Δημήτρης Δανίκας

Αυτό που θα σας περιγράψω είναι πέρα για πέρα αληθινό. Γιατί μου το αφηγήθηκε δικός μου άνθρωπος. Και γιατί η 24χρονη κόρη του φοίτησε σε βρετανικά Πανεπιστήμια. Με Master Χημείας αλλά και με ένα χρόνο έρευνας στο Imperial, κατάφερε να προσληφθεί καθηγήτρια επιστημών-δηλαδή Χημείας, Φυσικής και Βιολογίας- σε κάποιο Λύκειο της ευρύτερης περιοχής του Λονδίνου

Πρώτο λοιπόν. Τα αγγλικά σχολεία-όπως σε όλες τις ευρωπαικές χώρες πλην Ελλάδας-προσλαμβάνουν προσωπικό ανάλογα με τις δικές τους ανάγκες. Η κεντρική εξουσία παρέχει τους απαραίτητους πόρους και φυσικά ελέγχει καθηγητές, μαθητές καθώς και την πορεία του χρήματος. Επομένως το Εκπαιδευτικό σύστημα είναι αποκεντρωμένο

Δεύτερο. Κάθε νέος, σε ηλικία και εμπειρία, καθηγητής θεωρείται εκπαιδευόμενος και προσωρινός. Η συγκεκριμένη ελληνίδα νεαρή καθηγήτρια λαμβάνει κάθε Τετάρτη ειδική εκπαίδευση από τους μςγαλύτερους συναδέλφους της. Τι να διδάξει, πως να συμπεριφερθεί στους μαθητές, τι να προσέξει

Τρίτο. Κάθε καθηγητής, ανεξάρτητα από επαγγελματική ηλικία, περνάει από τρίμηνη επιθεώρηση και βαθμολογείται ανάλογα με τις επιδόσεις του. Η βαθμολογία αρχίζει από το 1 και καταλήγει στο ανώτερο 4. Οποιος λάβει μόνο μία μονάδα απολύεται. Οποιος λάβει δύο μονάδες χάνει μέρος του μισθού του. Μόνο όσοι εξασφαλίζουν τον βαθμό του 3 και του 4 παραμένουν και συνεχίζουν. Ας πούμε, η κόρη του φίλου μου, ελέγχεται από συγκεκριμένο επιθεωρητή με πολύ αυστηρά κριτήρια. Σχεδόν κάθε μήνα αισθάνεται την ανάσα του στον σβέρκο της

Τέταρτο. Οι μαθητές χωρίζονται σε πέντε κατηγορίες δυναμικότητας. A, B, C, D, E. Για να σκαρφαλώσει ο κακός μαθητής σε ένα καλύτερο και ανώτερο γκρουπ δυναμικότητας πρέπει να στρώσει των κώλο του και να βγάλει τα μάτια του από το διάβασμα

Τουτέστιν μονιμότητα γιοκ.. Αξίζεις; Μένεις! Δεν κάνεις; Φεύγεις! Απλό. Τουτέστιν διαρκής επιθεώρηση και αξιολόγηση. Καθηγητών και μαθητών. Και τουτέστιν η κάθε στοιχωδώς οργανωμένη κοινωνία πορεύεται με τους άξιους και τους καλύτερους. Αυτοί θα τραβήξουν το κάρο κάθε χώρας. Που πάει να πει ότι τα δάχτυλα δεν είναι όλα ίδια. Και που πάει να πει ότι αν πορευτούμε όλοι μαζί-όπως εν Ελλάδι-τότε την ποιότητα θα την καθορίσουν οι άσχετοι, οι ασήμαντοι και οι μέτριοι

Που καταλήγει αυτό; Στο εξής εξωφρενικό. ΟΙ καλύτεροι έξω. Οι χειρότεροι μέσα. Ακόμα και στον ιδιωτικό, κρατικοδίαιτο, τομέα. Γλύφεις; Μέσα! Κάνεις ότι δεν καταλαβαίνειες; Ακόμα πιο μέσα. Είσαι άριστος; Ε τότε έξω. Επειδή είσαι επικίνδυνος να μου αρπάξεις την καρέκλα. Οσο πιο χαμηλά τόσο καλύτερα για τα ελληνικά σφραγισμένα αυτιά, μάτια και μυαλά

Ετσι απ εδώ η μονιμότητα της πελατείας. Απ εκεί η μονιμότητα της μετριότητας. Και στην μέση το παρόν και το μέλλον της πατρίδας Με λίγα λόγια. Φτιάξαμε μιά πυραμίδα. Από τραπουλόχαρτα. Που με το πρώτο φύσημα σωριάστηκαν και το κύμα τα έσπρωξε στον πάτο του Μημόνιου και της χρεοκοπίας!