Δημήτρης Δανίκας

Και δεν μπορεί να το υποστηρίξει για πολλούς, ιστορικούς και γνωστούς λόγους. Επειδή Διαφωτισμός γιοκ! Επειδή Αναγέννηση γιοκ! Επειδή η χώρα ως αποικιοκρατική δύναμη γιοκ! Επειδή δεν πλουτίσαμε από το πλιάτσικο που θα κάναμε στις πρώτες ύλες των αποικιών! Επειδή οι κοτζαμπάσηδες ακλόνητοι! Επειδή το κράτος είναι ξεχαρβαλωμένο! Επειδή από υποδομές τρίχες κατσαρές για τσατσάρες αφρικανικές!

Τι έγινε όλα αυτά τα πέντε υπερπολύτιμα χρόνια; Περίπου τίποτα. Ο εκσυγχρονισμός Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά και Βενιζέλου κατέληξε στην εκδίωξη καθαριστριών, σχολικών φυλάκων και ένστολων της Δημοτικής Αστυνομίας!

Τι έπρεπε να γίνει με αιτία μια κρίση επικών διαστάσεων; Φυσικά σαρωτικές μεταρρυθμίσεις. Και οι μεταρρυθμίσεις αρχίζουν από το κεφάλι. Από το ρετιρέ. Οι ένοικοι του ρετιρέ δίνουν το καλό παράδειγμα. Και έπειτα ακολουθούν οι ένοικοι μέχρι τα υπόγεια!

Ποιες μεταρρυθμίσεις; Φυσικά ανελέητος πόλεμος σε φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή. Ανελέητος πόλεμος στην ολιγαρχία. Ανελέητη καταδίωξη όλων των Λήσταρχων όλων των Λιστών. Ανελέητη προσήλωση στην ανασυγκρότηση της κρατικής μηχανής. Ανελέητη επιμονή στην αξιοκρατία. Πεισματική, στοχοπροσηλωμένη προστασία σε κάθε μικρή και μεγάλη μονάδα παραγωγής. Και πάει λέγοντας!

Ποιος τα λέει όλα αυτά; Ακόμα και αρθρογράφοι του Reuters. Μάλιστα. Ακόμα και αρθρογράφοι όλων των εντύπων του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος. Από τους «Financial Times» μέχρι τους «New York Times»! Ακόμα και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όταν έλεγε ότι «πρέπει και οι πλούσιοι να συνεισφέρουν στην κρίση». Ακόμα και η Κριστίν Λαγκάρντ, όταν έλεγε πως «όταν είπα ότι πρέπει να φορολογηθούν και οι πλούσιοι, δέχτηκα απειλητικά τηλεφωνήματα».

Γιατί δεν τα έκαναν Σαμαράς και Βενιζέλος; Προφανώς επειδή διαπλεκόμενοι. Επειδή κοτζαμπάσηδες και πολιτικό προσωπικό της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ ένα και το αυτό. Αλλιώτικα δεν εξηγείται το απλό γεγονός ότι μετά από τέσσερα χρόνια ακόμα ερευνούν τις λίστες Λαγκάρντ και Λουξεμβούργου!

Τι πρέπει, πάση θυσία, να γίνει; Μα φυσικά σαρωτικές μεταρρυθμίσεις. Οι συνθήκες ώριμες. Η κοινωνία ελπίζει. Η συντριπτική πλειοψηφία με τον Τσίπρα. Ο κοσμάκης στενάζει και υποφέρει. Οι δανειστές μάς χλευάζουν. Οι Ελληνες, σου λένε, είναι αφερέγγυοι, αναξιόπιστοι και απατεώνες!

Το ζητούμενο ένα και μοναδικό. Αραγε η κοινωνία θέλει; Μπας και κάθε μέρος και τμήμα της κοινωνίας θέλει οι μεταρρυθμίσεις να «επιπέσουν» μόνο στους άλλους; Κρίσιμο αυτό. Το πιο κρίσιμο. Γιατί τότε θα συμβεί το εξής σουρεαλιστικό:

Αμ να αμολήσουμε ένα ηχηρό «Nein» στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αλλά να μη βγούμε από την Ευρωζώνη! Αμ να μη διώξουμε από το Δημόσιο δεκάδες χιλιάδες ιερωμένους. Οπως συμβαίνει σε κάθε γωνιά της Ευρώπης! Αμ να μην υπογράψουμε συμφωνία συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου με την Τουρκία ώστε να περιορίσουμε την οικονομική αιμορραγία από τα εξοπλιστικά προγράμματα! Αμ να μην κουρέψουμε τις καταθέσεις άνω των 100.000 από 5% έως 20%! Αμ να μη διώξουμε ούτε μισό εργαζόμενο από το Δημόσιο. Αμ να προστατεύσουμε τα ασφαλιστικά ταμεία! Αμ να βγούμε από την επιτήρηση. Αμ να δανειζόμαστε για να διατηρήσουμε αυτό το έστω χαμηλό επίπεδο διαβίωσης! Αμ να μην έχουμε πάνω από το κεφάλι μας τρόικα και θεσμούς! Ωραία! Αλλά, πείτε μου εσείς. Σε ό,τι πιστεύετε. Από που θα προκύψουν τα μπικικίνια; Από τον ουρανό;

Ξέρετε τι λέω εγώ; Οχι ο Τσίπρας, ούτε ο Θεός. Γιατί ένα πράγμα είναι ανίκητο. Φυσικά η βλακεία!