Βασίλης Στεφανακίδης

 Οι άνθρωποι απέδειξαν πάμπολλες φορές ότι το ’χουν και πως είναι αυθεντίες στο να πείθουν ότι η δική τους αλήθεια δεν επιδέχεται παρερμηνείες και αμφισβητήσεις και ότι οι άλλες απόψεις εκπορεύονται από σκοτεινά κέντρα και διαπλεκόμενα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και του παλαιού χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος. Και η επιτυχία αυτής της επικοινωνίας αντικατοπτρίζεται στις μετρήσεις κοινής γνώμης που δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ όλα όσα έχει κάνει, συνεχίζει να διατηρεί σημαντικά ποσοστά και δεν καταρρέει όπως οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.

Επειδή όμως και η επικοινωνία έχει τα όριά της και θαύματα δεν μπορεί να κάνει όταν δεν υπάρχει περιεχόμενο, φτάσαμε στο σήμερα, όπου οι εικόνες της πραγματικότητας δεν επιδέχονται κανένα ρετούς, ούτε και εξωραϊσμό.

Δεν μπορούν να αγγίξουν κανέναν τα σποτάκια για το μέρισμα, τα πούρα και τη χρυσή πένα του πρωθυπουργού που υπογράφει τα ψίχουλα ελεημοσύνης. Δεν αρκούν οι επιθέσεις στους πολιτικούς αντιπάλους με γκεμπελίστικες μεθόδους και η επανάληψη των φθαρμένων επιχειρημάτων για το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα και πως για όλα φταίνε οι προηγούμενοι.

Οι εικόνες της σημερινής ωμής πραγματικότητας είναι τόσο δυνατές που δεν επιδέχονται εξυπνακισμούς και πολιτικάντικα τερτίπια και αιτιολογίες. Οι εικόνες από τη βιβλική καταστροφή της Μάνδρας και της Νέας Περάμου δεν διορθώνονται με φθηνές δικαιολογίες και μετάθεση ευθυνών σε κάποιους άλλους. Οι 23 τάφοι και τα χιλιάδες βομβαρδισμένα σπίτια από τη λάσπη της αδιαφορίας θα θυμίζουν κάθε στιγμή τις βαρύτατες ευθύνες και παραλείψεις που έχουν ονοματεπώνυμο.

Οι selfies στο Γκέτεμποργκ και τα βραβεία «σθένους» εις Παρισίους την ώρα που χιλιάδες πολίτες έδιναν τον αγώνα ζωής μέσα στις λάσπες της εγκατάλειψης δεν μπορούν να ανακόψουν το κύμα οργής και αγανάκτησης.

Οι εικόνες με τα ΜΑΤ, τα χημικά και τα επεισόδια στα ειρηνοδικεία για την προστασία των πλειστηριασμών θα γίνουν αφίσες και θα θυμίζουν ότι η κυβέρνηση απώλεσε ακόμα και το φύλλο συκής του δήθεν αριστερού προσήμου. Τα ίδια τα δικά τους συνθήματα που παραπλάνησαν μεγάλη μερίδα του λαού, ο οποίος τους πρόσφερε την εξουσία, γίνονται τώρα θηλιά στον λαιμό τους και αυτό που απομένει είναι να σπρώξει κάποιος το σκαμνί.

Πλέον δεν έχει καμία σημασία αν τα ακίνητα που βγαίνουν στο σφυρί είναι των φτωχών ή των μπαταχτσήδων. Αυτό που μένει στον πολύ κόσμο είναι η εικόνα και η εντύπωση ότι τούτη η κυβέρνηση δεν μπορεί να τους προστατεύσει και πως αργά ή γρήγορα έρχεται και η σειρά τους.
Οι εικόνες του ψευδόμενου πρωθυπουργού και των υπουργών του για τα βλήματα της Σαουδικής Αραβίας, όση λάσπη κι αν ρίξουν στον ανεμιστήρα, δεν θα μπορέσουν να αλλάξουν την εντύπωση πως πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη. Αν εκ των υστέρων την άφησαν κάτω, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός, ούτε απαλείφει τις ευθύνες.

Και δεν ξέρω αν μπορούν να επινοηθούν πια νέα επικοινωνιακά τρικ για να καλύψουν και τις άλλες εικόνες, της εποχής του «Go back, κυρία Μέρκελ», του σκισίματος των μνημονίων με έναν νόμο κι ένα άρθρο, του «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», της επιστροφής της 13ης σύνταξης, του κατώτατου μισθού στα 750 ευρώ και όλων εκείνων των λαϊκίστικων και ανερμάτιστων υποσχέσεων που είχαν έναν και μοναδικό στόχο: την πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση - έστω και με εσάνς Ακροδεξιάς.

Επειδή λοιπόν στη ζωή όλα εδώ πληρώνονται, ο πραγματικός γολγοθάς για την κυβέρνηση τώρα αρχίζει. Η εποχή της ανοχής και των δικαιολογιών της αυταπάτης πέρασε και τώρα θα θερίσουν ό,τι έσπειραν.