Δημήτρης Δανίκας

Αραγε Grexit ή Eurοexit; Τι από τα δύο θα συμβεί;

Διαβάζω λοιπόν. Πιστεύοντας, όπως εσείς, ότι οι διεθνείς αναλυτές είναι έγκυροι και προφητικοί. Διαβάζω στην «Washington Post» ότι έτσι και ο Τσίπρας με την παρέα του σπρώξουν τη χώρα από το euro, θα προκληθεί τέτοιο τσουνάμι στην Ευρωζώνη που θα μοιάζει με την καταστροφή της Lehman Brothers στη νιοστή! Τότε που το 2008 παραλίγο να γκρεμιστεί η πανίσχυρη και άκρως θωρακισμένη οικονομία των ΗΠΑ!

Τουτέστιν, το 2% και κάτι, όσο και η οικονομία της Ελλάδας στο σύνολο της Ευρωζώνης, είναι αρκετό για να προκαλέσει καταστροφή επικών διαστάσεων σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία. Κοίτα να δεις. Ενας ρακένδυτος, αδέσποτος μπόμπιρας έχει την ικανότητα να μετατρέψει το Βερολίνο σε λαμπόγυαλα. Δαβίδ κατεδαφίζει Γολιάθ!

Διαβάζω λοιπόν. Από τις αναλύσεις και τις διαπιστώσεις του Bloomberg. Ισως του πιο θηριώδους πρακτορείου οικονομικών ειδήσεων, γνωματεύσεων και τοποθετήσεων. Διαβάζω λοιπόν ότι όσα η Μέρκελ και το Βερολίνο ισχυρίζονται, ότι δηλαδή θεωρείται διαχειρίσιμη η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, είναι ανυπόστατα. Περίπου μπούρδες. «Τέτοιες εκτιμήσεις», λέει το πρακτορείο, «είναι είτε  λανθασμένες είτε επικίνδυνες»!

Σαν να λένε «κύριοι Βερολίνου, Βρυξελλών και Παρισίου, μη λέτε ανοησίες. Ετσι και η Ψωροκώσταινα εξέλθει από την Ευρωζώνη, σας πήρε και σας σήκωσε»!

Διαβάζω λοιπόν. Την πρόσφατη τοποθέτηση του Μάρτιν Σουλτς. Του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Που λέει «οι συζητήσεις και οι ανεύθυνες εικασίες πάνω σε σενάρια Grexit πραγματικά δεν βοηθούν».

Κοντά σ’ αυτά. Και σε πολλά ανάλογα δημοσιεύματα. Να προσθέσω τον ορυμαγδό τρομολαγνείας. Απ’ όλα σχεδόν τα οικονομικά κέντρα. Συνοδευόμενα με πλήθος παρεμβάσεων.

Με αλλεπάλληλες πλάγιες βολές εναντίον ψηφοφόρων που σκέφτονται να το ρίξουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάθομαι λοιπόν και σκέφτομαι. Εγώ, εσύ, εμείς. Που δεν ψηφίζουμε Τσίπρα.

Αν όλα αυτά τα θηρία. Αν όλα αυτά τα τερατώδη και αχόρταγα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Αν όλες αυτές οι χώρες που ρυθμίζουν τις τύχες των δισεκατομμυρίων του πλανήτη. Αν όλα αυτά τα πτυχία, τα μάστερ και τα ντοκτορά των πρωτοκλασάτων πανεπιστημίων της υφηλίου. Αν όλοι αυτοί οι πολυεθνικοί οργανισμοί. Αν όλος αυτός ο πλούτος της υδρογείου. Αν λοιπόν ολόκληρο το οικονομικό κατεστημένο του κόσμου τρέμει στην ιδέα εξόδου της μικρής, ασήμαντης, ρακένδυτης, καταχρεωμένης Ελλάδας, τότε δύο πράγματα συμβαίνουν.

Το πρώτο, ότι ο διεθνής καπιταλισμός καθόλου κραταιός και καθόλου ακατάβλητος. Αντιθέτως ευάλωτος. Και με το πρώτο φύσημα του αέρα σωριάζεται όπως τα τραπουλόχαρτα. Περίπου σαν πύργος στην άμμο. Ο ανοσοποιητικός του οργανισμός τόσο εύθραυστος που με το πρώτο φτέρνισμα κινδυνεύει να χαροπαλεύει στο κρεβάτι του νοσοκομείου.

Επομένως -το δεύτερο αυτό- οι διαπραγματεύσεις των ελληνικών κυβερνήσεων με τους δανειστές όχι μόνο δεν έλαβαν υπόψη τους αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα, αλλά αντιθέτως τους διευκόλυναν.

Με άλλα λόγια, η Μέρκελ προτιμάει Σαμαρά επειδή τα ’χει βρει μαζί του. Επειδή βολικός και διαχειρίσιμος ο Ελληνας πρωθυπουργός. Αρα το Βερολίνο, επειδή ο Τσίπρας απρόβλεπτος και στα λόγια τουλάχιστον σκληρός, φοβάται ότι δεν θα τα βρει εύκολα μαζί του. Και θα αναγκαστεί να κάνει υποχωρήσεις τέτοιες που θα κατεδαφίσουν την πολιτική γραμμή λιτότητας του Βερολίνου.

Μεθερμηνευόμενα όλα αυτά παραπέμπουν στη θρυλική κωμωδία «Το ποντίκι που βρυχάται» με πρωταγωνιστή τον Πίτερ Σέλερς. Η γερμανική αυτοκρατορία φοβάται Τσιπρίξ και Λαφαζαναπρίξ που αποκτούν απεριόριστες δυνάμεις πίνοντας Grexit!

Και να θυμάστε. Ο,τι στην αρχή μοιάζει με τραγωδία, στο τέλος καταλήγει φαρσοκωμωδία!