Δημήτρης Δανίκας

Οποιος το φωνάζει ότι διαρκώς το κάνει, συνήθως δεν το κάνει! Οποιος φωνάζει ότι είναι πατριώτης, συνήθως είναι προδότης! Οποιος φωνάζει ότι είναι μάγκας, συνήθως είναι κουραδόμαγκας. Οποιος φωνάζει ότι είναι τίμιος και σωστός, συνήθως είναι κλέφτης και αντικανονικός!

Ξεχείλισε η Βουλή από αντρίλα. Ξεχείλισαν ο Αδωνις Γεωργιάδης και ο αρχηγός Αντώνης Σαμαράς. Που μας βεβαίωσαν ότι ακολουθούν την ευθεία και ποτέ την τεθλασμένη. Πάντα πρόσωπο με πρόσωπο. Πάντα με το κεφάλι ψηλά. Πάντα για το καλό της πατρίδας. Πάντα για τη σωτηρία του Ελληνα!

Πρώτο λοιπόν. Μου είναι παντελώς αδιάφορο ποιες ακριβώς είναι οι προσωπικές σεξουαλικές προτιμήσεις των πολιτικών. Με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Δικό τους το «εργαλείο», δικό τους και το βίτσιο!

Δεύτερο λοιπόν. Γνωρίζω -όπως κι εσείς- άντρακλες στην όψη και στον τόνο της φωνής που στη δύσκολη στιγμή κάθονται σούζα. Πάντα άντρακλες με τους αδύναμους. Και πάντα υποταγμένοι και δούλοι με τους δυνατούς!

Τρίτο λοιπόν. Ο αληθινός ανδρισμός στην πολιτική σημαίνει τρία πράγματα: Προστασία των αδυνάτων. Ανελέητη καταδίωξη των μεγαλοφοροφυγάδων. Και θωράκιση της χώρας με την ανάπτυξη της παραγωγικής διαδικασίας!

Τέταρτο λοιπόν. Αν αυτές οι τρεις παραδοχές είχαν στοιχειωδώς υλοποιηθεί, τότε η χώρα δεν θα βρισκόταν σ’ αυτό το χάλι. Τότε δεν θα είχαμε καταντήσει η χλεύη και το πτυελοδοχείο των δανειστών!

Πέμπτο λοιπόν. Ποια η «κανονικότητα» και ποια η «τεθλασμένη»; Μα φυσικά ο βίος και η πολιτεία του καθενός. Ας πούμε. Πότε ήταν «κανονικός» ο Σαμαράς; Οταν από το Ζάππειο εκτόξευε κεραυνούς εναντίον του μνημονιακού Γιώργου Παπανδρέου; Ή όταν με την αναρρίχηση στον θώκο της πρωθυπουργίας επιδόθηκε στη μεγαλύτερη κωλοτούμπα που έχει ποτέ διαπράξει Ελληνας πολιτικός τα τελευταία τριάντα χρόνια;

Εκτο λοιπόν. Αν «κανονικότητα» και «αντρίλα» ήταν η αντιμνημονιακή ρητορική του Ζαππείου, ε τότε στα λόγια «άντρας», στην πράξη «με φουστάνια». Επί της πολιτικής εννοείται!
Εβδομο λοιπόν. Και πότε «κανονικός» και «άντρας» ο Αδωνις Γεωργιάδης; Οταν ως στενός συνεργάτης του Γιώργου Καρατζαφέρη και στελεχάρα του ΛΑΟΣ στόλιζε τη Νέα Δημοκρατία με όλα τα κοσμητικά επίθετα από το Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας του Μπαμπινιώτη; Ή όταν στη συνέχεια κατέληξε το παραληρηματικό εξαπτέρυγο του Αντώνη Σαμαρά;

Ογδοο λοιπόν. Σ’ αυτή τη χώρα ο «αντρισμός» είναι λόγος αντιπολιτευτικός. Και η «τεθλασμένη» είναι η πρακτική όλων σχεδόν των κυβερνήσεων. Τι να πρωτοθυμηθώ! Το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»; Τους «νταβατζήδες» με τα σουβλάκια του Κώστα Καραμανλή στον «Μπαϊρακτάρη»;

Ενατο λοιπόν. Ομως επειδή αυτή η διαρκής μεταμόρφωση από την «αντρίλα» των προεκλογικών εξαγγελιών πιάνει. Επειδή η «αντρίλα» χαϊδεύει τα αυτιά και επειδή στη συνέχεια η «τεθλασμένη» δεν μας κακοφαίνεται όπως παλιά. Γι’ αυτούς τους λόγους ένα το συμπέρασμα το θλιβερό: Η Πολιτική είναι ο καθρέφτης της Κοινωνίας της Ελληνικής. Θέλουμε να υψώσουμε φωνή. Φαντασιωνόμαστε τον υπερήφανο λαό. Γουστάρουμε λόγο εθνικό, πατριωτικό και επιθετικό. Ομως στην κρίσιμη στιγμή τα κάνουμε πάνω μας από τρόμο και πανικό. Οπως έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου, «οι Ελληνες θέλουν να τα ακούνε αλλά δεν θέλουν να τα κάνουνε»!

Δέκατο και τελευταίο. Είναι εντελώς άθλιο και για την αξιοπρέπειά σου προσβλητικό. Να φτύνεις τους από κάτω και να γλείφεις τους από πάνω. Αυτή και η αιτία που οι «δανειστές» και οι «εχθροί» έχουν τη χειρότερη γνώμη για την ελληνική πολιτική. Γλείφτες είναι οι Ελληνες και κάνουν τους καμπόσους!