Δημήτρης Δανίκας

Ένα λοιπόν. Η απεργία έγινε, η πορεία ολοκληρώθηκε. Και μάλιστα ήταν συντεταγμένη και πολυπληθής


Δύο λοιπόν. Όμως το νομοσχέδιο θα περάσει έστω με τις ψήφους των μελών της Νέας Δημοκρατίας. Αναμενόμενο αυτό. Ισως η κυβέρνηση υποχωρήσει και προχωρήσει σε κάποιες τροπολογίες προκειμένου να πέσουν κάπως οι τόνοι. Που δεν θα πέσουν


Τρία λοιπόν. Το εργατικό κίνημα, όπως παραδέχονται υψηλόβαθμα στελέχη της Αριστεράς, βρίσκεται σε διαρκή υποχώρηση. Αυτό το γνωρίζει η κυβέρνηση. Προφανώς έχει λάβει μηνύματα μέσω δημοσκοπήσεων. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι οι άνθρωποι της εργασίας καθώς και οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες ακολουθούν, εδώ και χρόνια μια σταδιακή, αργή καθοδική πορεία


Τέσσερα λοιπόν. Η καθοδική αυτή πορεία οφείλεται και στην διάψευση των ελπίδων και στο γκρέμισμα του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού» και στον κατακερματισμό δυνάμεων και στην τεχνολογία και στις συνδικαλιστικές οργανώσεις σφραγίδας  και στις τακτικές και συμπεριφορές των εργατοπατέρων και φυσικά στα αποτελέσματα της τετραετούς κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα


Πέντε λοιπόν.  Με απλά λόγια από ήττα σε ήττα και από υποχώρηση σε υποχώρηση. Ακρως λυπηρό.  Ολοι οι μεγάλοι αγώνες της Αριστεράς άρχισαν θριαμβευτικά με άφθονες ελπίδες και άλλες τόσες υποσχέσεις και στο τέλος κατέληξαν στην απογοήτευση, στην διάψευση ονείρων και οραμάτων και στην προδοσία. Γεγονός!


Εξι λοιπόν. Αλλωστε όπως αποκάλυψε στη Βουλή   ο Θανάσης Παφίλης του ΚΚΕ, όχι μόνο η Νέα Δημοκρατία αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και το ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν είχαν «υποκύψει» στις οδηγίες της Ευρωπαικής Ενωσης τόσο για τις «διευθετήσεις» όσο και για τα ωράρια. Λέγοντας περίπου «μα τι λέτε τώρα πως πρόκειται για απορρύθμιση; Αυτό άρχισε να συμβαίνει επί την ημερών σας! Εσείς όλοι τα ψηφίζατε και τώρα παριστάνετε τις παρθένες»


Εφτά λοιπόν. Για να «κουρελιαστεί» το νομοσχέδιο και για να επικρατήσει το «δίκιο του εργάτη» πρέπει να οργανωθεί και να υλοποιηθεί με  επιτυχία μια γενική απεργία διαρκείας. Πράγμα που δεν πρόκειται να συμβεί. Ολοι το γνωρίζουν. Και η κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Είναι ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων. Τόσο απλό


Οκτώ λοιπόν. Εκτιμώ ότι  και η κυβέρνηση θα διαψευστεί. Αφού πιστεύει ότι με την μέλλουσα «μεταρρύθμιση» στις εργασιακές σχέσεις θα  προσελκύσει ξένα επενδυτικά κεφάλαια. Φτηνή εργασία περισσότεροι επενδυτές. Αμ δεν είναι έτσι


Εννέα λοιπόν. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΣΕΒ το μεγάλο πρόβλημα δεν προέρχεται από την μισθοδοσία. Λάθος. Τα τρία βασικά προβλήματα και μεγάλα ακατανίκητα εμπόδια είναι κατά σειρά: οι απελπιστικές καθυστερήσεις στις αποφάσεις των δικαστηρίων, η σουρεαλιστική γραφειοκρατία και η διαφθορά. Αυτά τα μεγάλα προβλήματα όχι οι μισθοί του προλεταριάτου και των υπαλλήλων στις υπηρεσίες


Με απλά λόγια αν δεν αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο, αν δεν βελτιωθούν και εκσυγχρονιστούν οι υποδομές και αν δεν βάλουν μυαλό οι θεσμοί, τίποτε δεν πρόκειται επί της ουσίας να αλλάξει. Αλλωστε τα ωράρια, εδώ και πολλά χρόνια έχουν καταπατηθεί. Αλλωστε η μαύρη εργασία έχει φουντώσει. Και άλλωστε η βασική πηγή ανασφάλειας, παραβατικότητας και καταπάτησης εργατικών δικαιωμάτων  προέρχεται από εκείνο το μικρομεσαίο «στρώμα» που όλα τα κόμματα το υμνούν και όλοι γνωρίζουν «τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια». Ελάτε τώρα  ο κόσμος το χει τούμπανο και τα κόμματα κρυφό καμάρι!