φαντασιώσεις,   το νούμερο του  σώβρακου του Ανδρέα, τον όγκο  της   συζυγικής και ερωτικής κλίνης,  την συχνότητα  των επαφών, τα χάδια και πάει λέγοντας

Αραγε ο Ανδρέας  ήθελε πρώτα να  γδύνεστε η εκείνος να  σας γδύνει; Μπας και  μαζί βλέπατε πορνό; Μπας και του  άρεσε το  τριολέ; Και τι ακριβώς έκανε μετά την πράξη; Σας  γύριζε την πλάτη;  Κάπνιζε; Πήγαινε προς νερού του; Μήπως κοιμόσαστε σε   χωριστές κρεβατοκάμαρες; Και πόσα  ακριβώς φωτιστικά είχε η  ροζ  βίλα; Εκατό; Χίλια; Και από που τα αγοράσατε;  Από την Ιταλία; Και μήπως η Μαργαρίτα  είχε  στήσει κοριούς να ακούει  τα ερωτόλογά σας; Μήπως άρεσε  στον Ανδρέα να του διαβάζετε την «Κοκκινοσκουφίτσα»; Μήπως  σας άρεσαν τα μπατσάκια  στα  οπίσθια; Λέω τώρα!

Η χειρότερη πορνογραφία  δεν είναι εκείνη με τα  πολλά βίτσια. Αυτού του είδους η πορνογραφία είναι ειλικρινής   γιατί   φωνάζει ότι είναι πορνογραφία. Οπως η  πόρνη. Που   δηλώνει ευθέως ότι «εκδίδω το κορμί μου». Η  χειρότερη και ασυγχώρητη μορφή πορνείας προέρχεται από εκείνη  την    γυναίκα  που  έχει μεταφέρει στο  σααλόνι, την τραπεζαρία και την  βιβλιοθήκη την προσωπική της  χέστρα! Και μάλιστα  στο τέλος  αρνείται να τραβήξει το καζανάκι!