Δημήτρης Δανίκας

Για παράδειγμα ο Μεϊμαράκης και σύμπασα η Νέα Δημοκρατία. Για παράδειγμα λέω. Πρόσφατο. Το ίδιο είχε κάνει και ο Τσίπρας. Ο Μεϊμαράκης λοιπόν. Προκειμένου να επιδείξει «πατριωτική» στάση, ώστε να το μπουμπουνήσει  σαν προεκλογικό πυροτέχνημα, έβαλε την τζίφρα του κάτω από το τρίτο Μνημόνιο. Ωραία;

Καθόλου ωραία. Γιατί σ' αυτό το χαρτί περιέχονταν όλα τα μέτρα. Με κάθε λεπτομέρεια. Και για τον φόρο στα ιδιωτικά. Και για τους Αγρότες. Και για την αύξηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας. Ελάτε κύριε Βαγγέλα μου. Σας είδαν όλοι. Μα όλοι. Ωραία;

Καθόλου ωραία. Γιατί τώρα ο ίδιος Βαγγέλας. Και η ίδια Νέα Δημοκρατία επιχειρούν στροφή   180 μοιρών. Τώρα φωνασκούν με το «φιλολαϊκό» επιχείρημα ότι τα μέτρα είναι Υφεσιακά και αντιπαραγωγικά. Οτι θα «πνίξουν» τον φτωχό και την Αγορά. Επομένως, λέει ο  Βαγγέλας, «θα με βρεις απέναντί σου Τσίπρα». Ποια η αιτία αυτής της κωλοτούμπας; Μα φυσικά η αναμέτρηση για την εκλογή αρχηγού της γαλάζιας στρούγκας. Ωραία;

Καθόλου ωραία. Διότι ο πονηρός Βαγγέλας, σου λέει. Αφού στο ακροατήριο έχω κατοχυρώσει την εικόνα του «ήπιου» και «κεντρώου», τώρα είναι η ώρα να φρενάρω τις διαρροές μου προς τα Δεξιά. Προς τον Γεωργιάδη και τον Τζιτζικώστα. Αρα για να το κάνω αυτό πρέπει να σηκώσω άγκυρες και να σαλπάρω προς την κόντρα. Αρα πρέπει στην Βουλή να χτυπήσω σαν χταπόδι τον Τσίπρα. Και για να συμβεί αυτό πρέπει να κάνω στροφή και κωλοτούμπα. Τζάμπα πράγμα!

Επομένως. Τη μια στιγμή εδώ, την άλλη εκεί. Εξαρτάται τι με βολεύει. Επομένως το καλοκαίρι με βόλευε να παριστάνω τον ήπιο κεντρώο. Κόντρα στην εικόνα του ακραίου Σαμαρά. Τώρα βολεύει να παριστάνω τον σκληρό και αμείλικτο αρχηγό της γαλάζιας αντιπολίτευσης. Μεθαύριο θα βολεύει να παριστάνω τον αντιμνημονιακό. Και πάει λέγοντας!

Πού καταλήγουν όλα αυτά; Πρώτον, ο  κόσμος τους έχει σιχαθεί. Γι' αυτό τους γυρίζει την πλάτη. Σιγά που δεν καταλαβαίνει ο φτωχός τι σόι πράγμα είναι ο κάθε Βαγγέλας. Οπως και ο Αλέξης που εν μία νυκτί μετέτρεψε το «Όχι» σε «Ναι», έτσι και ο Μεϊμαράκης. Τζάμπα πράγμα!

Δεύτερον. Συνέπεια και αρχές μεγέθη εντελώς έξω από την ελληνική, πολιτική  σκηνή. Ολα μα όλα καθορίζονται από το προσωπικό και παραταξιακό συμφέρον. Το ίδιο είχε κάνει και ο τάχα μου «αντιμνημονιακός» Σαμαράς. Το ίδιο και ο Βαγγέλας. Κύλησε ο τέτζερης και  βρήκε το καπάκι!

Τρίτον. Στην πιθανή εκδοχή η Νέα Δημοκρατία να επιστρέψει ως κυβέρνηση, να είστε σίγουροι ότι την ίδια πολιτική και το ίδιο Μνημόνιο του Τσίπρα θα ακολουθούσε!

Τέταρτον. Οι ξένοι δανειστές δεν έχουν την παραμικρή εκτίμηση για το ελληνικό πολιτικό προσωπικό. Μας έχουν πάρει χαμπάρι. Μας γνωρίζουν σαν κάλπικη δεκάρα. Και γι' αυτό δεν πιστεύουν τίποτα. Μα τίποτα. Αυτοί, σου λέει,  είναι η επιτομή της απάτης. Αλλα λένε, άλλα υπογράφουν, άλλα κάνουν!

Και πέμπτον. Ολο αυτό  το κοινοβουλευτικό σκηνικό έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο για κομματική προπαγάνδα κάθε παράταξης. Θέατρο είναι. Και το χειρότερο; Εκείνοι οι συγγραφείς, οι σκηνοθέτες και οι πρωταγωνιστές. Εμείς οι κομπάρσοι και οι καρπαζοεισπράκτορες!