Βασίλης Στεφανακίδης

Ειδικά από το κυβερνητικό στρατόπεδο, όπου η επένδυση στο ταξίδι του Γάλλου προέδρου για επικοινωνιακούς -κυρίως- λόγους έμοιαζε κάτι σαν το ιερό δισκοπότηρο της αλλαγής σελίδας για τη χώρα.

Είναι αλήθεια ότι διαχρονικά από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν οι σχέσεις των δύο χωρών ήταν εξαιρετικές, εκτός από την περίοδο Σαρκοζί, που όλοι θυμόμαστε τις απρέπειές του προς τον τότε Ελληνα πρωθυπουργό στην περίφημη συνάντηση στις Κάννες. 

Ομως, αυτές οι εξαιρετικές σχέσεις σε πολιτικό επίπεδο που ήταν απότοκες του γνωστού σλόγκαν «Ελλάς - Γαλλία Συμμαχία» ποτέ δεν εξελίχθηκαν και σε επενδύσεις γαλλικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Πάντα η Γαλλία, που θεωρεί εαυτόν τον έτερο πόλο στην Ευρώπη, υπολειπόταν σε επενδύσεις σε σχέση με αυτές γερμανικών συμφερόντων. Και σχεδόν όλες οι επισκέψεις Γάλλων προέδρων στην Αθήνα από την εποχή του Μιτεράν, πέρα από τις αβροφροσύνες και τα καλά λόγια, είχαν σκοπό να πουλήσουν. Τη μία αεροπλάνα Mirage και την άλλη φρεγάτες ή πολεμικό υλικό, αλλά και προϊόντα της γαλλικής βιομηχανίας. Σήμερα, με τη γενικότερη αποεπένδυση που έχει συντελεστεί στη χώρα, οι γαλλικές επενδύσεις δεν ξεπερνούν σε καμιά περίπτωση τα 2 δισ. ευρώ.

Ο Μακρόν, λοιπόν, ήρθε και είπε ότι θα στηρίξει την Ελλάδα για ένα νέο ξεκίνημα. Για να κάνει όμως η χώρα μας νέο ξεκίνημα, θα πρέπει πρώτα να ρυθμιστεί το χρέος της και να χαλαρώσει ο στενός κορσές που της έχει επιβληθεί από τα διαρκή μνημόνια.

Για να ρυθμιστεί το χρέος όλοι ξέρουμε ότι  τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχει η Γερμανία. Οπως ξέρουμε και τις απόψεις του Σόιμπλε που δεν θέλει καν να ακούσει για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Επιπρόσθετα, ο Γάλλος πρόεδρος έχει άλλες προτεραιότητες, όπως το δημοσιονομικό συμμάζεμα της χώρας του έτσι ώστε να ξαναγίνει η οικονομία της ανταγωνιστική και να μπορεί να αντιμετωπίσει ισότιμα και με αποφασιστικότητα τη Γερμανία. Επί του παρόντος η Γερμανία έχει τα λεφτά, η Γερμανία σηκώνει το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού χρέους και δεν έχει καμιά διάθεση να αλλάξει τη σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία μέσα στην Ευρωζώνη.
Επειδή λοιπόν ο Μακρόν στη ρητορική του θέλει κι αυτός να αλλάξει την Ευρώπη και να στηρίξει περισσότερο τις κοινωνίες, ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι στο πρόσωπό του βρήκε τον ιδανικό ηγέτη για να αλλάξουν από κοινού την Ευρώπη.

Ολα αυτά, όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, μοιάζουν με σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Οπως τότε, πριν από 2-3 χρόνια, που μόνος του ο Τσίπρας ήθελε να αλλάξει την Ευρώπη και στη συνέχεια είδαμε ποιος άλλαξε. Τότε που ήταν έτοιμος να μας παρασύρει όλους μαζί στον γκρεμό και ευτυχώς που υπήρχε ο Ολάντ και έβαλε πλάτη και γλιτώσαμε από τον όλεθρο, όταν όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι μας έδιναν και τα οδοιπορικά της εξόδου σε... φάρμακα και καύσιμα!

Ας μη γελιόμαστε, λοιπόν, και ας κρατήσουμε μικρό καλάθι για τη δύναμη επιρροής του Μακρόν στα ευρωπαϊκά πράγματα. Προφανώς ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας χτίζει το προφίλ του και μια ομιλία στην Πνύκα κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης είναι μια δυνατή εικόνα για τον ίδιο.

Επί της ουσίας, η ελληνική πλευρά δεν μπορεί να ισχυριστεί καν πως κοντά στον βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα. Και τα καλά λόγια, ακόμα και όταν προέρχονται από έναν κατά δήλωσή του φίλο, ποτέ δεν είναι τζάμπα. Αλλωστε η χώρα μας, οι επιχειρήσεις της και ο φυσικός πλούτος της έχουν γίνει πλέον πολύ φθηνά και οι ευκαιρίες για τους Γάλλους κεφαλαιούχους είναι πάμπολλες - αν όντως έχουν πειστεί ότι αποφύγαμε οριστικά τον κίνδυνο εξόδου από την Ευρωζώνη. Το τι θα «ψωνίσουν» και αν θα εκμεταλλευτούν αυτές τις ευκαιρίες, θα το δούμε προσεχώς. Επί του παρόντος το μόνο που μπορούμε να ισχυριστούμε είναι ότι είμαστε γνήσιοι απόγονοι του Ξένιου Δία!