Βασίλης Στεφανακίδης

Για να αποκτήσεις την εμπιστοσύνη τους χρειάζεται μεγάλη συνέπεια στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα στη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και στην εφαρμογή των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί. Σε διαφορετική περίπτωση εκδικούνται με τον τρόπο τους. Δηλαδή με τα επιτόκια στον δανεισμό της χώρας.

Μια πικρή αλήθεια που μια πρόγευση της παίρνουμε τις τελευταίες μέρες, παρακολουθώντας την εξέλιξη των επιτοκίων στη δευτερογενή αγορά των δεκαετών αλλά και των πενταετών ομολόγων.

Δυο εβδομάδες μετά τη λήξη του προγράμματος που σημαδεύονται από ένα πλουραλισμό υποσχέσεων από την κυβέρνηση για επιδόματα, μη περικοπή συντάξεων,κοινωνικό μέρισμα, αυξήσεις κατώτατου μισθού κλπ φαίνεται πως ήταν αρκετές για να δημιουργήσουν προβληματισμό στους νέους πλέον δυνάστες μας, τις αγορές.

Η “κόκκινη κάρτα” που μας δείχνουν μάλλον όμως δεν φαίνεται να πολυαπασχολεί την κυβέρνηση. Ούτως ή άλλως η χώρα δεν πρόκειται να βγει άμεσα να ζητήσει χρήμα από τις αγορές καθώς διαθέτει ένα μαξιλάρι ασφαλείας για τα επόμενα δυο χρόνια και κρίνουν πως μπορούν μέχρι τις εκλογές, να φθάσουν ακόμα και σε μονομερείς ενέργειες και να αθετήσουν τα υπεσχημένα. Δεν τους ενδιαφέρει η επόμενη μέρα και γι αυτό είναι αποφασισμένοι να πετάξουν την καυτή πατάτα της τραυματισμένης ξανά εμπιστοσύνης προς τη χώρα, στον επόμενο. Για την ιστορία και μόνο να πούμε πως τα σημερινά επιτόκια είναι ψηλότερα από το επίπεδο που είμασταν όταν αναγκαστήκαμε να πούμε στο πρώτο μνημόνιο.

Μπορεί λοιπόν όντως αυτή τη στιγμή να μη χρειάζεται να βγούμε ούτε καν δοκιμαστικά στις αγορές. Όμως δεν είναι μόνο οι ανάγκες του δημοσίου. Οι επιπτώσεις των υψηλών επιτοκίων δηλαδή του ακριβού χρήματος, έχουν άμεση επίδραση στις τράπεζες και στις επιχειρήσεις αλλά και γενικότερα στην αγορά. Οι τράπεζες αδυνατούν να βρουν φθηνό χρήμα για τη χρηματοδότηση τους ούτε μέσω εκδόσεων ομολόγων ούτε μέσω του Trier2 και κατά συνέπεια δεν μπορούν να δανείσουν με τη σειρά τους τις επιχειρήσεις . Το ίδιο και οι μεγάλες επιχειρήσεις που δεν μπορούν να εκδώσουν ομόλογα με αποδόσεις χαμηλότερες απ' ότι η χώρα.

Αυτά όμως φαίνεται πως είναι ψιλά γράμματα για τους ανθρώπους που κρατούν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους. Η κομματική πελατεία βρίσκεται στα μάτια τους, πολύ ψηλότερα από τις αγορές, τα επιτόκια , τους δανειστές και τα golden boys. Αδιαφορούν και κάνουν πως δεν βλέπουν τι παθαίνει η γείτων Τουρκία από τις συνεχείς επιθέσεις στο νόμισμα της που μέσα σε λίγους μήνες έχει χάσει το ένα τέταρτο της αξίας του, προκαλώντας ένα ντόμινο διάλυσης της οικονομίας και των επιχειρήσεων της που μέχρι πριν λίγο εμφανίζονταν κραταιότατες.

Τα ποσοστά στις επερχόμενες εκλογές είναι το ιερό δισκοπότηρο της κυβέρνησης και γαία πυρί μειχθήτω. Με μόνο σύμμαχο την Κομισιόν, η οποία ας μην το ξεχνάμε διοικείται από απερχόμενους πολιτικούς, η κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη να τα δώσει όλα και το ερχόμενο Σάββατο στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός θα μας τα εξειδικεύσει. Και για να ακριβολογούμε θα εξειδικεύσει τις παροχές και τα ταξίματα γιατί για μέτρα προς την αναπτυξιακή κατεύθυνση από το υπερπλεόνασμα της υπερφορολόγησης, δεν πρόκειται να ακούσουμε.

Για τον πολύ κόσμο όμως όλα αυτά τα περί επιτοκίων και αγορών μοιάζουν με Κινέζικα. Αυτό που καταλαβαίνουν οι πολλοί ψηφοφόροι, είναι αν θα πέσει κανένα ψιλό στη τσέπη. Κι εκεί ακριβώς είναι που ποντάρει ο Τσίπρας για να αντιστρέψει την αρνητική πορεία του κόμματος του. Και δυστυχώς αυτοί που καταλαβαίνουν τους κινδύνους να μη βγούμε ποτέ από αυτή τη δεινή κατάσταση και να σερνόμαστε στη μιζέρια και την αναξιοπιστία με σοβαρό κίνδυνο σύντομα να παρακαλάμε για ένα ακόμα μνημόνιο αλλά να μη βρίσκουμε πλέον πρόθυμους διασώστες, είναι λίγοι και δύσκολο μπορούν να πείσουν τους πολλούς.